Τελευταια Νεα
Φόρτωση...

Ο… Βλαχοδήμαρχος μπαμπάς της «Πολιτιστικής Δημιουργίας» στο Μενίδι

Το ξέρουμε πως αν τον δείτε στην Πλατεία του Μενιδίου της οποίας και είναι λάτρης  όπως ο ίδιος εξομολογήθηκε  στον "Μενιδιάτη" δεν θα πιστέψετε πως πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο. Κι όμως! Είναι ο συντοπίτης μας Λευτέρης Λουκαδής 

Η νεοσύστατη ομάδα «Πολιτιστική Δημιουργία» έκανε την πρεμιέρα της στον Δήμο Αχαρνών στις 2 Δεκεμβρίου με την εκδήλωση για το βιβλίο του Πάνου Σκουρολιάκου, «Ξύλινα Χάλκινα Κρουστά». Εμπνευστής και δημιουργός της, είναι ο συντοπίτης μας ηθοποιός Λευτέρης Λουκαδής, γνωστός μετά το δημοσίευμα του «Μενιδιάτη» και ως «Βλαχοδήμαρχος του Μενιδίου» ΚΛΙΚ ΕΔΩ . Ο Λευτέρης Λουκαδής ωστόσο δεν θέλησε να πει περισσότερα για την πρωτοβουλία του. «Αυτή ήταν η αρχή» τόνισε κατά τον σύντομο χαιρετισμό του. «Σας έχουμε πολλές ακόμη εκπλήξεις» 
Ο Λευτέρης Λουκαδής είναι ο μπαμπάς της ομάδας "Πολιτιστική Δημιουργία" που έκανε την εμφάνισή της με την εκδήλωση του βιβλίου του Πάνου Σκουρολιάκου. Ο συντοπίτης μας ηθοποιός διάβασε με μοναδικό τρόπο αποσπάσματα από τα "Ξύλινα Χάλκινα Κρουστά" Ο Λευτέρης άλλωστε, είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Δημοτικής Παράταξης "Αχαρνείς" Αυτόνομη Ριζοσπαστική Κίνηση Αχαρνών και είναι εκείνος που πριν λίγο καιρό ανέγνωσε την ιδρυτική της διακήρυξη 


Όσο για το ποιος πραγματικά είναι, θα τα πούμε σιγά σιγά στο μέλλον, ώστε να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι. . Διότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό ηθοποιό, κυρίως θεατρικό, ο οποίος υπήρξε συνεργάτης του Κάρολου Κουν και άλλων σπουδαίων Ελλήνων θεατρανθρώπων… Για την ώρα διαβάστε την συνέντευξη που είχε δώσει στην Τεριάννα Παππά, για την διαφήμιση που τον έβαλε στα σπίτια όλων των Ελλήνων, που αν μην τι άλλο τον λάτρεψαν και σ’ αυτόν του, το ρόλο. 
Ο Λευτέρης Λουκαδής με τα παιδιά του 
 Νοέμβριος  2011 
Υπηρετεί πολλά χρόνια στο θέατρο και έχει γευτεί αμέτρητες φορές το χειροκρότημα. Αν και δεν ήταν πρωταγωνιστής, ξεχώριζε πάντα και οι κριτικές είχαν μόνο θετικά σχόλια. 
Ο Λευτέρης Λουκαδής μπήκε στα σπίτια μας μέσα από τη διαφήμιση «11880» υποδυόμενος τον δήμαρχο. Τώρα, αν και πρωταγωνιστής μιας ολόκληρης καμπάνιας που θυμίζει παλιό ελληνικό κινηματογράφο, θα ήθελε να είχε παίξει και στη μεγάλη οθόνη... 
«Είναι καλό να μπαίνεις στα σπίτια. Η διαφήμιση στη δουλειά μας πια έχει μπει πολύ καλά και με πολύ καλές προοπτικές. Πιστεύω ότι από τότε που άρχισαν οι ηθοποιοί να κάνουν διαφημιστικά σποτάκια έγιναν και τα καλύτερα» δηλώνει στην «Espresso της Κυριακής» o γνωστός ηθοποιός και συνεχίζει: «Είναι το πρώτο διαφημιστικό μου και δεν ξέρω αν θα κάνω άλλο, γιατί μου άρεσε τόσο πολύ, που δεν θέλω να κάνω κάτι που να μην είναι καλύτερο από αυτό. Αν θα κάνω κάτι, θα πρέπει να είναι ακόμη καλύτερο». 
Οσο για τις συνθήκες στα διαφημιστικά σποτ, ο Λευτέρης Λουκαδής μας είπε χαρακτηριστικά: «Υπήρξαν ιδανικότατες συνθήκες δουλειάς και δεν το πίστευα. Οταν μου είπαν για το κάστινγκ, πήγα με βαριά καρδιά. Το έκανα κάτω από μια οικονομική πίεση και τελικά επιλέχτηκα γι’ αυτόν τον ρόλο. Υπήρχαν και άλλα παιδιά πολύ καλά. Διαβάζοντας το σενάριο, το πρώτο μου άρεσε πάρα πολύ και λέω θα το κάνω με χαρά. Αρχισα να φτιάχνω κι εγώ πραγματάκια και φάνηκε ότι τους άρεσε. Αλλά ακόμη ήμουν σε δίλημμα και φοβόμουν. Μετά είδα ότι τα σενάρια ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο. Οταν είχαμε πάει στον Βόλο για να κάνουμε τα γυρίσματα, η δουλειά ήταν τόσο ενθουσιώδης και είχε ένα καταπληκτικό συνεργείο με έναν φοβερό σκηνοθέτη, που τα δύσκολα τα έκανε να φαίνονται απλά». 
- Πήρατε από κάποιον έμπνευση για τον ρόλο του δημάρχου;
Οταν πήγα, ο σκηνοθέτης Οδυσσέας Λάππας μου έδειξε μια παλιά φωτογραφία του παλιού, ελληνικού κινηματογράφου, κάτι που λατρεύω, όπως και τους ηθοποιούς. Μου δείχνει λοιπόν μία φωτογραφία του Παντελή Ζερβού να υποδύεται τον δήμαρχο. Εκείνη την ώρα ήταν που αποφάσισα να πω το ναι με απόλυτη σιγουριά. Μου έκανε ένα περίεργο κλικ, γιατί τον είχα γνωρίσει τον Ζερβό και ήταν και στην επιτροπή όταν έδινα εξετάσεις. Μετά, κοιτώντας τη φωτογραφία, είδα ότι όλη η έμπνευση προερχόταν από εκεί. Εγινε κάτι μαγικό και είπα ότι θα το κάνω. Ηρθαν όλα και έδεσαν και, παρά τα πολύωρα γυρίσματα, δεν αισθάνθηκα καμιά κούραση.
- Πώς είναι για έναν ηθοποιό να γίνει γνωστός μέσα από μια διαφήμιση και όχι από κάποιον ρόλο;
Δεν με ενοχλεί καθόλου, γιατί είναι κάτι διαφορετικό. Για να πούμε την αλήθεια, εγώ ζηλεύω κάποιους ηθοποιούς οι οποίοι είναι ταγμένοι και δοσμένοι στο θέατρο και παρ’ όλο που δεν μου αρέσει να ξεχωρίζω το θέατρο, θα πω ποιοτικό. Είχα διαβάσει μια συνέντευξη του Χρήστου Λούλη και, ναι, το παιδί είναι δοσμένο σε αυτό. Φαντάζομαι ότι δεν θα ήθελε να κάνει διαφήμιση. Ζηλεύω όλους αυτούς τους ηθοποιούς, αλλά είναι και η δουλειά μας. Ποιος θα την κάνει, αν δεν την κάνουμε εμείς; Απ’ ό,τι βλέπω, όπου παίζει ηθοποιός σε διαφημιστικό σποτ πάντα είναι καλύτερο. 
- Γενικά ταυτίζουμε ανθρώπους με ρόλους που έκαναν επιτυχία…
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από αυτό το γκρέμισμα. Το έχω δει πολλές φορές και σε πολλούς ανθρώπους. Και δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα να ξαναγεννιέσαι μέσα από έναν άλλο ρόλο. Αυτή η διαφήμιση και αυτός ο δήμαρχος εμένα με έβγαλε κάπου αλλού. Παρ’ ότι είναι ασπρόμαυρο, δεν βγάζει ένα φως; 
- Τα παιδιά σας τι είπαν όταν είδαν τα σποτάκια;
Όταν τελειώσαμε τα γυρίσματα, για πρώτη φορά πήγα διακοπές στη Βόρεια Εύβοια και, όπως κάναμε μπάνιο, ένα κοριτσάκι έπιασε το μαλλί του και το έφερε κάτω από τη μύτη του σαν μουστάκι και είπε «τυχερό το 80». Τότε καταλάβαμε ότι βγήκε η διαφήμιση. Επειδή είμαι διαφορετικός, δεν με γνώριζαν και αργότερα καταλάβαμε την απήχηση. Ο γιος μου, επειδή πρόπερσι που έπαιζα στον «Πλούτο» τους είχα πάρει λίγες ημέρες στην Επίδαυρο, μου είπε: «Καλή η διαφήμιση, αλλά το καλύτερό μου είναι η Επίδαυρος, να είμαι ψηλά και να σε βλέπω να παίζεις». Oταν τελείωσα το κομμάτι μου, βγήκα και ο κόσμος χειροκροτούσε. Και o γιος μου τότε είπε: «Ολος αυτός ο κόσμος επιβραβεύει εσένα; Αυτό είναι καλύτερο και από λεφτά». Στις εποχές που βρισκόμαστε φαίνεται λίγο αστείο αλλά δεν είναι. 
«Μετάνιωσα για μια δουλειά»
- Εχετε μετανιώσει για δουλειές που κάνατε;
Δεν μετάνιωσα γι’ αυτές που έκανα, γιατί έπρεπε να ζήσω και να βγάλω τα προς το ζην. Μετάνιωσα γι’ αυτήν που την έκανα ναι μεν βιοποριστικά, αλλά δεν χρειαζόταν. Ηταν μόνο μία και ευτυχώς κράτησε πολύ λίγο.
ΤΕΡΙΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου