 |
| Φωτογραφικά στιγμιότυπα από την θεατρική παράσταση την οποία παρακολούθησε πολύς κόσμος ... |
 |
| .... ανάμεσά τους πάνω αριστερά και τα μέλη του Δ.Σ της Ένωσης Γονέων. Κάτω δεξιά, η δασκάλα ήταν στο πλευρό των μικρών ηθοποιών, καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης |
 |
| Στο τέλος της γιορτής τα παιδιά ευχήθηκαν καλό καλοκαίρι |
 |
| Ο διευθυντής του 18ου Δημοτικού Σχολείου Αχαρνών Γιάννης Κουμούτσος έδωσε το σύνθημα της απογείωσης... |
 |
| ... και το ταξίδι συνεχίζεται.... |
To αριστούργημα της Ευγενίας Φακίνου, την αγαπημένη των παιδικών μας χρόνων, «Ντενεκεδούπολη», ανέβασαν οι μαθητές του 18ου Δημοτικού Σχολείου Αχαρνών στην καλοκαιρινή τους γιορτή που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 13 Ιουνίου. Υπέροχα στους ρόλους τους τα παιδιά, κατάφεραν μέσα από την αθωότητα και τον αυθορμητισμό τους να συγκινήσουν και να μεταφέρουν στο πολυπληθές κοινό τους, μηνύματα και διαχρονικές αξίες για την αγάπη, τη φιλία, την ειρήνη, τη δημοκρατία .... Διότι ας μην ξεχνάμε ότι η δημιουργός της, Ευγενία Φακίνου, εμπνεύσθηκε την "Ντενεκεδούπολή" της, σε δύσκολους καιρούς, όταν οι δημοκρατικοί θεσμοί στη χώρα μας περνούσαν κρίση…
Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι, με αφορμή την παράσταση των παιδιών, αναδημοσιεύουμε το σημείωμα της Ευγενίας Φακίνου, όταν πέρσι η Ντενεκεδούπολη, ανέβηκε από την Παιδική Σκηνή του Κ.Θ.Β.Ε., στο Θέατρο Badminton. Ιδού λοιπόν τι έγραψε:
" Τριάντα έξη χρόνια μετά...
Πέρασαν τριάντα έξη χρόνια από τότε που πρωτοστήθηκε ο μπερντές και παίξαμε τη Ντενεκεδούπολη, «ένα θέατρο που μυθοποιεί τα πράγματα και απομυθοποιεί τα ανθρώπινα», όπως έγραφε ο Κώστας Γεωργουσόπουλος στο ΒΗΜΑ στις 23 Ιανουαρίου του 1976.
Σ' όλα αυτά τα χρόνια οι ιστορίες της παίχτηκαν σ' ολόκληρη την Ελλάδα από δασκάλους, νηπιαγωγούς, πολιτιστικούς συλλόγους, αλλά και από επαγγελματίες, όπως το Θεσσαλικό Θέατρο και το Θεατρικό Εργαστήρι Θεσσαλονίκης.
Χεράκια παιδικά έφτιαξαν, ζωγράφισαν και έπαιξαν με πεταμένα ντενεκεδάκια, κι αυτό ήταν ό,τι θετικότερο πρόσφερε η Ντενεκεδούπολη. Έφερε σ' επαφή τα παιδιά με τα πανάρχαια απλά παιχνίδια, κι έδωσε το κουράγιο σε μη επαγγελματίες ν' ασχοληθούν με το κουκλοθέατρο.
Οι ιστορίες της Ντενεκεδούπολης προσπαθούν να μεταδώσουν αξίες, που δεν αλλοιώνονται με το πέρασμα του χρόνου, και θεωρώ τιμή μου που η ιστορία με τον Λαδένιο παίζεται κάθε χρόνο στην επέτειο του Πολυτεχνείου.
Νιώθω συγκίνηση που ο Σωτήρης Χατζάκης -συνεργάτης μας τότε, και σπουδαστής δραματικής σχολής- παρουσιάζει σήμερα, ως καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ, τη Ντενεκεδούπολη, στην ευφάνταστη σκηνοθεσία της Φωτεινής Μπαξεβάνη.
Θέλω για μια ακόμα φορά να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Γιάννη Μαρκόπουλο, που δούλεψε αφιλοκερδώς και με μεγάλο ενθουσιασμό τις μουσικές στα τέσσερα από τα πέντε έργα της Ντενεκεδούπολης.
Επίσης θυμάμαι όσους με τον ένα ή τον άλλον τρόπο βοήθησαν, στα δύσκολα πρώτα χρόνια: τους ηθοποιούς μας Αντώνη Αντωνίου, Ρένα Καζάκου και τον αξέχαστο Παύλο Σιδηρόπουλο, τον Αντώνη Καφετζόπουλο (που μας έκανε έκπτωση στις ηχογραφήσεις), τους δημοσιογράφους που στήριξαν - κι αυτό δεν ήταν αυτονόητο- το πρωτοποριακό θέατρο με τα πεταμένα ντενεκεδάκια.
Το 1975, λίγο μετά την πτώση της δικτατορίας, είμασταν μέσα στην ανάταση και είχαμε την πεποίθηση ότι όλα θα πήγαιναν καλύτερα. Το 2011 είμαστε μέσα στο άγχος, την αγωνία, τη θλίψη και την αβεβαιότητα, ότι δεν ελέγχουμε το μέλλον μας. Θα έλεγα, ότι από τότε, ποτέ δεν ήταν πιο επίκαιρη η Ντενεκεδούπολη…"
Δυστυχώς από το 2011 που η Ευγενία Φακίνου έγραψε αυτό το σημείωμα, τα πράγματα για τη χώρα μας δεν άλλαξαν προς το καλύτερο. Υπάρχει όμως μια ελπίδα που αχνοφέγγει! Στα πρόσωπα των παιδιών. Των παιδιών του καθένα μας. Των παιδιών του 18ου Δημοτικού Σχολείου Αχαρνών, που παρά το γεγονός ότι φοιτούν σε διδακτήρια προκατ και όχι σε σύγχρονα, δεν παύουν με την καθοδήγηση των δασκάλων και των γονιών τους να δημιουργούν μικρά θαύματα όπως την παράσταση της Ντενεκεδούπολης. Και είχε δίκιο ο δραστήριος διευθυντής του σχολείου Γιάννης Κουμούτσος, που με τη λήξη της γιορτής απογείωσε το αερόστατο που έφτιαξε με χέρια του με τη στήριξη των μαθητών του. Γιατί το αερόστατο μετέφερε το ελπιδοφόρο μήνυμα πως…»Το ταξίδι συνεχίζεται…!»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου