Σπύρος Βρεττός : Το «τέλος» που δημιουργεί μια νέα «Αρχή»

Του Σπύρου  Βρεττού  - Υποψήφιου Δημάρχου Αχαρνών - επικεφαλής της παράταξης "ΑχαρΝΕΩΝ Ελπίδα" 

Μέσα στον τελευταίο μήνα, συμμετείχαμε στο μνημόσυνο για τον έναν χρόνο που πέρασε από την δολοφονία του μικρού Μάριου! Μέσα στον ίδιο μήνα, η δυσλειτουργία του ΧΥΤΑ Φυλής, μετέτρεψε την πόλη σε σκουπιδότοπο! Και μόλις προχθές, ήρθε από την Περιφέρεια η ακύρωση του Διαγωνισμού για την αναβάθμιση σε 7 παιδικές χαρές, σαν συνέπεια του απαράδεκτου «φωτογραφικού διαγωνισμού» που συνέταξε η Δημοτική αρχή, για προφανέστατους λόγους!

Ζούμε σε μια πόλη που καθημερινά την αναγνωρίζουμε όλο και λιγότερο. Οι Αχαρνές που ξέραμε, μεταμορφώνονται !

Ο τόπος, μας απασχολεί καθημερινά, αλλά δυστυχώς, όλες τις φορές είναι για κάτι που πηγαίνει τραγικά λάθος και όχι γιατί κάτι που βελτιώνεται ή μας δημιουργεί ελπίδα..

Αποκλείεται όμως να μην φταίει κανείς! Αλλά με βρίσκει αντίθετο και η γενικότητα του «Φταίνε όλοι». Αν πιστέψουμε κάτι τέτοιο, θα οδηγηθούμε σε ένα αδιέξοδο ή σε κάτι που θα είναι τόσο πολύπλοκο, που θα τα παρατήσουμε πρίν καν ξεκινήσουμε. Τι σημαίνει «Φταίνε όλοι»? Φταίνε τα μικρά παιδιά? Φταίνε οι συνταξιούχοι? Φταίει ο απλός νοικοκύρης που είναι σε όλα νόμιμος και παρ΄όλα αυτά δεν νοιώθει ασφάλεια για τον ίδιο ή το παιδί του? Η πόλη μας δεν είναι μια πόλη χωρίς ηγεσία, είναι μια πόλη με αναποτελεσματική ηγεσία! Δεν είναι μια πόλη χωρίς δήμαρχο, αλλά μια πόλη με λάθος δήμαρχο.

Σαν παράταξη, έχουμε συμμετάσχει σε άπειρα δημοτικά συμβούλια με την σημερινή Δημοτική αρχή. Σε όσα δεν ακυρώθηκαν την τελευταία στιγμή, τουλάχιστον… Και έχω βιώσει ότι υπάρχουν δύο πραγματικότητες! Η πραγματικότητα «μέσα στα Δημοτικά συμβούλια», με τον δήμαρχο να ακούει όλες τις αντιρρήσεις και τις προτάσεις αλλά να κάνει τελικά αυτό που ο ίδιος ήθελε από την αρχή. Υπάρχει όμως και «η πραγματικότητα έξω από την αίθουσα του Δημοτικού συμβουλίου», που είναι τραγική και αμείλικτη. Χωρίς λοιπόν να αρνούμαι την παρουσία μου στην «αίθουσα», έχει έρθει ο καιρός να ασχοληθούμε με την πραγματικότητα στον δρόμο και με το πρόβλημα που είναι η καθημερινότητα του κάθε δημότη. Η μάχη για να βρεθούν οι λύσεις, θα κριθεί «έξω»! Δίπλα στον κάθε δημότη και όχι δίπλα στον δήμαρχο που δεν ακούει κανέναν. Γιατί δυστυχώς, η Δημοκρατία βρίσκεται έξω από την αίθουσα του Δημοτικού συμβουλίου! 

Ταυτόχρονα με τα προβλήματα, ζούμε σε ένα περιβάλλον που δημιουργεί νέους συσχετισμούς και νέους συνδυασμούς. Το πλήθος τους, θα παίξει ρόλο – ειδικά με τον νέο νόμο – δημιουργώντας προβλήματα που δεν είναι της παρούσης να τα αναλύσουμε. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως, δεν είναι ο τελικός αριθμός των συνδυασμών, αλλά η ποιότητά τους!  Είναι σύγχρονοι ή αναμασούν τα ίδια και τα ίδια, πιστεύοντας ότι - για άλλη μια φορά - θα καταφέρουν να εκλεγούν, ενώ η πόλη …«θα περιμένει»;

Σήμερα, ο καθένας από εμάς ή πρέπει να καταλάβει ότι το «παλιό» τελείωσε και να αναλάβει ουσιαστική δράση ή θα πρέπει να πάει σπίτι του σώζοντας - τουλάχιστον - την αξιοπρέπειά του.

Η θέση όλων όσοι ασχολούμαστε με τα κοινά, είναι τόσο κρίσιμη και τόσο καθοριστική, που η ανάγκη της αυτοκριτικής έχει έρθει εδώ και πολύ καιρό.

Για να κάνεις όμως μια νέα αρχή, πρέπει να δώσεις και ένα ουσιαστικό τέλος. Ένα τέλος στον αναχρονιστικό τρόπο σκέψης, ένα τέλος στις στερεότυπες και χωρίς ουσία ευχές, ένα τέλος στα χαμόγελα και τις εθιμοτυπικές επισκέψεις. Είναι – φαντάζομαι – ξεκάθαρο το ότι πιστεύω σε μια νέα ουσία, χωρίς να προσπαθώ να πω ότι χρειάζεται να ανατρέψουμε τα πάντα.

Ο καθένας από εμάς, οφείλει να αναζητήσει να βρίσκονται δίπλα του, μόνο αυτοί που περιέχουν ικανότητα και ήθος και με αυτούς μόνο να συμπορευτεί.  

Μπορεί αυτό να έχει ακουστεί ξανά, αλλά είμαι σίγουρος ότι ειπώθηκε σαν περιεχόμενο μιας παλαιού τύπου προεκλογικής περιόδου και όχι σαν «κραυγή» ή σαν «πίστη» απέναντι στο νέο, το ξεκάθαρο και το υγειές. Ξέρω ότι ο κόπος αυτής της προσπάθειας θα είναι μεγάλος, αλλά μόνο εκεί κατοικεί η λύση και η πραγματική αλλαγή.