Δήμαρχος Ελβετίας ο Ντούρος

Από την κοπή της πίτας της παράταξης "Για την πόλη μας", που ήταν η μοναδική σε όλη την τετραετία Ντούρου. Την πίτα είχε κόψει ο Νίκος Μπουζιάνης, ο οποίος, πριν αναλάβει Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, είχε οριστεί Γενικός Γραμματέας της παράταξης...
Τη φωτό ανασύραμε από το αρχείο του ΜΕΝΙΔΙΑΤΗ, επειδή ο επιστολογράφος αναφέρει ότι την επομένη των εκλογών, ο Ντούρος ξέχασε αυτούς που τον βοήθησαν να κερδίσει τις εκλογές του 2010...

Δημοσιεύουμε μια ανώνυμη επιστολή που λάβαμε στο email γιατί τη θεωρήσαμε αξιοπρεπή κι ενδιαφέρουσα. «Γεια σου Μενιδιάτη. Άμα γουστάρεις δημοσιευσέ το αλλά μόνο ανώνυμα γιατί δε θέλω να μπλέξω με τον Ντούρο....Αν πάλι δε θες, δεν πειράζει. Καλό καλοκαίρι!» έγραψε ο αποστολέας. 

Ιδού το πλήρες κείμενο της επιστολής: 

Ένας δήμαρχος Ελβετίας…

Η περίπτωση Ντούρου και της ομαδούλας του είναι συνηθισμένη περίπτωση. Όταν νικήσανε στις προηγούμενες εκλογές, «έφταιγαν» οι ίδιοι και το φοβερό «team» επιστημόνων, τεχνοκρατών, κλπ.

Τώρα που έχασαν, δεν «φταίνε» οι ίδιοι. Τώρα φταίει ο Βρεττός, ο Μπουζιάνης, ο Ζίγκηρης και οποιοσδήποτε είχε εκφράσει οποιαδήποτε αρνητική γνώμη για την δημοτική παράταξη «Για την πόλη μας». Κλασσική κοντόφθαλμη νοοτροπία. Νίκησα – οφείλεται σε εμένα. Έχασα – δε φταίω εγώ. Φταίνε οι συνωμότες. Ο Ντούρος έχασε για δυο λόγους:

Α) Τερμάτισε τη κασέτα «όποιος είναι εχθρός μου, είναι και εχθρός της πόλης». Τη ρητορική αυτή την έπαιξε μόνος του από την αρχή. «Εγώ μόνος μου δεν είμαι τίποτα, όλοι μαζί είμαστε κάτι», «Δε το κάνω για να πάω εγώ μπροστά, αλλά για να πάει η πόλη μπροστά». Αυτή η κασέτα είναι αποδοτική. Αλλά άμα τη παίζεις και τη ξαναπαίζεις, φθείρεται. Και ο Ντούρος, την χιλιόπαιξε τη κασέτα. Γιατί όταν τα έβρισκε σκούρα, το γύριζε προς τα εκεί:

-Γιατί Κε Δήμαρχε δεν ακολουθείτε τις διαδικασίες του νόμου; 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είσαι εχθρός της πόλης.

-Γιατί Κε. Δήμαρχε αφήνετε τους συμβούλους σας να κάνουν ό,τι θέλουν;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δε θες να πάει η πόλη μπροστά.

Από κάποιο σημείο και μετά ο κόσμος κατάλαβε πως στο μυαλό του Ντούρου πόλη=παχιά λόγια και βέβαια έκοψε λάσπη.

Β) Στις προηγούμενες εκλογές ο Ντούρος είχε την εξαιρετική τύχη να βρεθεί με μια πολύ καλή ομάδα από νέους και άφθαρτους. Οι περισσότεροι εξ αυτών είχαν κατέβει επειδή αγαπούσαν τον τόπο. Και ασφαλώς η κασετούλα «όλα για την πόλη» τους άρεσε.

Μετά τις εκλογές όμως ο Ντούρος τους ξέχασε. Έβαλε τους δικούς τους στα πόστα για να παίξει η μηχανή με τον γνωστό παλαιοκομματικό τρόπο (τον οποίο γνωρίζει από τις προηγούμενες θητείες του στα δημοτικά πράγματα) και θεώρησε πως τις επόμενες εκλογές θα τις κερδίσει όπως όλοι οι δήμαρχοι. Γιατί είναι γνωστό πως στην Ελλάδα σπάνια ένας δήμαρχος θα χάσει την δεύτερη τετραετία.

Οι άνθρωποι αυτοί (στους οποίους ο Ντούρος υποσχόταν συνέδρια και λειτουργίες της παράταξης) ξαφνικά είδαν πως όλα αυτά είχαν πάει περίπατο. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που και η περίφημη «ενημέρωση των δημοσιογράφων» πραγματοποιήθηκε μόνο δυο φορές. Τι φιάσκο και αυτό!

Έτσι, αποσύρθηκαν και βέβαια όταν οι φίλοι και οι γνωστοί ρωτούσαν «γιατί ρε παιδιά δεν ασχολείστε με τη δημαρχεία, αφού νικήσατε» εκείνοι χαμήλωναν το κεφάλι.

Βέβαια, για τον Ντούρο αυτοί δεν είναι «υγιείς πολιτικές δυνάμεις». Είναι «εχθροί του τόπου» που θέλουν να μας πάνε πίσω. Βέβαια όταν τον βγάζανε στις προηγούμενες εκλογές, ήταν τα πιο καλά παιδιά…

Γ) Ο τρόπος που διοικούσε ήταν γεμάτος μικρά και καθημερινά αλλά ζημιογόνα σφάλματα που δώσανε στον Κασσαβό το προβάδισμα:

* Από τη μία «κατηγορούσε» τον Αφουξενίδη, αλλά από την άλλη τον κρατούσε στη δημαρχεία.

* Όταν η Χριστοπούλου διόρισε τη κόρη της (με την ανεργία στο 60% στους νέους) το άφησε να περάσει –έπρεπε να τη διαγράψει την ίδια τη στιγμή-

* Ο Αναγνωστόπουλος άλλαζε κάθε βδομάδα τις ταμπέλες στους δρόμους, όλοι φωνάζαν και διαμαρτύρονταν.

Και βέβαια την χαριστική βολή την έδωσε η καμπάνια:

Ο Κασσαβός, σαν το γνωστό μύθο του Αισώπου με τη χελώνα και το λαγό, ψύχραιμος και σταθερός έπαιξε ότι έπαιξε όλη η Ελλάδα: ενάντια στη κρίση, στους κακούς δανειστές κλπ. Από την άλλη ο Ντούρος (συγχαρητήρια στο επιτελείο του γι’ αυτό) δυστυχώς δε κατάλαβε πως ο κόσμος θα ψηφίσει για τη φτώχεια και όχι για τη δημαρχεία γιατί ο κόσμος πεινάει. Και αντί ο Ντούρος να πει ξέρω’ γω θα σας φέρουμε δουλειές ή θα αυξήσουμε την κίνηση στα μαγαζιά, έφτιαξε κάτι μπροσούρες αισθητικής σούπερ μάρκετ με κεντρικό σύνθημα «Εξασφαλίσαμε το σήμερα, σχεδιάσαμε το αύριο». Σκεφτείτε τώρα τον μέσο κάτοικο του δήμου Αχαρνών, άνεργο, που χρωστάει δεξιά και αριστερά και που νοιώθει αγωνία για το μέλλον του να διαβάζει το πρόγραμμα Ντούρου. Στη καλύτερη περίπτωση σου λέει: «Αυτός πρέπει να κατεβαίνει δήμαρχος στην Ελβετία, ας ψηφίσουμε κάποιον που κατεβαίνει στο Μενίδι».

Όταν λες στον δημότη: «Σχεδιάσαμε το αύριο» και για 3,5 χρόνια τον έχεις στην απ’ έξω αφού μόνο οι «κολλητοί» έχουν πρόσβαση σε εσένα και αφού όποτε κάποιος έχει μια διαφορετική άποψη από εσένα αμέσως είναι εχθρός σου και εχθρός της πόλης, τότε είναι αναμενόμενο να περιμένεις πως το «σχεδιάσαμε το αύριο» θα το μεταφράσει «σχεδιάσαμε το δικό μας αύριο –της ομαδούλας μας» γιατί εσένα δημότη σε έχουμε… στην απ’ έξω.

Ένας δημότης Αχαρνών

ΥΓ: Το πιο λυπηρό απ’ όλα είναι πως τα 3,5 χρόνια διοίκησης Ντούρου, πήγαμε πίσω θεσμικά. Εγώ νοιώθω ντροπή να ζω σε έναν δήμο που στον κανονισμό του κάποτε ψηφίστηκε να απαγορευτούν οι κάμερες στο δημοτικό συμβούλιο. Όταν όλη η Ευρώπη και όλος ο κόσμος κοιτάει μπροστά στην διαφάνεια και στην ανοιχτή διοίκηση, εδώ πηγαίναμε μπροστά με την όπισθεν…

ΥΓ2: Ελπίζω ο Κασσαβός να μη πέσει στην ίδια πλάνη. Και όλα αυτά τα περί «ενεργού πολίτη» να τα κάνει πράξη.