ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΕΡΝΗ ΤΟΥ "ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ" ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ
Του Νίκου Καρρά
Επιμέλεια παρουσίασης Εύη Τριανταφύλλου
Η ιδέα για το αφιέρωμα με αφορμή τα 10 χωρίς τον Νώντα Νίκα ήρθε αυθόρμητα φέτος τον Ιανουάριο, όταν η Πρόεδρος του «Επισκήνιον» Μαρία Μίχα, έκανε στη σελίδα της στο Face Book, μια μικρή αλλά εύστοχη αναφορά: «2004 – 2014 δέκα χρόνια χωρίς το Νώντα» έγραψε, αναφερόμενη στην εκδήλωση για την κοπή της Πίτας του ΕΟΣ Αχαρνών , στο Φλαμπούρι της Πάρνηθας , όπου και τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Τότε άρχισα ν' αναρωτιέμαι τι έπρεπε να κάνω. Ήθελα οπωσδήποτε να γράψω κάτι για 'κείνον. Έτσι, για να θυμηθούν οι παλιότεροι και κυρίως για να μάθουν οι νεότεροι.
Στα πρώτα δημοσιογραφικά μου βήματα στους «Νέους Στόχους» ή τα Αχαρναϊκά Νέα»;, δυστυχώς δεν θυμάμαι σε ποια από τις δύο εφημερίδες, είχα δημοσιεύσει μια συνέντευξη, για την οποία είχα λάβει θερμά συγχαρητήρια από πολύ κόσμο.
Δεν ήταν όμως η συνέντευξη που έκανε τη διαφορά, αλλά ο συνεντευξιαζόμενος, που δεν ήταν άλλος, από το Νώντα. Τον τότε Πρόεδρο του ΕΟΣ Αχαρνών, που περιέγραφε με πάθος μια αποστολή στα Ιμαλάια. Μην τα πολυλογούμε όσοι τη διάβασαν αισθάνθηκαν πως ήταν εκεί. Παρέα με το Νώντα… Μέσα από την δική του περιγραφή οι αναγνώστες, έζησαν το πάθος, τις δυσκολίες, τις αγωνίες και την ομορφιά της αναρρίχησης στο βουνό. Αλλά και τη λύτρωση της επιστροφής…Εκεί στο αεροδρόμιο, όπου τον περίμενε η οικογένειά του, όπως χαρακτηριστικά θυμάμαι πως τέλειωνε, την περιπετειώδη αφήγηση του.
Φέρνοντας τον ξανά στη μνήμη μου το πρώτο που σκέφτηκα είναι αυτό που γνωρίζουν καλά, όλοι εκείνοι που είχαν την τύχη να συναντηθούν με το Νώντα Νίκα. Ότι δεν του ταιριάζουν τα μνημόσυνα. Γι’ αυτό και ότι θα διαβάσετε παρακάτω είναι οι αφηγήσεις των φίλων του…
Ας είναι καλά το αδελφός του, Βασίλης Νίκας, σημερινός Πρόεδρος και άξιος συνεχιστής του και όλο το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΟΣ Αχαρνών για την πολύτιμη βοήθεια και την παροχή του υλικού…
ΚΟΡΦΕΣ Μάρτιος – Απρίλιος 2004
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ από το ΑΦΙΕΡΩΜΑ με τίτλο «Αντίο Νώντα…»
Του Ισαάκ Μοσχίδη
Αν και συνομήλικοι, δεν είχα την χαρά να βρίσκομαι ανάμεσα σ’ αυτούς τους τυχερούς, που μ’ εσένα μπροστάρη, ξεκινήσατε το 1976 να χτίζετε το όνειρο που σήμερα αριθμεί 2000 μέλη (τότε, το 2004 σήμερα αριθμεί 5000 μέλη), διαθέτει ένα πενταόροφο υπερσύγχρονο Αθλητικό και Πνευματικό Κέντρο, ένα ωραιότατο φιλόξενο καταφύγιο στο Φλαμπούρι της Πάρνηθας και ένα πρωτοποριακό Μουσείο Λαϊκών Εκθεμάτων, που εξελίχθηκε στην Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Αχαρνών!
Σε γνώρισα το 1990 στα τότε μικρά γραφεία του ΕΟΣ Αχαρνών, στο πατάρι, πάνω από το καφενείο της πλατείας του Μενιδίου, όταν έψαχνα να ενταχθώ σε κάποιον ορειβατικό Σύλλογο και οι (60 σελίδες) – τότε «ΚΟΡΦΕΣ» με οδήγησαν κοντά σου.
Αμέσως με κατέκτησε η φιλική σου στάση, η ειλικρινής ματιά σου, η ζεστή και ανεπιτήδευτη διάθεσή σου να μου εξηγήσεις κάθε απορία και ερώτησή μου και να με καλέσεις να ενταχθώ στο δυναμικό του Συλλόγου!
Δυστυχώς, διάφορες αιτίες με κράτησαν μακριά από το έργο που εσύ και οι συνεργάτες σου υπηρετούσατε με αγάπη και δύναμη και μόνον όταν το 2001 μπόρεσα να σταθώ στο Σύλλογο, μου δόθηκε η ευκαιρία να ζήσω από κοντά – αλλά δυστυχώς μόνο για 3 χρόνια κι αυτό δεν θα το συγχωρήσω στον εαυτό μου- το μεγαλείο της ψυχής σου, την ασίγαστη επιθυμία σου για δημιουργία, την υπομονή και επιμονή σου να τελειώνεις ότι αρχίζεις και πάντα με επιτυχία!
Ευτύχησα τουλάχιστον να μάθω από σένα πόσο πιο ωραίο, απλό και αληθινό είναι να είσαι ο εαυτός σου, με τα ελαττώματα και τις αδυναμίες σου, χωρίς προσπάθεια εντυπωσιασμού και αντιγραφής άλλου! Πόσο πιο φυσικό και πραγματικό να αναγνωρίζεις τα λάθη σου, αλλά και να αγωνίζεσαι με πείσμα για ότι είναι δίκαιο και ηθικό!
Και τώρα, που πρέπει να σ’ αποχαιρετήσω, καθώς άνοιξες το βήμα σου και μας ξεπέρασες για τη μεγάλη κορφή, προτίμησα, αντί για μια βιογραφική παρουσίασή σου – μιας και μου ανατέθηκε η επιμέλεια του αφιερώματος των σελίδων που ακολουθούν-, να αφήσω να μιλήσουν για σένα, άνθρωποι που είχαν την τύχη να σε ζήσουν πολύ περισσότερο απ’ όσο εγώ.
Έτσι, νομίζω, μέσα από τη διαφορετική ματιά του κάθε κειμένου που ακολουθεί, θα φωτισθεί περισσότερο και καλύτερα ο υπέροχος ψυχικός σου κόσμος, η δύναμη του χαρακτήρα σου, το μεγαλειώδες έργο που επιτέλεσες στην επίγεια ζωή σου.
Απόσπασμα Της εφημερίδας «ΠΟΛΙΤΙΚΗ»
«Ότι ήταν ο Νώντας και ότι έκανε, το είπε με μια φράση ο (τότε) Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Ντίνος Βρεττός στα σκαλοπάτια του Άη Βλάση: «…εκείνος έκανε τόσα για αυτή την πόλη, όσα κανένας δήμαρχος δεν έκανε ποτέ…»
Από τα εγκαίνια του Αθλητικού Κέντρου το Μάιο του 1996
Του Νίκου Καρρά
«…Χριστούγεννα του 1988, Καστανιά Τρικάλων. Έξω παγωνιά! Και μέσα στενότητα! Λίγα τα κρεβάτια, όποιοι πρόλαβαν, πρόλαβαν! Λίγα και τα δωμάτια. Ο Νώντας, αν και «προλάβαινε», πήγε κατευθείαν κι έστρωσε το στρωματάκι του στον προθάλαμο, κοντά στην τουαλέτα, κι άφησε τα κρεβάτια και τα ζεστά δωμάτια για μας…
3 Μαρτίου του 2002. Εκδήλωση στην Πάρνηθα. Κατεβαίνοντας από το Mont Parnes προς την Αγία Τριάδα, ο Νώντας, χωρίς λόγια και σχόλια, μάζευε όποιο σκουπίδι έβλεπε μπροστά του…
… Στη φυσιογνωμία του ΕΟΣ Αχαρνών ο Νώντας έβαλε τη σφραγίδα μιας ευρείας πολιτιστικής δραστηριότητας. Η ορειβασία για τον Νώντα, δεν ήταν απλώς «πάμε στο βουνό να κάνουμε το κέφι μας»! «Αγαπάω το βουνό» δεν σημαίνει απλώς «μου αρέσει το βουνό», αλλά και αγωνίζομαι για την προστασία του απέναντι σε βίαιες και αλόγιστες παρεμβάσεις . Για τη διατήρηση της φυσιογνωμίας του, των οικοσυστημάτων του, του ρόλου του στην ισορροπία της φύσης. Ορειβασία ως μια ολοκληρωμένη μορφή φυσιολατρείας. Φυσιολατρεία ως μια ολοκληρωμένη μορφή πολιτιστικής παρουσίας. Ο Άνθρωπος, μέσα από την Άθληση και τη Γνώση, αποκτά Συνείδηση του φυσικού και κοινωνικού χώρου που τον περιβάλλει και αγωνίζεται, σταθερά, χωρίς κορώνες και χωρίς ακρότητες να προστατέψει τον πρώτο και να αναβαθμίσει τον δεύτερο. Όλη η δράση του Νώντα και του συλλόγου που δημιούργησε προδίδουν αυτή τη θεώρηση, αυτή τη στάση ζωής. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που ένας μεγάλος από το χώρο της Επιστήμης, ο Γιάννης Μπορνόβας, που κάποτε έγραψε ιστορία, μου είχε πει μια μέρα τούτο: «αν η Ελλάδα είχε 100 Νώντες, θα ήταν η πρώτη χώρα του κόσμου»…
Στην Island Peak τον Οκτώβριο του 1990
Στην Αίτνα τον Απρίλιο του 1996
Του Συλλόγου Αρκάδων – Ορειβατών – Οικολόγων
Σήμερα χάσαμε τον Επαμεινώνδα Νίκα. Τον Νώντα, τον ψυχωμένο και σεμνό βουνάνθρωπο, τον Πυγμαλίωνα του ΕΟΣ Αχαρνών, την ήρεμη δύναμη της Ελληνικής Ορειβασίας. Τον άνθρωπο που σήκωσε στην πλάτη του ένα υποβαθμισμένο προάστιο της τσιμεντούπολης και το έστησε στην πρώτη γραμμή της Ελληνικής Ορειβατικής οικογένειας.
Ο ΕΟΣ Αχαρνών με τον Νώντα του, έγινε κύτταρο αθλητικής δράσης και πολιτισμού για το Μενίδι, αλλά και πρότυπα ήθους, ζωντάνιας και ανθρωπισμού, ανεβάζοντας ακόμα ψηλότερα τον πήχη της άμιλλας και του άθλου, για όλα τα σωματεία της χώρας.
Ο Επαμεινώνδας Νίκας, έδωσε ένα ιδιαίτερο περιεχόμενο μια καινούργια συνιστώσα στην Ορειβασία και στον Αθλητισμό, αναδεικνύοντας την Οικολογία και τη διάσωση των αξιών της Ορεινής φύσης της Ελλάδας, σε βασικό θέμα συζήτησης και δράσης των ορειβατών και των σωματείων. Σαν κύριο μοχλό αυτού του αγώνα αυτός και οι συνεργάτες του, έθεσαν το περιοδικό «ΚΟΡΦΕΣ», μια έκδοση πανελλήνιας απήχησης και αποδοχής που έδωσε βήμα ελεύθερης δημοκρατικής έκφρασης και διαλόγου, στις πιο ετερόκλητες ιδέες και απόψεις του χώρου μας.
Ότι κι αν ιστορήσει κανείς γι’ αυτόν τον ωραίο άνθρωπο είναι ελάχιστο, αφού μιλούν για ‘κείνον τα έργα του και η αγάπη των συμπολιτών του.
Αγαπημένε μας Νώντα «όδευε πάντα ψηλά» στη μεγάλη περιπλάνηση, βέβαιος ότι στο δρόμο σου ακουμπούν όλο και περισσότερα πετραδάκια, χιλιάδες φίλοι…
Ο Νώντας στο καταφύγιο ανάμεσα στους Στέλιο Βασιλόπουλο και Γκότφριντ Πολυκράτη
Με φίλους συνορειβάτες στο Περιστέρι τον Ιούλιο του 1982
Μαζί με το Μιχαηλίδη στο Στεφάνι το 1983
Στην κορφή Chukhung στα Ιμαλάια τον Οκτώβριο του 1990
 |
| Απόσπασμα από τις ΚΟΡΦΕΣ |
ΚΟΡΦΕΣ Ιανουάριος Φεβρουάριος 2005
ΝΩΝΤΑΣ ΝΙΚΑΣ
Ένας «Ανορθόδοξα» και «Επιθετικά» Πρωτοπόρος Ηγέτης
Από τα εγκαίνια του Αθλητικού Κέντρου το Μάιο του 1996
Γράφει ο Στέλιος Βασιλόπουλος
"Αθεράπευτα Ονειροπόλος και Ανυποχώρητα πεισματάρης στην υλοποίηση των Οραμάτων του"
Δεκαετία 1970, και Κυριακή πρωί «μπουκάρουμε» κεφάτοι στο νοικιασμένο «Στέκι» του Ορειβατικού στην Κεντρική Πλατεία των Αχαρνών, όπου στεγάζονται τα γραφεία του Ε.Ο.Σ., τα οποία, αν θυμάμαι καλά, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα – ή ενάμιση- δωματιάκι, που για να μπεις μέσα χρειαζόταν λίγη προσπάθεια (συνήθως μπαίναμε Μπρούμυτα και βγαίναμε Ανάσκελα), με μοναδικό πλεονέκτημα ότι το μικρό του παράθυρο είχε θέα προς την πλατεία.
Μερικά εμπόδια στην αρχή, κάποια ορειβατικά υλικά, λίγα βιβλία, τεύχη του περιοδικού «Κορφές» έτοιμα για αποστολή, φάκελοι, χαρτιά και κάπου στο βάθος ένα μικρό γραφείο με τον Νώντα αφοσιωμένο στις εργασίες του.
- Νώντα καλημέρα. Καταπληκτικό καιρό μας κάνει σήμερα και ξεκινήσαμε για σκαρφάλωμα στη Βαρυμπόμπη. Άμα όμως σου κάνει κέφι, πάμε ψηλότερα, να «οργώσουμε» λίγο το βουναλάκι μας.
- Και δεν πάμε; Σήμερα Κυριακή, όλη η μέρα είναι δική μας και ο καιρός φανταστικός. Τις άλλες 6 μέρες της εβδομάδας όμως που δεν έχουμε παρά δυο τρεις ώρες μόνον ελεύθερες ή όταν έξω ρίχνει «καλαπόδια», τι κάνουμε μου λέτε;
- Τι άλλο βρε Νώντα από το να περιμένουμε το επόμενο Σαββατοκύριακο και τον καιρό να καλυτερέψει.
- Εσείς, δεν έχω αντίρρηση να περιμένετε όσο θέλετε. Εμείς όμως ΟΧΙ!!!
Στρέφει το βλέμμα του προς την κατεύθυνση τη δική μου, χωρίς να με κοιτάει, αγναντεύει κάπου στο βάθος, και πέρα απ΄ αυτό προς το άπειρο, κα συνεχίζει:
Φαντάσου Στυλιανέ μου, εδώ δίπλα μας, ένα ξέφωτο με ανοιχτούς ορίζοντες και ανεμπόδιστη θέα, απ’ όπου να μπορείς ν’ αγναντεύεις την Πάρνηθα, την Πεντέλη, τον Υμηττό, και πέρα κάτω τον Σαρωνικό μας, και πάνω στο ψηλότερο σημείο του, ένα απέραντο Αθλητικό Κέντρο Νεότητας με Γήπεδα, Αθλητικές Εγκαταστάσεις υπαίθριες και στεγασμένες, Πίστες Αναρρίχησης, Βιβλιοθήκες, Αναγνωστήρια, Αίθουσες Συγκεντρώσεων για Σεμινάρια, Διαλέξεις, Προβολές. Και γύρω μας αμέτρητα χαρούμενα πρόσωπα, γυμνασμένα σώματα ιδρωμένα από την προπόνηση, το παιχνίδι, το χορό, το τραγούδι…
Και όλ’ αυτά, με ελεύθερη, ανεμπόδιστη, χωρίς περιορισμούς πρόσβαση όλων σε όλα, για όλες τις ώρες της μέρας, για όλες τις μέρες του χρόνου.
Έχουμε μια ώρα ελεύθερη; Πεταγόμαστε στο στέκι μας, πετάμε τα ρούχα μας, αθλούμεθα, παίζουμε, ξεσκάμε και επιστρέφουμε ανανεωμένοι στις υποχρεώσεις μας.
Έχουμε ολόκληρο Σαββατοκύριακο, κι έξω ρίχνει «καρεκλοπόδαρα», εμείς στο στέκι μας.
Έρχονται για μερικές μέρες σύντροφοι του βουνού από την επαρχία; Κι αυτοί εκεί. Διαθέτουμε και κοιτώνες.
Περνάνε από την περιοχή μας πεζοπόροι κουρασμένοι, πεινασμένοι; Κι αυτοί εκεί. Και φαγητό διαθέτουμε.
Έρχονται φίλοι ψυχοπλακωμένοι από κάποιες αντιξοότητες της ζωής; Κι αυτοί μαζί μας. Μας περισσεύει και ανεξάντλητο κέφι, για να τους ξαναφέρουμε στα ζύγια τους.
Ένα Αθλητικό Κέντρο Νεότητας, ένα κέντρο ποικίλης άθλησης, χαράς και ψυχαγωγίας, για όλες τις ηλικίες. Γιατί μην ξεχνάς τον ορισμό που εσύ μας δίδαξες «Νεότητα δεν είναι μια Περίοδος της Ζωής αλλά μια κατάσταση της Ψυχής»
-Νώντα ξύπνα. Μέρα μεσημέρι κι εξακολουθείς ακόμα να ονειρεύεσαι;
-Εγώ είμαι ξύπνιος μωρέ. Εσείς κοιμάστε όρθιοι. Πάρτε το απόφαση. Εμείς φεύγουμε από δω μέσα. Το Αθλητικό Κέντρο έχει ήδη ξεκινήσει.
- Νώντα, πότε έγινε αυτό; Που, σε ποιο μέρος, σε ποιο οικόπεδο;
- Δεν έχω ιδέα. Δεν έχω βρει ακόμα τίποτα.
- Νώντα με τι λεφτά;
- Δεν χρειάζονται λεφτά. Πίστη χρειάζεται, Θέληση και Αποφασιστικότητα.
- Νώντα, νομίζω ότι ο Σύλλογος δεν έχει να πληρώσει ούτε καν το νοίκι του.
- Είδες που έρχεσαι στα λόγια μου; Αν βγω στο δρόμο να ζητήσω βοήθεια για το νοίκι, αυτό είναι ζητιανιά και κανένας δεν θα γυρίσει να με κοιτάξει. Αν όμως ξεκινήσω μόνος μου νύχτα αν χτίζω τούβλο – τούβλο με τα χέρια μου αυτό το «Όραμα», πάνω σ’ ένα ελεύθερο οικόπεδο, με κίνδυνο να με «μπουντρουμιάσουν», «εκατό» φίλοι θα σηκώσουν τα μανίκια και θα τρέξουν να σταθούνε δίπλα μου στη δουλειά. Και «χίλιοι» θα βάλουν πρώτοι το χέρι στην τσέπη να με στηρίξουν. Και «δέκα χιλιάδες τσέπες» θ΄ ακολουθήσουν μετά. Κι όταν το έργο θ’ αρχίσει «να δείχνει τα δόντια του», τότε θα έρθουν κι οι άλλοι παρακαλώντας: Άτομα και Φορείς και Δημοτικές Αρχές και η ίδια η Πολιτεία, για να ‘χουν να λένε: «Το βλέπετε αυτό το αριστούργημα; Ήμαστε κι εμείς εκεί όταν χτιζόταν».
- Νώντα είσαι σίγουρα τρελός.
- Μπορεί αλλά το χαίρομαι αφάνταστα.
Αυτός ήταν, είναι, και πάντα θα παραμένει ο Νώντας. «Τόπε και Το ‘κανε». Ξεκίνησε ένα όνειρο από το μηδέν, και πραγματοποίησε το ακατόρθωτο, σε χρόνο ρεκόρ.
Στη Θεμελίωση του Αθλητικού Κέντρου τον Σεπτέμβριο του 1993
Του Στέλιου Βασιλόπουλου
Απλόχερος, Άρχοντας,
Ανοιχτός στους Ανθρώπους και στις νέες Ιδέες.
Δεκαετία 1980, και κάποιο απόγευμα, ανεβαίνοντας με δύο φιλοξενούμενους Γάλλους αναρριχητές για σκαρφάλωμα στη Βαρυμπόμπη, σταματάμε για ένα σύντομο «γεια – χαρά» στο πανέτοιμο πλέον Αθλητικό Κέντρο των Αχαρνών. Η κεντρική του είσοδος εντυπωσιακή και ορθάνοιχτη, ο προθάλαμος στην αίθουσα υποδοχής των επισκεπτών τεράστιος, οι εσωτερικές πόρτες παντού ανοιχτές, κι απ΄ όποιο σημείο και αν κοιτάξουμε έξω στον ελεύθερο ορίζοντα, τα βουνά και ο Σαρωνικός του Νώντα, πίνακες ζωγραφικής, που δεσπόζουν εκεί και όπως ακριβώς τα ονειρεύτηκε.
Φωνάζουμε αλλά κανείς δεν φαίνεται να μας ακούει. Εμείς αντίθετα ακούμε απ΄ όλους τους ορόφους να φτάνουν στ’ αυτιά μας φωνές, γέλια, τραγούδια, αθλητικά παραγγέλματα… χαλασμός κόσμου. Τα Γαλλάκια μου ενθουσιάζονται με το κλίμα που δονεί την ατμόσφαιρα. Ανεβοκατεβαίνουμε στους πιο κοντινούς ορόφους. Τα Αθλητικό Κέντρο σφύζει από ζωή, από δημιουργία, από αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Με μας όμως δεν ασχολείται κανένας. Περιδιαβαίνουμε σ’ όλους τους χώρους ανενόχλητοι.
Η μεγάλη αναρριχητική πίστα γεμάτη από εκπαιδευτές και εκπαιδευομένους, ένας ολόκληρος όροφος με το «Τατάμι» του Τζούντο, βουίζει από τις κραυγές των πολεμικών τεχνών, πιο κάτω χορευτικά συγκροτήματα ξυπνάνε μέσα μας ήχους και συναισθήματα από τις ρίζες και τις παραδόσεις της φυλής μας, πιο πάνω σε κάποιους άλλους ορόφους ο θόρυβος χαλαρώνει, κι εκεί ανακαλύπτουμε το Σκάκι και τα Σεμινάρια Φωτογραφίας, Ζωγραφικής, Αγιογραφίας. Όλοι αφοσιωμένοι στο έργο τους, ενώ με μας και πάλι δεν ασχολείται κανένας.
Μέσα σ’ αυτή την κοσμογονία, κάποια στιγμή, σε κάποιον όροφο, χαμένον ανάμεσα στους πιτσιρικάδες, στους αθλητές, στους χορευτές, και στους… «κουλτουριάρηδες» ανακαλύπτουμε ξαναμμένο από την υπερένταση και τρισευτυχισμένο τον Νώντα.
-Ελάτε. Πάμε κάτω στην πίστα για σκαρφάλωμα. Να δείτε και τις επεκτάσεις.
Είχαμε σταματήσει μόνον για ένα «Γειά χαρά» και 10 η ώρα το βράδυ είμαστε ακόμα εκεί και δεν ξεκολλάμε με τίποτα.
Αφού βγάλαμε τ’ απωθημένα μας στην πίστα της Αναρρίχησης και στο Αϊκίντο, «ρίχνουμε» κι ένα Χασάπικο (το οποίο τα Γαλλάκια επιμένουν ν’ αποκαλούν «Συρτάκι») και επιστρέφουμε στην αίθουσα υποδοχής που πρωτομπήκαμε…
Ένα δυο περαστικοί επισκέπτες περιφέρονται εκεί μόνοι τους, ξεφυλλίζοντας περιοδικά και βιβλία που εκτίθενται σ΄ ένα μεγάλο τραπέζι, δίπλα στη κεντρική είσοδο του κτιρίου. Τα γραφεία όλα όπως και πριν ανοιχτά, τα συρτάρια των γραφείων ξεκλέιδωτα, αρκετά απ΄ αυτά μισάνοιχτα, βιβλιοθήκες, αρχειοθήκες, υπηρεσιακά ντοσιέ, αλληλογραφία, έγγραφα, τα πάντα ελεύθερα στον καθένα, σε κοινή θέα… και χρήση!!!
- Νώντα τι γίνεται εδώ μέσα;
- Δεν το βλέπετε; Κοσμογονία, Οργασμός, Δημιουργία, Αναγέννηση!
- Καλά, εδώ στην είσοδο δεν υπάρχει κάποιος του Συλλόγου να εποπτεύει; Όποιος θέλει μπαινοβγαίνει έτσι ελεύθερα;
- Ναι γιατί; Μήπως θα ‘πρεπε να βάλουμε διόδια;
- Μα εδώ ο κάθε τυχαίος περαστικός, θα μπορούσε να μπει μέσα, να πάρει βιβλία πανάκριβα που έχεις στο εκθετήριο, και ότι άλλο θέλει, και να φύγει ανενόχλητος.
- Έ και; Ευκαιρία, να δώσουμε τη χαρά σε κάποιον να τα διαβάσει. Εδώ ο καημός μας είναι ότι τα περισσότερα απ’ αυτά παραμένουν αδιάβαστα.
- Κι αν τα πάρει όχι για να τα διαβάσει, αλλά μόνο για να τα πουλήσει;
- Τότε θα ‘χει μεγάλη ανάγκη από χρήματα, οπότε κάνουμε μια διπλή καλή πράξη. Βοηθάμε οικονομικά αυτόν που έχει ανάγκη και παράλληλα εξασφαλίζουμε τουλάχιστον έναν, που θα διαβάσει τα βιβλία μας, μια και θα τα έχει αγοράσει.
- Και τα έγγραφα; Τα αρχεία, τα στοιχεία από τα computers που τα ‘χετε χύμα;
- Γι’ αυτά μην ανησυχείς. Κανείς δεν ενδιαφέρεται.
- Κι αν κάποιος ενδιαφερθεί και όχι πάντα καλοπροαίρετα;
- Τόσο το καλλίτερο. Ευκαιρία να μάθουν όλοι το έργο μας, τον τρόπο που δουλεύουμε, και πόσο καθαροί είμαστε στα πάντα, οπότε θα ενθουσιαστούν με το μεράκι μας, και θα ‘ρθουν εδώ να ενταχτούν και να δουλέψουν μαζί μας.
- Νώντα, είμαι σίγουρος ότι αν ανοίξω κάποιο από τα συρτάρια των γραφείων σας, θα βρω χύμα χρήματα μέσα. Τι γίνεται; Όποιος περαστικός μπαίνει, χαρτζιλικώνεται και φεύγει;
- Αν το επιθυμεί, ας το κάνει κι αυτό. Γιατί, για να φτάσει στο σημείο να το κάνει, θα πει πως έχει πραγματική ανάγκη. Κι εμείς, όπως πολύ καλά γνωρίζεις, σ’ όποιον έχει ανάγκη, βρισκόμαστε πάντα δίπλα για συμπαράσταση.
Τα Γαλλάκια μου αδυνατούν να παρακολουθήσουν την Ελληνική μας συζήτηση, ενώ από την ένταση και το ύφος μας αρχίζουν κάπως ν’ ανησυχούν. Όσο για μένα αντιλαμβάνομαι, έστω κα καθυστερημένα, ότι ο … «Μαζοχισμός» μου, έχει κι αυτός τα όριά του. Γιατί ο Νώντας έχει πάντα την τελευταία λέξη. Και είναι αποστομωτικός.
Αγκαλιαζόμαστε, αποχαιρετούμε τους αγαπημένους φίλους των Αχαρνών κι επιστρέφουμε στη σύγχρονη πεζή πραγματικότητα της καθημερινής μας ρουτίνας, αφήνοντας τον Νώντα να ονειρεύεται στον όμορφο κόσμο του, που καθημερινά, πετραδάκι – πετραδάκι, χτίζει με τα ίδια του τα χέρια, μ’ ένα πάθος πρωτόγνωρο...
Στο κόψιμο της πρωτοχρονιάτικης πίτας στο Φλαμπούρι το Γενάρη του 1998
Στα εγκαίνια του Λαογραφικού Μουσείου με τη Μελίνα Μερκούρη τον Απρίλιο του 1982
Με τη Σοφία Σακοράφα στη βράβευση των αθλητών του ΕΟΣΑ το Μάιο του 2003
Με τον αδελφό του και σημερινό Πρόεδρο του ΕΟΣ Αχαρνών Βασίλη Νίκα, στις Άλπεις το 1989
Τρέχοντας στον 5ο Γύρο της Πάρνηθας τον Σεπτέμβριο του 1987
Οικογενειακές στιγμές στον κήπο του σπιτιού του με την κόρη του Δήμητρα, την άνοιξη του 1992
Ο Νώντας δίνει αίμα στο πανηγύρι της ανθρωπιάς το 1991 για τα παιδιά που πάσχουν από μεσογειακή αναιμία
Μαθήματα Πρώτων βοηθειών στο Καταφύγιο, τον Οκτώβριο του 1992
Στα αποκαλυπτήρια της πλακέτας στη μνήμη του Γ. Μιχαηλίδη στον Υμηττό, τον Ιούνιο του 1996
Τιμητική βραδιά Δημήτρη Γεώργα στο καταφύγιο Φλαμπούρι το Μάιο του 1992
Σκάβοντας στο καταφύγιο για την τοποθέτηση ανεμογεννήτριας
Κόψιμο ξύλων στο Φλαμπούρι τον Μάιο του 1983
Εργασία την ημέρα και χορός το βράδυ στο καταφύγιο Φλαμπούρι
Εθελοντική εργασία στο καταφύγιο το 1984. Δεξιά του Νώντα διακρίνεται χαμογελαστός, ο μεγάλος λαϊκός μας ζωγράφος Χρήστος Τσεβάς
Και κάπως έτσι... η σκυτάλη πέρασε στον άξιο συνεχιστή αυτής της υπεράνθρωπης προσπάθειας Βασίλη Νίκα και στα ορκισμένα μέλη της μεγάλης Οικογένειας του ΕΟΣ Αχαρνών που συνεχίζουν άοκνα και με το ίδιο πάθος...
Ιδού αντί επιλόγου τι εστί ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΧΑΡΝΩΝ
Ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Αχαρνών (ΕΟΣΑ) ιδρύθηκε το 1976 από μια ομάδα ονειροπόλων και αποφασισμένων ανθρώπων που πίστευαν στην ανάγκη ανάπτυξης μια αρμονικής σχέσης του ανθρώπου με το βουνό, με τη φύση γενικότερα.
Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια, χρόνια προσπάθειας και κόπων, χρόνια με χαρές και επιτυχίες, χρόνια με απογοητεύσεις και πείσμα. Πολλοί πέρασαν την πόρτα του συλλόγου και έγιναν σταθεροί φίλοι του. Σήμερα, ο ΕΟΣ Αχαρνών αριθμεί 5000 μέλη που έγιναν μια παρέα. Μια παρέα, με κοινά όνειρα, κοινούς αγώνες και κοινές χαρές. Πολλά έγιναν στα χρόνια αυτά, τόσα πολλά που γεμίζουν ενθουσιασμό, αλλά και πίστη ότι μπορεί να γίνουν ακόμη περισσότερα.
Ο ΕΟΣΑ είναι πλέον ο πυρήνας μιας σειράς δραστηριοτήτων που εκφράζουν τις σκέψεις, τις απόψεις και τις επιθυμίες της πλειονότητας του ορειβατικού κόσμου. Πολλές ιδέες ακόμη είναι στα σκαριά και οι προσπάθειες εστιάζονται στην υλοποίησή τους, αναζητώντας τις καλύτερες δυνατές λύσεις γιατί «όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει τρόπος…»
Στο κέντρο όλων αυτών των σκέψεων βρίσκεται η επιθυμία να υποστηριχθούν και να εκπαιδευτούν όλοι εκείνοι φίλοι και άγνωστοι, που επιθυμούν και προσπαθούν να γνωρίσουν την ορεινή φύση και τους ανθρώπους της. Γιατί «Πώς να νοιαστείς για έναν τόπο που δεν περπάτησες ποτέ...»
Στα άμεσα σχέδια του συλλόγου είναι η δημιουργία μιας σύγχρονης τράπεζας ορειβατικών δεδομένων σε ψηφιακή μορφή (G.I.S.), με στόχο τη συνεχή ενημέρωσή της με νέες αξιόπιστες ορειβατικές πληροφορίες, έτσι ώστε να μπορεί να τροφοδοτεί κάθε ενδιαφερόμενο με τις πλέον πρόσφατες πληροφορίες για συγκεκριμένη διαδρομή ή περιοχή που θέλει. Η πείρα έδειξε ότι τέτοιες πληροφορίες είναι σημαντικές και ουσιαστικές για τη διοργάνωση ορειβατικών εξορμήσεων από ομάδες ξένων ορειβατών ή και τουριστών, που δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην παροχή αξιόπιστης πληροφόρησης κατά τη σχεδίαση των εξορμήσεων ή των διακοπών τους. Η πληροφορία αυτή θα αξιοποιηθεί φυσικά στο έπακρο και από τους υπόλοιπους ορειβατικούς συλλόγους.
Ο ΕΟΣΑ είναι ήδη συνδεδεμένος στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ παρέχοντας έτσι τη δυνατότητα στους Συλλόγους και διάφορους φορείς να εντοπίζουν άμεσα τις απαραίτητες πληροφορίες κατά τη σχεδίαση των επισκέψεών τους.
Είναι απαραίτητο να τονιστεί εδώ ότι ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Αχαρνών δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στη βασική του φιλοσοφία που είναι η προστασία του όμορφου ορεινού περιβάλλοντος και είναι αντίθετος σε κάθε σκέψη για μια εντατική και καθαρά κερδοσκοπική τουριστική ανάπτυξη των ελληνικών βουνών, που θα οδηγήσει τα ελληνικά βουνά στη θλιβερή κατάσταση των «αναπτυχθέντων» παραθαλλάσιων περιοχών. Πιστεύεται ότι οι έννοιες και οι ιδέες της αειφόρου ανάπτυξης, ταιριάζουν πολύ περισσότερο στο βουνό και ότι εκφράζουν απόλυτα και το πλήθος των ανθρώπων. Παρακάτω παρουσιάζονται λεπτομερώς οι δραστηριότητες μέσω των οποίων προσπαθεί να υλοποιήσει τους στόχους του.
ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ
Ο Ε.Ο.Σ.Α. έχει μια πολυετή και πολυσχιδή δραστηριότητα από το 1976 που ιδρύθηκε μέχρι τώρα, τα σημαντικότερα σημεία της οποίας είναι τα ακόλουθα:
1976 Ιδρύεται το αθλητικό σωματείο με την επωνυμία «Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Αχαρνών». Πρόεδρος μέχρι τον θάνατό του το 2004, ο Νώντας Νίκας.
Εκδίδεται το πρώτο διμηνιαίο ενημερωτικό δελτίο του Συλλόγου, ασπρόμαυρο και δωδεκασέλιδο.
1977 Ιδρύει το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Αχαρνών με αρχική εγκατάστασή του στο παλαιό Γυμνάσιο επί της οδού Θεοφράστου.
Το 1982 ο Ορειβατικός Αχαρνών ιδρύει την Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Αχαρνών, μεταφέρει το Μουσείο στο παλαιό Δημαρχείο που παραχώρησε στο σύλλογο ο τότε Δήμαρχος Ντίνος Βρεττός και δωρίζει σε επίσημη τελετή το Μουσείο ολόκληρο στην νεοσυσταθείσα Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Αχαρνών.
Την ίδια εκείνη ημέρα εγκαινιάζεται το νέο πλέον Μουσείο, ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του Συλλόγου, από την αείμνηστο Μελίνα Μερκούρη.
1977 Ιδρύεται και αρχίζει να λειτουργεί τμήμα σκάκι. Το τμήμα αυτό αναπτύχθηκε και οι αθλητές και οι αθλήτριες του τμήματος παίρνουν μέρος σε επίσημες διοργανώσεις έχοντας κερδίσει σημαντικές διακρίσεις (δύο πανελλήνια πρωταθλήματα γυναικών και δύο νεανίδων).
1978 Το διμηνιαίο ενημερωτικό δελτίο παίρνει το όνομα «ΚΟΡΦΕΣ». Έγχρωμο με 40 σελίδες εκδίδεται με σκοπό την υποστήριξη της ανάπτυξης του ορεινού αθλητισμού και τη δραστηριοποίηση σε αθλητικά και κοινωνικά θέματα όσο το δυνατόν περισσοτέρων ανθρώπων. Ταυτόχρονα υποστηρίζει την ανάπτυξη ενός γόνιμου προβληματισμού για την προστασία του ορεινού περιβάλλοντος και την αειφόρο ανάπτυξη του.
1980 Ίδρυση και έναρξη λειτουργίας σχολών χιονοδρομίας για μικρούς και μεγάλους που συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Σκοπός των σχολών αυτών είναι η έγκυρη και οικονομική εκμάθηση όλων των μορφών χιονοδρομίας σε όσους το επιθυμούν. Οι σχολές έχουν διαρκώς αυξανόμενο αριθμό μαθητών ιδιαίτερα δε τα παιδικά τμήματα.
1981 Κατασκευή του πρώτου καταφυγίου του συλλόγου στην κορφή Φλαμπούρι στην Πάρνηθα.
1983 Ξεκινά ως νέα πολιτιστική και ανθρωπιστική δραστηριότητα το «Πανηγύρι της Ανθρωπιάς», μια διήμερη γιορτή στο βουνό κατά τη διάρκεια της οποίας ορειβάτες αλλά και φίλοι τους δίνουν σε ειδικά διαμορφωμένες σκηνές του Ερυθρού Σταυρού, αίμα για τα παιδιά που πάσχουν από Μεσογειακή Αναιμία.
1983 Καθιερώνεται ως ετήσια δραστηριότητα ο «Γύρος της Πάρνηθας», ένας αγώνας ανωμάλου δρόμου 16 χιλιομέτρων για άτομα άνω των 15 ετών, μέσα στο δάσος της Πάρνηθας. Για τους λιλιπούτειους αθλητές υπάρχει ειδική διαδρομή 4 χιλιομέτρων. Η εκδήλωση επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο μέχρι σήμερα.
1984 Καθιέρωση του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Φωτογραφίας με θέμα «Τα ελληνικά βουνά. Άνθρωποι και φύση». Ο Διαγωνισμός επαναλαμβάνεται κάθε τριετία. Κατά τη διάρκεια της απονομής των βραβείων γίνεται ειδική τελετή στην οποία τιμώνται βετεράνοι ορειβάτες και άλλοι που συνέβαλαν στην προώθηση του ορεινού αθλητισμού.
1984 Το περιοδικό του Συλλόγου μεγαλώνει καθ’ ύψος και πλάτος και γίνεται 60σέλιδο και στη συνέχεια 100σέλιδο με έγχρωμες σελίδες και παγκόσμιας πλέον ακτινοβολίας με συνδρομητές σε πολλές χώρες. Για υποστήριξη των Ελλήνων αλλά και των ξένων φίλων του βουνού, το περιοδικό δημιούργησε ειδικό τμήμα για ετοιμασία και έκδοση λεπτομερών ορειβατικών χαρτών των ελληνικών βουνών τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά και γερμανικά.
1986 Ολοκληρώνεται στο Φλαμπούρι της Πάρνηθας η κατασκευή του δευτέρου, μεγαλύτερου καταφυγίου, που χρησιμοποιείται τόσο από ορειβάτες όσο κυρίως από νέους που θέλουν να περάσουν κάποιες μέρες στο βουνό ασχολούμενοι με ορειβασία και άλλα αθλήματα.
1987 Ίδρυση και έναρξη λειτουργίας σχολών βουνού για μικρούς και μεγάλους που συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Σκοπός των σχολών αυτών είναι η έγκυρη και οικονομική εκμάθηση όλων των μορφών ορεινού αθλητισμού για τις οποίες υπάρχει ενδιαφέρον. Οι σχολές έχουν διαρκώς αυξανόμενο αριθμό μαθητών. Ο ετήσιος προϋπολογισμός των σχολών είναι 4.000 ΕΥΡΩ.
1988 Τοποθέτηση ηλιακών φωτοκυψέλων στο καταφύγιο Φλαμπούρι για ενίσχυση της ενεργειακής αυτοδυναμίας του.
1990 Αγορά οικοπέδου 1700 τετραγωνικών μέτρων για την ανέγερση αθλητικού και πνευματικού κέντρου του συλλόγου, κόστους 300.000 ΕΥΡΩ.
1992 Ίδρυση και έναρξη λειτουργίας παιδικών κατασκηνώσεων βουνού. Με τη δραστηριότητα αυτή ο σύλλογος προσπαθεί να δυναμώσει τα παιδιά όχι μόνο σωματικά και ψυχικά αλλά και να συμβάλλει στην υποστήριξη εκείνων των οικογενειών και των παιδιών που θέλουν να γνωρίσουν το βουνό μέσα από το θεσμό της κατασκήνωσης. Ο ετήσιος προϋπολογισμός των παιδικών κατασκηνώσεων είναι 10.000 ΕΥΡΩ.
1993 - 1994 Συμμετοχή στο πρόγραμμα Youth for Europe σε πρόγραμμα ανταλλαγής νέων με την Αγγλία.
1995 Υλοποίηση καινοτομικού προγράμματος επαγγελματικής κατάρτισης του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου με θέμα «Σύμβουλοι προστασίας και Ανάπτυξης Ορεινού Περιβάλλοντος». Στόχος του προγράμματος αυτού ήταν η επαγγελματική κατάρτιση νέων που επιθυμούν να οργανώσουν ή να συμμετάσχουν σε επαγγελματικές δραστηριότητες στο βουνό, με τρόπο που όχι μόνο δεν θα βλάψει το ορεινό περιβάλλον αλλά να μπορέσουν να λειτουργήσουν και σαν σύμβουλοι προστασίας του. (Προϋπολογισμός 18.750.000 δρχ.)
1995 Ολοκληρώνεται η ανέγερση του κυρίως τμήματος του ιδιόκτητου αθλητικού και πνευματικού κέντρου του συλλόγου και πραγματοποιείται η μεταφορά των γραφείων στο νέο μας κέντρο. (προϋπολογισμός 120.000.000 δρχ.)
1996 Υλοποίηση εγκριθέντος διακρατικού προγράμματος στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Προγράμματος ΕΥΡΑΘΛΟΝ. Στόχος του προγράμματος ήταν η προώθηση του ορεινού αθλητισμού στους νέους και η προστασία του ορεινού περιβάλλοντος. Για την υλοποίηση του προγράμματος συνεργάστηκαν φορείς από την Αυστρία, την Ιταλία, την Αγγλία και τη Σουηδία
1996-1997 Με τη μεταφορά του Συλλόγου στις νέες του εγκαταστάσεις δημιουργούνται αμέσως νέες αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες όπως:
Τεχνική Αναρρίχηση (προπονητής Ι. Θεοχαρόπουλος)
Γυμναστική ( Δημ. Κυριάκης)
Καράτε (Λαγανάκος)
Τζούντο ( Βασ. Μπεργελές)
Πινγκ - Πονγκ ( Κ. Γκέκας)
Ζωγραφική -
Αγιογραφία
(Δάσκαλος Χρ. Τσεβάς)
Φωτογραφία ( Κυρ. Αζαδέλης)
Παράλληλα λειτουργούν και τα παραδοσιακά τμήματα του Συλλόγου με νέο αίμα και νέες προοπτικές.
- Ορειβασία: Με σχολές βουνού και συχνές αναβάσεις σ’ όλα τα βουνά και τα φαράγγια της Ελλάδας).
- Χιονοδρομία: Με σχολές που λειτουργούν κάθε Σάββατο και Κυριακή στα ωραιότερα χιονοδρομικά κέντρα της Ελλάδας).
- Σκάκι: Με σχολές αλλά και οργάνωση μεγάλων διασχολικών και διασυλλογικών αγώνων).
- Ορεινή Ποδηλασία: Με σχολές - οργάνωση ποδηλατικών εκδρομών και συμμετοχή σε πανελλήνιους αγώνες.
- Παιδικές Κατασκηνώσεις: Με πλήθος εκπαιδευτικών και αθλητικών δραστηριοτήτων.
Από το 1976 ως σήμερα Πέρα από αυτά ο σύλλογος οργανώνει 2 ή 3 φορές το μήνα αναβάσεις σε διάφορα βουνά της Ελλάδος ή του εξωτερικού. Αναβάσεις έχουν γίνει σε μερικά από τα υψηλότερα βουνά στον κόσμο όπως Άλπεις (από Αυστρία, Ιταλία, Ελβετία και Γαλλία), Πυρηναία (από Ισπανία), Καρπάθια (Ρουμανία), Ιμαλάϊα (από Νεπάλ), Κιλιμάντζαρο (από Τανζανία), Σιπχάν (από Τουρκία) κλπ. Συμμετέχει δε και υποστηρίζει δραστηριότητες που οργανώνονται από άλλους συλλόγους, φορείς ή και άτομα εφόσον περιλαμβάνονται στους σκοπούς του.
Τα τελευταία χρόνια, για την υποστήριξη των Ελλήνων αλλά και των ξένων φίλων του βουνού και για συμβολή στη σωστή ανάπτυξη του ορεινού τουρισμού ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Αχαρνών δημιούργησε ειδικό τμήμα, στα πλαίσια του περιοδικού «ΚΟΡΦΕΣ» για ετοιμασία και έκδοση λεπτομερών ορειβατικών χαρτών των ελληνικών βουνών τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά και γερμανικά. Οι χάρτες αυτές είναι περιζήτητοι από Έλληνες και ξένους ορειβάτες που επισκέπτονται τα ελληνικά βουνά.
Είναι η πρώτη εικόνα που αντικρίζουν οι χιλιάδες φίλοι και τα μέλη, όταν διαβούν την είσοδο του Αθλητικού - Πολιτιστικού Κέντρου του ΕΟΣ Αχαρνών.
Ο Νώντας Νίκας όπως τον φιλοτέχνησε ο παντοτινός του φίλος Χρήστος Τσεβάς
.jpg)
