Τα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου έχουν τη δική τους γλύκα…

Η ένσταση του Παναγιώτη

Κοσμίδη άνοιξε τον ασκό του 

Αιόλου, στην παράταξη 

του παλικαριού...

ΔΙΑΞΙΦΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Το Εκλογοδικείο έκρινε ότι κακώς δε προσμετρήθηκαν, υπέρ του, 18 σταυροί προτίμησης, στις εκλογές της 18ης Μαΐου 2014 κι έτσι ο Παναγιώτης Κοσμίδης ανέλαβε, τη περασμένη εβδομάδα, καθήκοντα Δημοτικού Συμβούλου Αχαρνών. 

Η εκλογή του είχε ως αποτέλεσμα να βρεθεί στη θέση του πρώτου επιλαχόντος, ο Γ. Γκιζέλη, που μέχρι την περασμένη εβδομάδα ήταν εκείνος που καθόταν δίπλα στον Παναγιώτη Γρηγοριάδη και την Όλγα Ποιμενίδου, στα έδρανα της παράταξης ΝΕΑ ΔΥΝΑΜΗ. 

Μπορεί το παλικάρι του Λαού να επιμένει ότι τα πρόσωπα δεν έχουν σημασία στη παράταξή του κι ότι εκείνο που προέχει είναι η πόλη, όμως η προσφυγή του Παναγιώτη Κοσμίδη στη Δικαιοσύνη δεν έμεινε ασχολίαστη από τον Γ. Γκιζέλη. Εγκατέλειψε τα έδρανα δηλώνοντας ότι δεν περίμενε από κάποιον συνυποψήφιο του να αντιδικήσει εις βάρος του κι ότι δεν θα προβεί σε αντένσταση γιατί δεν είναι φιλόδικος και δικομανής. 

Ο Παναγιώτης Κοσμίδης σήκωσε το γάντι της πρόκλησης του Γ. Γκιζέλη. Απαντώντας, προ ημερησίας διατάξεως, στην παρθενική του εμφάνιση στο Δημοτικό Συμβούλιο Αχαρνών, που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη, 20 Νοεμβρίου. Έκανε λόγο για προσωπικές αιχμές που δέχτηκε από τα πρώτα του κιόλας βήματα, αλλά και για το αυτονόητο δικαίωμα του να απευθυνθεί στη δικαιοσύνη, εφόσον θεώρησε ότι αδικήθηκε. 

«Αναφαίρετο δικαίωμα όλων των πολιτών, μιας ευνομούμενης πολιτείας, είναι να ζητήσου δικαστική προστασία από τα θεσμοθετημένα όργανα της δικαιοσύνης, που αποτελούν, εν τέλει των εγγυητή των πολιτικών ελευθεριών, που το ίδιο το Σύνταγμα μας αναγνωρίζει και αποτελούν την πεμπτουσία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Αυτό έπραξα κι εγώ. Το αυτονόητο δικαίωμά μου. Απευθύνθηκα στη δικαιοσύνη, όταν θεώρησα βάσιμα ότι αδικήθηκα, κατά τη διαδικασία εκλογής των αιρετών δημοτικών αντιπροσώπων. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερα. Χωρίς περιττούς βερμπαλισμούς, καταγγελίες συνωμοσίας, χειραγώγησης ή νόθευσης του εκλογικού αποτελέσματος», τόνισε χαρακτηριστικά. 

Το βέβαιο είναι ότι οι ενστάσεις κατά συνυποψηφίων δεν είναι σπάνιες στις Δημοτικές Εκλογές. Το 2010, για παράδειγμα, ο Νίκος Ξαγοράρης «έβγαλε» από το Δημοτικό Συμβούλιο τη Νίτσα Ελευθεράκου και μάλιστα ένα χρόνο αργότερα χρίστηκε Αντιδήμαρχος. 

Βέβαια, τότε, η αντιδικία αφορούσε στα έδρανα της πλειοψηφίας. Αλλά με την ένσταση του Παναγιώτη Κοσμίδη αποδείχθηκε ότι και τα έδρανα της μειοψηφίας δεν είναι λιγότερο ελκυστικά…