Αντί στεφάνων ζήτησε τη στήριξη της ΑΡΩΓΗΣ η πρώην υπουργός και επί σειρά ετών Βουλευτής Ανατολικής Αττικής – Πανεπιστημιακός Εύη Χριστοφιλοπούλου

Ιδού η λιτή ανάρτησή της στην προσωπική σελίδα της στο face book 

Λίγα λόγια για τον εκλιπόντα

Πηγή: https://eleftheriaonline.gr/l

Έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών ο Μεσσήνιος καθηγητής Δικαίου και Θεσμών και Πολιτικής της Χωροταξίας και Πολεοδομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτρης Χριστοφιλόπουλος.

Ο Δημήτρης Χριστοφιλόπουλος σπούδασε Νομικές και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στους Θεσμούς και Πολιτική Φυσικού και Πολιτιστικού Περιβάλλοντος στη Γαλλία και στη Μεγάλη Βρετανία. Εργάστηκε ως σύμβουλος στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων. Δίδαξε στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, ενώ από το 1982 έως και την αφυπηρέτησή του το 2006 δίδαξε στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών τα μαθήματα «Εισαγωγή στο Δίκαιο» και «Θεσμοί και Πολιτική Χωροταξικού και Πολεοδομικού Σχεδιασμού».

Στο πλαίσιο του επιστημονικού του έργου συνέγραψε βιβλία για νομικά και πολεοδομικά ζητήματα, ενώ επί χρόνια αρθρογραφούσε στην “Ε” για θέματα πολεοδομίας, περιβάλλοντος και αστικής ανάπτυξης.

Ζωντανή ήταν πάντα η αγάπη του για την Καλαμάτα και ιδιαίτερα για τη γειτονιά που μεγάλωσε την Ράχη. Το 2012 μάλιστα, κατά την παρουσίαση της αυτοβιογραφίας του στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας είχε αναφέρει για το βιβλίο ότι “το έβγαλα για να προβάλω τη γειτονιά μου, τη Ράχη”, ενώ αναφερόμενος στη γειτονιά είχε πει: "Αν δεν ήμουν από τη Ράχη θα είχα καβαλήσει το καλάμι”.

Ήταν παντρεμένος με την πρώην υπουργό και πανεπιστημιακό Εύη Χριστοφιλοπούλου και απέκτησαν δύο παιδιά την Ελιάνα και τον Παύλο.

Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει την Παρασκευή στην 11 π.μ. στον ναό της Αγίας Μαρίνας στην Εκάλη και το απόγευμα της ίδιας ημέρας θα ακολουθήσει η ταφή στο Νεκροταφείο Καλαμάτας.

 Παιδιατρική εξέταση για τη χορήγηση πιστοποιητικού ΑΔΥΜ σε μαθητές που δεν το είχαν προσκομίσει στο Σχολείο, διενήργησε για μια ακόμη φορά η παιδίατρος κ. Αναστασία Μπράχου, η οποία βρίσκεται πρόθυμα στο πλευρό των προσπαθειών μας, όποτε της ζητηθεί και συνδράμει το έργο μας.

Την ευχαριστούμε θερμά για την άμεση ανταπόκριση και την εθελοντική της συνεισφορά.

 

Φωτό αρχείου από τον γάμο τους

Με δυο φράσεις που καταδεικνύουν την απέραντη θλίψη της, ανακοίνωσε η Μαρία Τούντα – Καββά την θλιβερή είδηση της απώλειας του συζύγου της Δημήτρη Τούντα.

Με ανάρτησή της στην προσωπική σελίδα της στο face Book , ανέφερε τς εξής:

Καλό βράδυ αγαπημένοι μου φίλοι σήμερα πέθανε ο σύζυγος μου Δημήτριος Τούντας. Σήμερα ζω στο σκοτάδι έχασα το φως μου και τον απόλυτο έρωτα μου.

Έφυγε από τη ζωή ο πολυσχιδής συντοπίτης μας, Ζωγράφος – Συγγραφέας και Δημοσιογράφος Δημήτρης Τούντας ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στο “Θριάσιο” νοσοκομείο σε ηλικία 95 ετών.

Ο Δημήτρης Τούντας γεννήθηκε στην Αθήνα στην Οδό Αχιλλέως και Μιλέρου 8 στο Μεταξουργείο στις 6-2-1928. 

Το Ψευδώνυμο του Συγγραφέως ήταν «Δον Κιχώτης».

Το 1939 ήλθε στις Αχαρνές, όπου και αρχίζουν οι Δραστηριότητες του με ξεκίνημα την Ίδρυση του «ΑΧΑΡΝΑΪΚΟΥ» με τον Μιχάλη Σπ. Βαρελά και με 1η Ονομασία « ΠΑΝΘΗΡ ΑΧΑΡΝΩΝ ».

Μετά τις Γυμνασιακές σπουδές φοίτησε στην Μέση Εμπορική Σχολή ΣΕΚΛΙΖΙΩΤΗ. Πολύ αργότερα πήγε για ένα έτος στην σχολή ΚΑΤΕΝΑΛΕ των Παρισίων στην Αθήνα, όπου αρίστευσε. (Οργάνωση επιχειρήσεων, εταιριών Marketing).

Του προτάθηκε να παραμείνει στην Σχολή αλλά ως ανήσυχο πνεύμα, στράφηκε στην Σχολή Φιλοσοφίας Αστρολογίας Φάκιουλτι Σκουλ του Λονδίνου.

Αναζητώντας φιλοσοφικές αλήθειες, επισκέφθηκε δύο φορές το Άγιον Όρος, όπου και παρέμεινε συνολικά 27 ημέρες.

Στις 14/01/2008 του απονέμεται το πτυχίο Dr of Philosophy in Theocentric Liberal Arts από την Ακαδημία Academia Scientia Church NEVADA USA.

Υπήρξε, μέλος της Νέας Φιλικής Εταιρείας επί εθνικών θεμάτων, όπου ασχολήθηκε και με την γλώσσα. Μέλος της Εταιρείας Προλήψεως του Εγκλήματος, 11 χρόνια Γ. Γραμματέας της Πολιτιστικής Λογοτεχνικής Εταιρείας Αθηνών «Τέχνη και Λόγος» μέλος της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Επιστημόνων Καλλιτεχνών Λογοτεχνών. Μέλος του Ομίλου UNESCO Νομού Πειραιώς & Νήσων.

Φοίτησε για ένα  έτος στην Σχολή Ηθοποιών, Θεάτρου Κιν/φου 1946 - 48 με συμμετοχή στα έργα «ΜΑΝΤΑΜ ΣΟΥΣΟΥ» και «ΔΙΑΓΩΓΗ ΜΗΔΕΝ».

Ένας εκ των 5 ιδρυτών του Επτανησιακού Περιοδικού Θεάτρου. Ζωγράφιζε από 14 ετών, κατόπιν στην Α.Β.C. επί δεκαετίας ασχολήθηκε με εμπόριο και αργότερα διορίσθηκε στον χώρο της Υγείας.

Επανήλθε στην Ζωγραφική κοντά στον δάσκαλο Πετρομιχελάκη Απόστολο επί ένα χρόνο. 

Πτυχίο ζωγραφικής και χαλκογραφίας των Πανεπιστημιακών Σχολών FESE Ζυρίχης, και το 2001 πρώτο βραβείο «Πρώτης Κλάσεως» σε έκθεση ζωγραφικής, στην Γερμανία.

Ατομικές εκθέσεις έχει κάνει στον Δήμο Αθηνών, Δήμο Αχαρνών, Δήμο Άνω Λιοσίων, ΚΑΡΑΒΕΛ, στο International Action Art του Ομίλου UNESCO Πειραιά, στον Φιλολογικό Σύλλογο Αθηνών Παρνασσός, Δήμο Χαϊδαρίου.

Έχει συγγραψει τα βιβλία : "Η Τραγωδία ενός Παππού" , “Γιατί Μισώ την Γυναίκα” και «ο Θάνατος του Παραδείσου – Κοκτέιλ από αρώματα και Μίσος Γυναίκας ».

Συμμετείχε σε ομαδική έκθεση στην Πινακοθήκη του Πειραιώς και τελευταία στην 1η Πανελλήνια Έκθεση Διαγωνισμού Εικαστικών Τεχνών 2009 στον ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ «PARNASSOS LITERARY SOCIETY» Αθηνών, όπου και έλαβε Βραβείο στον πίνακα Ζωγραφικής ή Μπαλάρινα.

Βραβεύθηκε από το Πολιτιστικό Κέντρο Κερατσινίου Μελίνα Μερκούρη στον Διαγωνισμό Ποίησης με το ποίημα του «Η Άνοιξης» και εξέδωσε επίσης ποιήματά του με Τίτλο « Ποιητικές Ανθολογίες μου ».

Κατέκτησε επίσης πολλούς επαίνους και τιμητικές διακρίσεις.

Στις 19 Οκτωβρίου του 2013, σε ηλικία 86 ετών παντρεύτηκε με την Μαρία Καββά 33 ετών,  γεγονός για το οποίο διεκδίκησε μια θέση στο βιβλίο Γκίνες, λόγω της μεγάλης διαφοράς ηλικίας.

 Με την Μαρία,  έζησε με στοργή και αγάπη  ως την τελευταία στιγμή της ζωής του.

 

Ο Σύλλογος κατοίκων Ολυμπιακού Χωριού αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη τον Βασίλη Τοπαλλιανίδη επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης γνήσιο αγωνιστή του λαού που πάντα ήταν δίπλα μας σε όλους τους αγώνες μας.

Ο Βασίλης ήταν για πολλά χρόνια επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και εν ενεργεία Δημοτικός Σύμβουλος Αχαρνών, στηρίζοντας πάντα τους αγώνες τόσο με την παρουσία του σε αυτούς όσο και μέσα στα Δημοτικά Συμβούλια. Παράλληλα, ήταν πνευμονολόγος και εργαζόταν στην Τοπική Μονάδα Υγείας Αχαρνών, αποδεικνύοντας τον αφοσιωμένο επαγγελματισμό του στον τομέα της υγείας.

Δεν έλειψε ποτέ από καμία μικρή ή μεγάλη μάχη και μέχρι την τελευταία στιγμή ήταν μπροστά, δίνοντας με αφοσίωση, δυναμισμό και περισσή αγωνιστικότητα κάθε μάχη.

Είχε την ικανότητα να μεταδίδει αυτή τη μαχητικότητα ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, δίχως να χάνει ποτέ την αισιοδοξία και την πίστη του στην δύναμη του λαού και ότι ο κόσμος αυτός μπορεί και πρέπει να αλλάξει!

Θα τον θυμόμαστε πάντα για την αγωνιστικότητά του, το ήθος του, την σταθερή του θέση για την Διοίκηση του Δήμου, την πάλη του μαζί με το λαό για τα καθημερινά του προβλήματα, τους αγώνες του για Δημόσια και Δωρεάν υγεία για όλους .

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

Αντιπροσωπεία του Δ.Σ. θα παρευρεθεί στην τελετή αποχαιρετισμού.

Το Διοικητικό Συμβούλιο

 Το ΔΣ του ΣΕΒΑ αποχαιρετά με απέραντη θλίψη τον συναγωνιστή γιατρό Βασίλη Τοπαλλιανίδη, Δημοτικό Σύμβουλο και υποψήφιο Δήμαρχο επί σειρά ετών με την Λαϊκή Συσπείρωση και παλαιότερα με την ΠΑΣΥΜ.

Ο Βασίλης βρέθηκε πάντα δίπλα στους αγώνες και στις διεκδικήσεις των μικρών επαγγελματιών της πόλης μας, στήριζε πάντα και μέχρι τέλους τους αγώνες μας από το δικό του μετερίζι, μέσα από την δράση του στο Δημοτικό Συμβούλιο, για την καλυτέρευση της ζωής όλων μας.

Παράδειγμα λαϊκού αγωνιστή, ακόμα και την περίοδο που πάλευε για την υγεία του δεν υπήρξε ούτε μία φορά που να μην δεχτεί να ακούσει προβλήματά μας, δεν υπήρξε ούτε μία φορά που να μην προσπάθησε να τα αναδείξει, που να μην προσπάθησε να ενισχύσει τους αγώνες μας για την επίλυση τους.

Εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του και ιδιαίτερα στην σύζυγο και τον γιο του μπροστά σε αυτή την απροσδόκητη απώλεια. Ο Βασίλης θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μας και θα είναι πάντα δίπλα μας στους αγώνες που έχουμε να δώσουμε.

Καλό Ταξίδι Βασίλη.

Με βαθιά οδύνη και μεγάλο σεβασμό αποχαιρετούμε τον συναγωνιστή μας Βασίλη Τοπαλλιανίδη, που μετά από πολύμηνη μάχη "έφυγε" από τη ζωή.

Ο συναγωνιστής Βασίλης, αγωνιστής γιατρός, ιδιαίτερα αγαπητός στο λαό της περιοχής, ήταν αταλάντευτα ταγμένος με το δίκιο των πολλών, στην πάλη ενάντια στη φτώχεια και το άδικο. Πρωτοστάτησε στους καθημερινούς αγώνες για τη ζωή και την υγεία του λαού.

Ευαισθητοποιημένος για το φαινόμενο της τοξικοεξάρτησης και τις αιτίες που το γεννούν, υπήρξε ενεργό μέλος του Παραρτήματος Αχαρνών-Φυλής του ΕΣΥΝ.

Από κάθε θέση, ως επικεφαλής για πολλά χρόνια της "Λαϊκής Συσπείρωσης" Αχαρνών και εν ενεργεία Δημοτικός Σύμβουλος, στήριξε σταθερά τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στη σύζυγό του Βιβή, τον γιο του Γιώργο, καθώς και στους υπόλοιπους οικείους του.

Σάββατο, 11 Νοεμβρίου 2023

Το Δ.Σ. του Παραρτήματος Αχαρνών-Φυλής του ΕΣΥΝ

 

 

Πηγή :dasarxeio.com

Γράφει ο Γιώργος Αμοργιανιώτης

Κατ’ αρχάς συγχαρητήρια στην «Καθηµερινή» για το ένθετο της 1ης/10/2023 για την Πάρνηθα.

Λόγω της εργασίας μου επί 25 χρόνια στον χώρο αυτόν, αρχικά ως δασολόγος και ως προϊστάμενος του δασαρχείου Πάρνηθας στη συνέχεια (2000-2007) θα ήθελα να διευκρινίσω γιατί η Πάρνηθα δεν ακολούθησε την τύχη των άλλων βουνών της Αττικής, Πεντέλης, Υμηττού και Αιγάλεω που καταστράφηκαν σχεδόν ολοσχερώς από επανειλημμένες πυρκαγιές και αυθαίρετη δόμηση.

Το δασαρχείο Πάρνηθας μετά την ανακήρυξη του βουνού ως εθνικού δρυμού το 1961 λειτούργησε ως πρότυπο δασαρχείο. Εγιναν διαχειριστικές μελέτες των οικοσυστημάτων του δρυμού (Μακρής 1961, Αμοργιανιώτης κ.λπ. 2007), κατασκευάστηκαν δασικά κτίρια παρέχοντας τη δυνατότητα παραμονής του δασικού προσωπικού όλο το 24ωρο, λειτούργησε δασικό φυτώριο, έγιναν συστηματικές αναδασώσεις, αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα ξήρανσης της ελάτης τη δεκαετία του 1980 από ανομβρία, ολοκληρώθηκε ένα πλούσιο οδικό δασικό δίκτυο και αντιπυρικών ζωνών, κατασκευάστηκαν πυροφυλάκια και υδατοδεξαμενές για τροφοδοσία των πυροσβεστικών οχημάτων.

Για την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση του κοινού γίνονταν σχεδόν καθημερινά ξεναγήσεις σχολείων και επισκεπτών στον δρυμό, εκδόθηκαν βιβλία και φυλλάδια για τη χλωρίδα και πανίδα του δρυμού, διοργανώθηκαν σχετικές ημερίδες κ.λπ.

Το σημαντικότερο ήταν ότι καθιερώθηκε ένα αποτελεσματικό σύστημα έγκαιρου εντοπισμού πυρκαγιών από τα πυροφυλάκια και άμεσης προσβολής τους εν τη γενέσει τους από τα πυροσβεστικά οχήματα που ήταν διασκορπισμένα σε επίκαιρες θέσεις μέσα στα δάση, το δε προσωπικό είχε άριστη γνώση του δασικού δικτύου, του ανάγλυφου και της βλάστησης της περιοχής. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα παρά τα καθημερινά σχεδόν επεισόδια πυρκαγιών αυτές να μην εξαπλώνονται.

Μέχρι το 1998 που είχε την ευθύνη της καταστολής των πυρκαγιών η δασική υπηρεσία, ο ετήσιος μέσος όρος των καμένων εκτάσεων στο ορεινό συγκρότημα της Πάρνηθας ήταν 190 στρ., ενώ τα τελευταία 15 χρόνια, με την πυροσβεστική υπηρεσία, κάηκαν 180.000 στρέμματα, δηλαδή 12.000 στρέμματα ανά έτος.

Τα τελευταία 20 χρόνια οι δασικές υπηρεσίες αποψιλώθηκαν από προσωπικό, πόρους, μέσα και αρμοδιότητες και έπαυσαν πλέον να προσφέρουν το έργο που προαναφέρθηκε.

*Δημοσιεύτηκε στη στήλη Γράμματα Αναγνωστών της «Καθημερινής»

 

ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Το Μενίδι έχει να επανεκλέξει Δήμαρχο για δεύτερη θητεία από το 1994, δηλαδή από την εποχή του Τάσου Μουστακάτου. Από τότε, για τριάντα, παρά κάτι, χρόνια, κανείς δεν κάθισε στην ηλεκτρική καρέκλα του Δημάρχου, πάνω από μία δημοτική περίοδο. Είναι ένα φαινόμενο που έβλαψε την πόλη, γιατί όταν ένας Δήμαρχος έπαιρνε μπροστά, πήγαινε σπίτι του.

Οι αιτίες ήταν πολλές, όμως ο πιο σημαντική είναι ότι κανένας τους δεν κατόρθωσε να πετύχει συναινέσεις. Με εξαίρεση το Σπύρο Στριφτό που έχασε, τυχαία, οι άλλοι μπήκαν στη δίνη της αντιπαράθεσης και συγκρούστηκαν με ομάδες και πρόσωπα, κάτι που τους οδήγησε, αναπόφευκτα, στην ήττα.

Αντίθετα, ο νυν Δήμαρχος Σπύρος Βρεττός άνοιξε, από την πρώτη μέρα της θητείας του, την πόρτα του σε όλους κι αυτό έφερε αποτελέσματα. Η σεμνότητα, η σοβαρότητα, η ειλικρίνεια και κυρίως η διάθεσή του να ακούσει, εκτιμήθηκαν. Έτσι, όχι μόνο κράτησε τις δυνάμεις του, αλλά πέτυχε σημαντικές συγκλίσεις με παρατάξεις και προσωπικότητες.

Αν σε πολιτικό επίπεδο, ο Σπύρος Βρεττός τα πήγε καλά, στον τομέα της αντιμετώπισης των προβλημάτων τα πήγε καλύτερα. Βελτίωσε άμεσα την καθημερινότητα σε ένα Δήμο που αδυνατούσε να μαζέψει τα σκουπίδια. Τον έβαλε σε σειρά και έκανε σημαντικά έργα σε όλους τους τομείς. Έφτιαξε δρόμους, πλατείες, παιδικές χαρές και αθλητικούς χώρους. Τα αυτονόητα θα πει κανείς, όμως τίποτε δεν ήταν αυτονόητο τα προηγούμενα χρόνια.

Αν στα παραπάνω προστεθεί το ευνοϊκό εκλογικό σύστημα, δηλαδή το γεγονός ότι δε χρειάζεται 50%, αλλά 43% για να εκλεγεί από την πρώτη Κυριακή, τότε βρίσκεται κοντά στο στόχο του. Τα προγνωστικά είναι υπέρ του και κυρίως η παράσταση νίκης.

Ο κόσμος πιστεύει ότι θα επανεκλεγεί και το έδειξε όπου χρειάστηκε, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη συγκέντρωση σε κέντρο διασκέδασης της οδού Πάρνηθας, που, κατά πολλούς, ήταν η μεγαλύτερη, την τελευταία εικοσαετία, στο Μενίδι. Απομένει να επιβεβαιώσει και στην κάλπη αυτό που κρύβει στο μυαλό και στην καρδιά του, ώστε ο Σπύρος Βρεττός να είναι Δήμαρχος από τις 8 Οκτωβρίου. 

Και θα το κάνει, γιατί ο τόπος δεν έχει καιρό για χάσιμο…

 

(Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι)

Ηταν μια φορά κι έναν καιρό ένα πανέμορφο βουνό που το λέγανε Πάρνηθα. Στις καταπράσινες πλαγιές, τις δασωμένες χαράδρες και τα ρουμάνια του με τις ονομαστές δροσερές πηγές, φώλιαζαν άγρια ζώα και πουλιά και φύτρωναν σπάνια βότανα και πολύχρωμα λουλούδια. Στις κορφές του, εκεί που οι αρχαίοι είχαν αφιερώσει βωμό στον Σημαλέο Δία, υπήρχαν μόνο η εκκλησούλα της Αγίας Τριάδας, το σανατόριο για τους φυματικούς και το ορειβατικό καταφύγιο. Στα βατά πλατώματά του κατασκήνωναν τα καλοκαίρια οι παλιοί Μενιδιάτες, τα φημισμένα ορειβατικά μονοπάτια του τα διάβαιναν φυσιολάτρες οδοιπόροι κι οι ταλαίπωροι Αθηναίοι ανέβαιναν για ν’ αναπνεύσουν άφθονο και καθαρό ελατίσιο αέρα με τα παλιά λεωφορεία που αγκομαχούσαν στον φιδωτό ανηφορικό δρόμο.

Αρχές του 60 χτίστηκε στην κορυφή Μαυροβούνι ( τότε λόγω του σκούρου χρώματος των ελάτων, σήμερα κατάμαυρο απ’ τη φωτιά) το μεγαλοπρεπές ξενοδοχείο MONT- PARNES, μετέπειτα καζίνο με όλες τις συνέπειες για την τοπική κοινωνία. Εγκαταστάθηκε και το πρωτοποριακό για την εποχή τελεφερίκ κι ο δρόμος για την Πάρνηθα γέμισε από ταβέρνες. Μετά δε το 81 με πρωτοβουλία του συμπολίτη μας τότε υπουργού του ΠΑΣΟΚ Στάθη Γιώτα διαμορφώθηκαν στη Μόλα ωραιότατες εγκαταστάσεις αναψυχής που σήμερα δυστυχώς ρημάζουν. Και τα Σαββατοκύριακα πλήθος κόσμου ανέβαινε στο βουνό είτε για να παίξει χιονοπόλεμο το χειμώνα είτε να βιώσει την ιεροτελεστία της άνοιξης κάτω απ’ τα σκιερά έλατα.

Κι όμως εκείνα τα χρόνια ποτέ δεν πήρε φωτιά, έσποζε στο λεκαοπέδιο πανέμορφη κι ανέγγιχτη. Κι ας φύσαγε και τότε ο επάρατος «Πολυδώρειος» στρατηγός – άνεμος, κι ας μην είχαμε εναέρια μέσα ούτε και πολλά επίγεια. Θυμάμαι τα βράδια τα καλοκαίρια στους Θρακομακεδόνες που χαζεύαμε τα κόκκινα φώτα από τις πυροσβεστικές που ανεβοκατέβαιναν στο δρόμο για την κορυφή του βουνού. Κι αναπνέαμε το μυρωμένο αεράκι που κατέβαζε η χαράδρα της Χούνης έχοντας στους ώμους ζακέτες γιατί λειτουργούσε σαν ιδανικό φυσικό αιρκοντίσιον. Δροσερό αεράκι κατέβαζε, ποτέ νερό κι όμως σήμερα την καταστρέφουν με το δήθεν αντιπλημμυρικό έργο και δεν μιλάει κανείς!

Τώρα πια όλα αυτά είναι ανάμνηση παλιά. Στις 28 Ιουνίου 2007, μεγάλη πυρκαγιά κατέστρεψε 25.000 από τα περίπου 35.000 στρέμματα δασικής έκτασης του δρυμού της Πάρνηθας. Αφάνισε περίπου 10.500 στρ. πευκοδάσους, 21.800 στρ. ελατοδάσους και 4.300 στρ. μακκίας. Το ελατόδασος κάηκε κατά τα 2/3 του. Σπάνια φυτά του οικοσυστήματος της Πάρνηθας χάθηκαν, μάλλον για πάντα. Συνολικά κάηκαν 56000 στρέμματα από τα 300.000 της συνολικής έκτασης του βουνού . Ακολούθησαν οι πυρκαγιές του2021 και η πρόσφατη λες και κάποια δύστηνος μοίρα ζήλεψε την ομορφιά του περήφανου βουνού κι έχει βαλθεί να τα κάνει όλα στάχτη και μπούρμπερη.

ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ; Ολοι, λαός και κυβερνήσεις διαχρονικά. Το ξέρουμε ενδόμυχα αλλά δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε κι αρκούμαστε κάθε φορά στο ίδιο έργο θεατές να χύνουμε υποκριτικά κροκοδείλια δάκρυα.

Αχ, Πάρνηθα! Αραγε είχε οραματιστεί και τη δική σου φρικτή μοίρα ο Τ. Σ. Ελλιοτ όταν έγραφε προφητικά όπως όλοι οι μεγάλοι ποιητές στην περίφημη ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ του:

«…….Εμείς που ζούσαμε τώρα πεθαίνουμε

Με λίγη υπομονή

Δεν έχει εδώ νερό παρά μονάχα βράχια

Βράχια χωρίς νερό κι ο άμμος του δρόμου

Του δρόμου που ξετυλίγεται στα βουνά

Που είναι βραχόβουνα χωρίς νερό

Αν είχε νερό εδώ –πέρα θα στεκόμασταν να πιούμε

Μέσα στα βράχια πώς να σταθούμε πώς να στοχαστούμε

Ξερός ο ιδρώς και τα πόδια μες τον άμμο

Αν είχε τουλάχιστον νερό στο βράχο

Στόμα νεκρό του βουνού με σάπια δόντια που δεν μπορεί να φτύσει

Εδώ κανείς δεν μπορεί να σταθεί ούτε να πλαγιάσει ούτε να καθίσει

Δεν έχει μηδέ σιωπή μέσα στα βουνά

Δεν έχει μηδέ μοναξιά μέσα στα βουνά

Μόνο κόκκινα πρόσωπα βλοσυρά σαρκάζουν και γρυλίζουν

Μέσα απ’ τις πόρτες ξεροσκασμένων λασποκαλυβιών ….

Ποια είναι η πολιτεία πέρα απ’ τα βουνά

Σκάζει, ξαναγεννιέται, θρουβαλιάζεται μες στο μενεξεδένιο αέρα

Πύργοι πέφτουν

Ιερουσαλήμ , Αθήνα, Αλεξάντρεια, Βιέννη, Λόντρα

Ανύπαρχτες …»

( Μετάφραση Γιώργου.Σεφέρη)

Θρακομακεδόνες, 31-8-2023

Βαρβάρα Ταβλαρίδου Μπακάλη

Η φωτογραφία του εξωφύλλου ‘δημιουργήθηκε’από τεχνητή νοημοσύνη (images.ai).

Η απειλή μιας καινούργιας πανδημίας απλώνεται στον κόσμο. Σ’ ένα απομονωμένο νησί, τα μέλη μιας επιστημονικής κοινότητας ερευνητών αγωνι­ούν για τους αγαπημένους τους στην πατρίδα και περιμένουν ανυπόμονα το πλοίο της επιστροφής.

Μια άλλη, εντελώς διαφορετική, ομάδα αν­θρώπων ψάχνει απεγνωσμένα να βρει μια νέα πα­τρίδα, απαλλαγμένη από την αρρώστια.

Η τύχη και οι επιλογές θα υποχρεώσουν τις δυο κοινότητες να συναντηθούν. Η σύγκρουση εί­ναι αναπόφευκτη. Ο αγώνας για πόρους και επιβί­ωση θα έχει οδυνηρές συνέπειες.

Ο φόβος του θανάτου και το πολιτισμικό χά­σμα θα βάλουν σε δοκιμασία πάγιες αξίες και δε­δομένα, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μίγμα με απρόβλεπτη εξέλιξη.

Ποιοι θα επικρατήσουν; Με ποιο κόστος; Ή μήπως οι προσπάθειες όλων θα βρουν μπροστά τους το τείχος μιας προδιαγεγραμμένης μοίρας;

Βιογραφικό του συγγραφέα:

Ο Φραγκίσκος Πιέρρος γεννή­θηκε στην Αθήνα.

Είναι φυσικός και εργάζεται σε ερευνητικό κέντρο.

Πέρα από αυτό, έχει κάνει μεταφράσεις και επιμέλειες σε λογοτεχνικές, επιστημονικές και τεχνικές εκδόσεις, μεταξύ των οποίων τη μετάφραση του βιβλίου του Philip K. Dick “A Maze of Death” («Λαβύρινθος Θανάτου»), εκδόσεις Μέδου­σα, 2003.

Ενίοτε γράφει ιστορίες.

Τον Φεβρουάριο του 2020 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, η συλλογή διηγημάτων «Τσεκάουτ», από τις εκδόσεις Φίλντισι.

Άλλα διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπες συλλο­γές, καθώς και στον ιστότοπο tovivlio.net.

Επικοινωνία βιβλίου: Ζωή Τριανταφυλλίδη, zoi.masoura@hotmail.com

Εκδόσεις Φίλντισι

Ξανθίππου 123, Παπάγου, 15669

Τηλ.: 210 6540170

www.filntisi.gr info@filntisi.gr

ISBN: 978 618 5738129

Σελ. 182

Τιμή 13 ευρώ +ΦΠΑ