«Πρώτη μας προτεραιότητα η παροχή ποιοτικών υπηρεσιών υγείας»

 

Η συντοπίτισσά μας Μάγδα Κοντογιάννη εξηγεί τους λόγους που τελικά δεν θα είναι υποψήφια Βουλευτής με τη Ν.Δ στις εκλογές της 21ης Μαϊου 2023.

19/4/2023 Με επαγγελματική υπευθυνότητα, με αυθεντικότητα προς την κτηνοτροφική κοινωνία της Αττικής, με έγγραφα όσο και με δια ζώσης συζητήσεις, ΔΕΝ αποδέχομαι την επιλεκτική τροποποίηση μόνο για τους πτηνοτρόφους, .....ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα της αδειοδότησης των υφιστάμενων πτηνοτροφικών μονάδων και να μπορούν να εντάσσονται σε προγράμματα χρηματοδότησης, με το άρθρο 9, του ψηφισθέντος (11/4/2023) από την Βουλή Νόμου του ΥΠΕν, χωρίς να περιλάβουν το 80% των κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων της χώρας.

Ο νόμος Θα έπρεπε να περιλαμβάνει όλες τις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις και όχι μόνο της πτηνοτροφίας.
Σας ανακοινώνω ότι ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΣΤΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ της 21ης Μάϊου 2023 στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας.

Σας ευχαριστώ από μέρους καρδιάς για τις την υποστήριξη σας, καλή επιτυχία σε όλους τους υποψηφίους αγρότες.

 

Τα εγκαίνια του πολιτικού γραφείου της υποψήφιας βουλευτή Ανατολικής Αττικής με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Μαρίας Ναυροζίδου πραγματοποιήθηκαν το απόγευμα της Τετάρτης 5 Απριλίου, στις Αχαρνές στην οδό Φιλαδελφείας.

Πολλοί ήταν οι φίλοι της κας Μαρίας Ναυροζίδου που βρέθηκαν στα γραφεία και έδωσαν ανοιχτά τη στήριξή τους και τις ευχές τους για καλή επιτυχία στην υποψήφια βουλευτή. Στην ομιλία της η υποψήφια βουλευτής έκανε αναφορά στους αγώνες που έχει δώσει για τους τρίτεκνους ως πρόεδρος του Συλλόγου Τριτέκνων Αν. Αττικής "Η Ζεστή Αγκαλιά" όπως και για το δημογραφικό πρόβλημα που μαστίζει τη χώρα.

Η κ. Ναυροζίδου παρουσίασε εκτενώς το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ σε μια σειρά ζητημάτων όπως η υγεία και η εγκληματικότητα, ζητώντας από τον κόσμο να τη στηρίξει με τη ψήφο του ώστε να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον για τις οικογένειες και τους νέους.

Στο πλευρό της Μαρία Ναυροζίδου βρέθηκαν ηχηρές παρουσίες του ΠΑΣΟΚ και συνυποψήφιοί της που την τίμησαν με την παρουσία τους. Μετά το τέλος της ομιλίας, η κ. Ναυροζίδου βρήκε την ευκαιρία να συνομιλήσει με τους παρευρισκόμενους, ευχαριστώντας τους προσωπικά για την παρουσία τους στην εκδήλωση.

Μαρία Χρ. Ναυροζίδου

-Υποψήφια βουλευτής ΠΑΣΟΚ Αν. Αττικής ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής

- Πρόεδρος Τριτέκνων Ανατολικής Αττικής "Η Ζεστή Αγκαλιά"

- Υπεύθυνη Επικοινωνίας Νομαρχιακής Επιτροπής Βορειοανατολικού Τομέα

 

 

 Η αναμενόμενη ανακοίνωση της ημερομηνίας των εκλογών από τον κ. Μητσοτάκη, στο τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο, δεν είχε κάποια ιδιαίτερη πρωτοτυπία. Συνοδεύτηκε από την προσπάθεια εξωραϊσμού της κυβερνητικής θητείας της ΝΔ, μαζί με τις χιλιοειπωμένες δικαιολογίες περί «εξωγενών κρίσεων», που δήθεν «δεν επέτρεψαν να γίνουν όλα όσα έπρεπε». Σε αυτή την ανακοίνωση ξεχώρισε και ο γνωστός εκβιασμός περί «ακυβερνησίας ή σταθερότητας».

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτό το -προσφιλές στα αστικά κόμματα- εκβιαστικό δίλημμα περί «σταθερότητας» υιοθετείται και από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, ιδιαίτερα από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για ένα δίλημμα που σερβίρεται σε διαφορετικές εκδοχές, μ’ έναν όμως κοινό παρονομαστή, που δεν είναι άλλος από την απόσπαση της στήριξης ή ανοχής του λαού σε μια πολιτική που τη ζει χρόνια τώρα και τελικά είναι αυτή που συσσωρεύει στον ίδιο ακόμη περισσότερη αστάθεια και ανασφάλεια. Άλλωστε, απόρροια αυτής ακριβώς της πολιτικής ήταν και η πρόσφατη τραγωδία στα Τέμπη και πιο συγκεκριμένα της πολιτικής για την «απελευθέρωση» - ιδιωτικοποίηση των μεταφορών, που εφάρμοσαν διαδοχικά όλες οι κυβερνήσεις, επιδρώντας καθοριστικά και στα μέτρα ασφάλειας και προστασίας.

Στο πλαίσιο αυτό, η μεν ΝΔ αναγορεύει σε παράγοντα σταθερότητας τη δική της «αυτοδυναμία», ο δε ΣΥΡΙΖΑ μια κυβέρνηση συνεργασίας που της δίνει τον ψευδεπίγραφο τίτλο «προοδευτική». Το ΠΑΣΟΚ επινοεί διάφορα σχήματα για να συγκαλύψει τη διαθεσιμότητά του να συγκυβερνήσει τόσο με τον έναν όσο και με τον άλλον.

Αυτό είναι ένα πρώτο στοιχείο που πρέπει να κρατήσει ο λαός μας ενόψει των εκλογών, ότι δηλαδή τα άλλα κόμματα συμφωνούν στον στόχο της λεγόμενης σταθερότητας και τσακώνονται για το ποιο κυβερνητικό σχήμα θα τον εκπληρώσει. Συνεπώς, το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι αυτό, γύρω από το οποίο προσπαθούν να στήσουν την προεκλογική τους αντιπαράθεση, δηλαδή το «ποιος» θα κυβερνήσει και το «πώς» θα κυβερνηθεί η χώρα.

Το κρίσιμο ερώτημα για τον λαό, που σκόπιμα αποφεύγουν, είναι το «τι». Τι θα υλοποιήσει αυτή η «σταθερή» κυβέρνηση;

Είναι προφανές ότι η επόμενη κυβέρνηση έχει προκαθορισμένη ατζέντα, βαθιά αντιλαϊκή.

Το Ταμείο Ανάκαμψης με τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενά του, η πολιτική της λεγόμενης πράσινης μετάβασης που επιδρά αρνητικά στα ζητήματα ενεργειακής επάρκειας κι ακρίβειας, η πολιτική της «απελευθέρωσης» κρίσιμων τομέων, που τη ζήσαμε στην Ενέργεια, στις Μεταφορές και τώρα επισπεύδεται και στον τομέα του νερού, οι δεσμεύσεις απέναντι στο ΝΑΤΟ και τους σχεδιασμούς του, μια «ΝΑΤΟικής» κοπής συμφωνία στο Αιγαίο και πολλά ακόμη θα είναι το πρόγραμμα της όποιας επόμενης κυβέρνησης.

Σε όλα τα παραπάνω συμπίπτουν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, γι’ αυτό και κάνουν συστηματική προσπάθεια αυτά να θεωρηθούν περίπου ως «αυτονόητα» και να μείνουν εκτός πολιτικής αντιπαράθεσης. Άλλωστε, αυτή η κοινή προγραμματική τους βάση ήταν που οδήγησε, κατά την τελευταία τετραετία, τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει ψηφίσει σχεδόν τα μισά νομοσχέδια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, το δε ΠΑΣΟΚ πάνω από το 70%. Κι αυτή η κοινή τους βάση ήταν που τους οδήγησε στο πρόσφατο παρελθόν να ξεπεράσουν τις επιμέρους διαφορές τους και να συνεργαστούν, όποτε απαιτήθηκε χάριν της σταθερότητας του συστήματος.

Το ίδιο θα ξανακάνουν αν χρειαστεί και γι’ αυτό προετοιμάζονται αντίστοιχα σενάρια, ανεξάρτητα από το ποιο ή ποια τελικά θα προκριθούν. Για παράδειγμα, οι συζητήσεις για μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού, η επιστράτευση «τρίτων προσώπων», οι δηλώσεις που ακούγονται συχνά-πυκνά από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι εφικτή μια συνεργασία με τη ΝΔ «χωρίς τον Μητσοτάκη» ή με τμήματά της, πιθανά κι άλλα ακόμη που θα ακούσουμε μέχρι τις εκλογές, στρώνουν το έδαφος τέτοιων διεργασιών.

Ωστόσο, ο λαός έχει πλέον συσσωρευμένη πείρα. Δεν είμαστε ούτε στο 2009, ούτε στο 2012-2015, ούτε στο 2019. Έχουν δοκιμαστεί οι πάντες και τα πάντα, σε διαδοχικά αντιλαϊκά κυβερνητικά σχήματα που έφτιαξαν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ μαζί με άλλα κόμματα «μιας χρήσης». Αυτοδύναμες κυβερνήσεις και κυβερνήσεις συνεργασίας, με το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση αρνητικό για τον λαό.

Παρόμοια είναι η εμπειρία και από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, όπου οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των εργαζομένων -οι μεγαλύτερες τα τελευταία πολλά χρόνια- σε Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία, Πορτογαλία κλπ. επιβεβαιώνουν ότι καμία κυβέρνηση διαχείρισης της σημερινής καπιταλιστικής βαρβαρότητας (με όποιο χρώμα, τίτλο ή σύνθεση) δεν μπορεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα: Τα κέρδη από τη μία, τα δικαιώματα και τις ζωές των λαών από την άλλη, όπως σημείωναν και τα συνθήματα που φωνάχτηκαν από χιλιάδες λαού και νεολαίας στις διαδηλώσεις μετά το έγκλημα στα Τέμπη.

Όλα αυτά συμβαίνουν, μάλιστα, σε μια περίοδο που πέρα από την κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, πυκνώνουν τα σύννεφα και μιας νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Εξού και το άγχος για τη διαφύλαξη της «τάξης» και της «σταθερότητας» από τη δυναμική της εργατικής - λαϊκής παρέμβασης που μπορεί «να φέρει τα πάνω κάτω».

Σήμερα, ο λαός μπορεί να πορευτεί διαφορετικά βασιζόμενος στην ίδια του την πείρα. Υπάρχει η δυνατότητα ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις να κάνουν το βήμα ανεξάρτητα από τις επιλογές που έκαναν μέχρι τώρα. Να απορρίψουν τους διπλούς εκβιασμούς (ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, πρώτη κάλπη - δεύτερη κάλπη) που θα δυναμώνουν, αλλά και θα μεταλλάσσονται όσο πλησιάζουν οι εκλογές. Να γυρίσουν την πλάτη σ’ όλους εκείνους που πονηρά βαφτίζουν «αντισυστημική» την ψήφο σε κόμματα «μιας χρήσης», ακόμη και σε ακροδεξιά - φασιστικά μορφώματα, προκειμένου να κατευθύνουν εκεί τη δικαιολογημένη οργή του λαού και της νεολαίας.

Να προσέλθουν στις εκλογικές μάχες με μία και μόνη επιλογή: Κανένας από τους δύο και τους πρόθυμους συγκυβερνήτες τους, κάτι που -ακόμη κι ως πλειοψηφικό ρεύμα- αποτυπώνεται πλέον και στις δημοσκοπήσεις.

Όσο πιο αδύναμα είναι τα κόμματα που -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- θα σχηματίσουν την επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση κι όσο πιο ψηλά βρίσκεται το ΚΚΕ, τόσο πιο δυνατός θα γίνεται ο λαός και το κίνημά του για να πάρει ανάσες, για να εμποδίζει και να καθυστερεί αντιλαϊκά μέτρα, για να διαμορφώσει πραγματικές θετικές εξελίξεις και ανατροπές προς όφελός του. Αυτή είναι η μόνη πραγματική σταθερότητα για τον λαό και το ΚΚΕ το κόμμα που μπορεί να την εγγυηθεί.

Ο Γιάννης Γκιόκας είναι βουλευτής, μέλος της ΚΕ, υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ και υποψήφιος βουλευτής Αν. Αττικής