Επιμέλεια Εύη Τριανταφύλλου
Γνώρισα τον Λευτέρη Λουκαδή το 2013 μέσα από το εγχείρημά του για “Πολιτιστικές Δημιουργίες”.
Τότε μάλιστα έκανε την άκρως πετυχημένη διαφήμιση του “11880” υποδυόμενος το ρόλο του “Βλαχοδήμαρχου” που πραγματικά άφησε εποχή. Οι διαφημίσεις του έμοιαζαν περισσότερο με αριστουργηματικές ελληνικές ταινίες μικρού μήκους παρά με διαφήμιση.
Για του λόγου το αληθές δείτε εδώ το αφιέρωμα του ΜΕΝΙΔΙΑΤΗ και θα καταλάβετε…
Για την διαφήμιση μάλιστα είχε δώσει και μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην Τεριάνα Παππά, την οποία κι αναδημοσίευσε ο ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ
Δείτε εδώ:
Όταν έμαθα ότι αυτός ο ταλαντούχος ηθοποιός ζει στον τόπο μας, στη συνοικία του Κόκκινου Μύλου ενθουσιάστηκα!
Κάπως έτσι γνωριστήκαμε, όπως και με την γυναίκα του Μαρία Πλευράκη που ... βρίσκεται δυνατά στο πλευρό του κι έκτοτε μας συνδέει μια σχέση βαθιάς εκτίμησης.
Κάπου στο ενδιάμεσο χαθήκαμε, όπως συχνά συμβαίνει στη ζωή λόγω υποχρεώσεων και περιστάσεων. Κι όταν φέτος μάθαμε πως ο Λευτέρης Λουκαδής επανέρχεται στο θεατρικό σανίδι και μάλιστα ως σκηνοθέτης νιώσαμε χαρά κι ενθουσιασμό.
Ο Λευτέρης λοιπόν φέτος σκηνοθετεί το “Βαλς της Κόκκινης Βροχής” στο οποίο μάλιστα πρωταγωνιστεί η κόρη του Έθελ Λουκαδή που έπεσε κάτω από τη μηλιά!
Λεπτομέρειες για την παράσταση εδώ:
Ανεβαίνει κάθε Δευτέρα 20:00 στο Θέατρο Δρόμος στην Κυψέλη (Αγίου Μελετίου 25) και η πρότασή μας είναι να μην τη χάσετε!
Όσο για τον Λευτέρη Λουκαδή, ώστε να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι, σας παραθέτουμε αποσπάσματα πρόσφατης συνέντευξης την οποία παραχώρησε μαζί με την κόρη του Έθελ Λουκαδή, στην έγκριτη κι εξειδικευμένη στο χώρο του Πολιτισμού και του Θεάτρου ιστοσελίδα https://cosmopoliti.com και στον Δημοσιογράφο Βασίλης Παπαβασιλείου.
Πάρτε μια γεύση ….
Άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του, τη δεκαετία του ’80, σε έργα πρωτοποριακών Ελλήνων συγγραφέων της εποχής εκείνης -η ερμηνεία του στον “Φονιά” του Μήτσου Ευθυμιάδη γράφτηκε με χρυσά γράμματα- καθώς και της παγκόσμιας δραματουργίας. Είναι πολυτάλαντος, εκτός από ηθοποιός είναι και σκηνοθέτης, πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, ψάχνεται διαρκώς και είναι παθιασμένος με το θέατρο! Ο εραστής και εργάτης του θεάτρου Λευτέρης Λουκαδής, αφού απείχε ένα μεγάλο διάστημα από το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι για οικογενειακούς λόγους, επανέρχεται δριμύτερος- και καλά κάνει γιατί τέτοιοι ηθοποιοί δεν πρέπει να λείπουν από τη σκηνή- ως σκηνοθέτης, αυτή τη φορά, με μια συγκλονιστική παράσταση. Έκανε τηλεόραση συμμετέχοντας σε πολλές τηλεοπτικές σειρές αλλά εκείνο που τον χαρακτηρίζει όσο κανένα άλλο συνάδελφό του είναι οι συνεργασίες του με ονόματα κολοσσούς που έγραψαν ιστορία στο θέατρο. Μεταξύ άλλων τον Νίκο Κούρκουλο, τον Διαγόρα Χρονόπουλο, τον Κώστα Τσιάνο και τον αριστοφανικό δάσκαλο και σπουδαίο ηθοποιό, τον αλήστου μνήμης Θύμιο Καρακατσάνη… Συνεργασίες επιτυχημένες με διθυραμβικές κριτικές και παραστάσεις που μύριζαν καλό θέατρο! Έχει βραβευτεί στο εξωτερικό και συγκεκριμένα σε φεστιβάλ της Γερμανίας για την ερμηνεία του ως Αλέξανδρος Ωνάσης σε έργο που ανέβηκε εκεί.
– Πώς μπήκε το μικρόβιο της υποκριτικής μέσα σας;
Λ.Λ: Δέχτηκα τα πρώτα ερεθίσματα σε πολύ μικρή ηλικία από διηγήσεις του θείου μου, ο οποίος, γυρνώντας από τα ξερονήσια , μου διηγούνταν ιστορίες για τις «Τρωάδες» και τους «Πέρσες» που ανέβαζαν οι Μ. Κατράκης και Γ. Ρίτσος και για τους «Αθλίους» του Β. Ουγκό. Ο κινηματογράφος της εποχής και οι περιοδεύοντες θίασοι, επίσης. Θυμάμαι σαν τώρα την «Γκόλφω».
– Tι θυμάσαι από την εποχή του ’80, που στιγματίστηκε από πρωτοποριακούς συγγραφείς;
Η εποχή του ΄80 γέννησε σπουδαίους Έλληνες συγγραφείς: Καμπανέλλης, Σκούρτης, Ευθυμιάδης, Κεχαΐδης, Μουρσελάς, και άλλοι… Κάθε παράσταση και ένα μάθημα. Παρακολουθούσα με δέος και έβλεπα τον εαυτό μου σε κάθε ρόλο που με άγγιζε.
– Ποιες συνεργασίες σου αναπολείς με αγάπη;
Όλες! Φοβάμαι ότι κάποιες θα αδικήσω, ωστόσο πρέπει σίγουρα να αναφερθώ:
- Στην πρώτη μου εμφάνιση, (τελευταίο έτος της Σχολής), στον «Γελωτοποιό του Βασιλιά» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
- Στα «Εγκαίνια» του Ζακόπουλου σε σκηνοθεσία Θ. Ζαμάνη.
- Στον «Φονιά» του Μ. Ευθυμιάδη σε σκηνοθεσία του Διαγόρα Χρονόπουλου και κάποια χρόνια αργότερα σε σκηνοθεσία του Α. Αντωνίου.
- Στο «Ψηλά απ’ τη γέφυρα» σε σκηνοθεσία Δ. Χρονόπουλου και στη «Φωλιά του κούκου» σε σκηνοθεσία Λέον Ρούμπιν, με τον Ν. Κούρκουλο στο θέατρο ΚΑΠΠΑ
- Στα δύο έργα του Εντουάρντο ντε Φιλίπο “Εσωτερικές Φωνές” σε σκηνοθεσία Γ. Αρμένη και «Αχ αυτά τα φαντάσματα» σε σκηνοθεσία Γ. Διαμαντόπουλου, με το ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας
- Στον Αριστοφάνη (Θεσμοφοριάζουσες, Νεφέλες, Όρνιθες) και στον «Φον Δημητράκη» του Δ. Ψαθά, με τον μεγάλο Θ. Καρακατσάνη
- Στις παραστάσεις «Το φάντασμα του Ραμόν Νοβάρο» ( Π. Μάτεσις) σε σκηνοθεσία Δ. Χρονόπουλου, η «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, «Ο κύκλος με την κιμωλία» και «Ο Υπάλληλος» (Μ. Χουρμούζης), σε σκηνοθεσία Κ. Τσιάνου και ο «Άμλετ» (Ουίλιαμ Σαίξπηρ) σε σκηνοθεσία Μ. Κακογιάννη, με το Εθνικό Θέατρο
- Στον «Κοριολανό» (Ουίλιαμ Σαίξπηρ) σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη, με το Φεστιβάλ Αθηνών
- Στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Δ. Χρονόπουλου, με το Θέατρο Τέχνης
- Τέλος, αδικώντας σίγουρα κάποιες από αυτές, όπως προανέφερα, τη συνεργασία μου με το Αυστριακό θέατρο της Βιέννης, όπου υποδύθηκα τον Ωνάση στο έργο «Απ’ τον Ωνάση στον Μπλοχ» σε σκηνοθεσία Robert Twitta και συμπρωταγωνιστή τον Hans Peter Minetti, όπου βραβευτήκαμε στα φεστιβάλ Dusseldorf και Mainz.
-Ανάμεσα στους πολλούς και σημαντικούς ρόλους που έχεις υποδυθεί, ποιοι ήταν εκείνοι που σε καθιέρωσαν;
Ο «Τρελός» στα Εγκαίνια του Ζακόπουλου, ο «Ταρζάν» στον Φονιά του Μ. Ευθυμιάδη και οι ρόλοι μου στον Αριστοφάνη.
– Σας βοήθησαν κάποιοι στο ξεκίνημα της πορείας σας;
Λ.Λ: Οι δάσκαλοί μου και τα όσα μου δίδαξαν!
– Πώς βλέπεις το θέατρο το 2024 και πώς κρίνεις τη νέα γενιά των ηθοποιών σε σύγκριση με τη δική σου εποχή;
Το θέατρο σήμερα πασχίζει να κρατηθεί, κατά κανόνα, χωρίς βοήθεια. Νέοι άνθρωποι, νέες προτάσεις. Παιδιά μορφωμένα, ταλαντούχα. Οι παλιοί ηθοποιοί διέθεταν μια αμεσότητα και ένα πηγαίο ερμηνευτικό ταλέντο. Ιδανικό το πάντρεμα του παλιού με το νέο.
-Τι σημαίνει θέατρο για εσάς;
Λ.Λ: Το θέατρο μου σκαλίζει την ψυχή και το μυαλό. Η υπέρτατη μορφή έκφρασης μέσω της τέχνης , καθώς εμπεριέχει όλες τις τέχνες-λόγο, γραφή, ποίηση, μουσική, χορό-δημιουργία.
Καλός ηθοποιός θεωρείς ότι είσαι;
Ας το κρίνουν οι θεατές, νομίζω όμως, ότι κάτι άφησα ως αποτύπωμα…
-Τι ήταν εκείνο που σε έκανε να θέλεις να ανεβάσεις ”Το βαλς της κόκκινης βροχής” του Γιώργου Α. Χριστοδούλου;
Με άγγιξε η περιπέτεια και η σύγκρουση των δύο ρόλων, μάνας και κόρης και η μάχη τους μεταξύ πραγματικότητας και ψέματος. Δύο γυναίκες που μέσα σε ένα κρεσέντο αγωνίας, παλεύουν, χάνουν το παρόν, φοβούνται το μέλλον, προσπαθώντας να βρουν την ψεύτικη αλλά ταυτόχρονα την πιο μεγάλη αλήθεια τους.
– Ποια ήταν η σκηνοθετική σου ματιά;
Το «Βαλς» είναι ψυχόδραμα. Οι ρόλοι ακροβατούν, όπως προείπα, μεταξύ αλήθειας και ψέματος. Ένα ταξίδι περιπέτειας και αγωνίας, ώσπου να φτάσουν στη λύτρωση.
-Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια;
Λ.Λ: Η θεατρική μου συνέχεια θα εμπεριέχει έργα από το σύγχρονο θέατρο, κυρίως από νέους Έλληνες συγγραφείς.
Για να δείτε ολόκληρη την ενδιαφέρουσα συνέντευξη πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο
Βασίλης Παπαβασιλείου
Cosmopoliti.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου