Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός
Κρίσιμες στιγμές. Στιγμές καθοριστικές, στιγμές που η Ιστορία θα συμπεριλάβει στις σελίδες της προκειμένου οι επόμενες γενιές να διαβάσουν και να μάθουν τα γεγονότα και τους πρωταγωνιστές όλων όσων προηγήθηκαν αλλά κι εκείνων που θα ακολουθήσουν.
Κρίσιμες στιγμές. Στιγμές που σαν σταλμένες από μια υπερφυσική δύναμη, βγάζουν τις μάσκες από εκείνους που έκρυβαν με μοναδική ικανότητα το αληθινό τους πρόσωπο, στιγμές που υποχρεώνουν, τον κάθε πολίτη, τον κάθε πολιτικό, με την απόφαση που καλείται να λάβει, να απαντήσει στο ερώτημα: «ελευθερία ή σκλαβιά».
Γιατί αυτός που είναι ελεύθερος έχει αυτογνωσία, δεν καθοδηγείται, έχει επίγνωση των συνεπειών των πράξεων του και το σημαντικότερο, είναι αποφασισμένος να υπερασπιστεί με οποιοδήποτε προσωπικό τίμημα το μέλλον της πατρίδας του, το μέλλον των παιδιών του. Και σαν νέος Δαβίδ, ορθώνει το ανάστημά του απέναντι στον όποιον Γολιάθ θέλει να τον υποδουλώσει. Κι η Ιστορία βεβαιώνει, πως πάντα νικητής, ακόμα κι αν σκοτωθεί, βγαίνει ο Δαβίδ! Γιατί με το αίμα του ποτίζεται το δέντρο της λευτεριάς. Και οι καρποί αυτού του δέντρου, γεννούν νέους ήρωες, θρέφουν νέους επαναστάτες που συγκρούονται με εκείνους που ποδοπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αντιστέκονται σε όλους εκείνους που μοναδική σκέψη τους είναι, η εκμετάλλευση των ανθρώπων, άσχετου χρώματος κι εθνικότητας, προς ίδιον όφελος. Και είναι αλήθεια, πως τόσους αιώνες, οι ισχυροί δεν μπόρεσαν, να εμποδίσουν το αίμα των ηρώων να ποτίζει το αθάνατο δέντρο της λευτεριάς. Το δέντρο που με κάθε μέσον προσπαθούν να ξεριζώσουν, που με κάθε τρόπο διαλαλούν πως βγάζει πικρούς καρπούς.
Αυτός πάλι, που φοβάται, που δεν έχει την ψυχική δύναμη να αντισταθεί σε κάθε μορφή καταπίεσης, σε κάθε άδικη μεταχείριση, υποχρεώνεται να έχει δουλική συμπεριφορά απέναντι στον ισχυρό. Δέχεται μάλιστα να ασελγεί πάνω του, με κάθε τρόπο και μέσο, μόνο και μόνο, για να μην νοιώσει την οργή του, για να μη στερηθεί το ξεροκόμματο που του δίνει να φάει. Και το ξεροκόμματο ο ισχυρός του το δίνει, όχι γιατί τον λυπάται, τον συμπονά, αλλά για να έχει δυνάμεις να δουλεύει για τα συμφέροντά του.
Το να φοβάσαι είναι ανθρώπινη αδυναμία και γι’ αυτό δεν μπορεί κανείς να στηλιτεύσει εκείνους που δεν αντιστέκονται. Εξάλλου, στις επαναστάσεις, στις μεγάλες μάχες, δεν συμμετείχαν όλοι. Κάποιοι λίγοι, που είχαν νικήσει τον φόβο – τρελούς τους χαρακτήριζαν ορισμένοι – πολεμούσαν εναντίον απάνθρωπων τυράννων ενώ οι πολλοί, οι φοβισμένοι, περίμεναν με λαχτάρα την νίκη εκείνων που αποτελούσαν την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Αυτή, ευτυχώς ή δυστυχώς, είναι η αλήθεια που περιλαμβάνει στις σελίδες της η Ιστορία.
Το τραγικό όμως είναι, οι δικοί σου άνθρωποι, να γίνονται τα όργανα του ισχυρού, να αναλαμβάνουν τον ρόλο του επιστάτη προκειμένου, με κάθε μέσον, με κάθε τρόπο, να αποτρέψουν την όποια προσπάθεια, την όποια πρωτοβουλία για μια δίκαιη μεταχείριση των πολιτών από τους δυνατούς, για μια ισότιμη σχέση των μελών μιας κοινωνίας που γαλουχήθηκε με τα ιδανικά της Δημοκρατίας, της Ισοτιμίας, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Κρίσιμες στιγμές αυτές που περνάμε. Ο καθένας από εμάς έχει να διαδραματίσει έναν καθοριστικό ρόλο. Η κυβέρνηση, σαν ένας σύγχρονος Δαβίδ, ορθώνει το ανάστημά της απέναντι στον Γολιάθ, απέναντι στην Τρόικα, που θέλει την Ελλάδα παραδομένη και τους Έλληνες υποταγμένους. Οι πολίτες διακρίνονται κι αυτοί σε δύο κατηγορίες. Σε εκείνους που είναι πρόθυμοι να σταθούν στο πλευρό της κυβέρνησης και να πολεμήσουν για μια χώρα ελεύθερη, για μια Ελλάδα περήφανη, για έναν λαό που θέλει να ζει με αξιοπρέπεια κι ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, και στους φοβισμένους, εκείνους που λυγίζουν κάτω από τον τρόμο που σκορπά ο ισχυρός και δεν εκδηλώνουν φανερά τον διακαή πόθο τους, που είναι ίδιος με εκείνων που είναι έτοιμοι να πολεμήσουν.
Υπάρχει όμως κι η κατηγορία των επιστατών. Εκείνων που έχουν συνειδητά στρατευθεί στο πλευρό των ισχυρών, των καταπιεστών, των τυράννων. Και με λύσσα προσπαθούν να καταπνίξουν την όποια προσπάθεια αντίστασης, τον όποιο αγώνα διεκδίκησης για μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Είναι η κατηγορία των επιστατών που δεν νοιάζεται αν ο πολίτης αυτοκτονεί, πεθαίνει από την πείνα, εξευτελίζεται, ταπεινώνεται. Είναι οι επιστάτες – πιστά σκυλιά που υπηρετούν τυφλά τα συμφέροντα των αφεντικών τους.
Αυτή είναι η μεγάλη στιγμή που θα γράψει η Ιστορία του μέλλοντος. Εμείς, οι απλοί πολίτες, ας ενεργήσουμε όπως πάντα: ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!
