Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός
Για μια ακόμη φορά, το μεγάλο και σοβαρό θέμα της εγκληματικότητας στον Δήμο Αχαρνών, είναι στην επικαιρότητα.
Και πώς να μην είναι, όταν αρκετά από όσα συνθέτουν την πόλη των Αχαρνών, αποτελούν βασικά συστατικά για να εκκολαφθεί και να αναπτυχθεί η εγκληματικότητα.
Έχουν γίνει καταπατήσεις εκτάσεων με την ανοχή των υπευθύνων;
Χρόνια τώρα πωλούνται σε λαϊκές κι άλλα σημεία λαθραία τσιγάρα ή άλλα εμπορεύματα;
Είναι γνωστό ότι υπάρχουν εκείνοι που «προστατεύουν» μαγαζιά εντός κι εκτός πόλης;
Είναι γνωστά τα σημεία αλλά και οι έμποροι ναρκωτικών;
Είναι γνωστό ότι υπάρχουν εκείνοι που κατέχουν όπλα αλλά κι εκείνοι που τα πωλούν;
Είναι γνωστό το τι συμβαίνει τόσα χρόνια στο στρατόπεδο Καποτά;
Όλοι αυτοί, δεν έρχονται από άλλες πόλεις, δεν είναι εξωγήινοι.
Ζουν και δρουν ανάμεσά μας και η κοινωνία δεν έχει εκείνα τα αντανακλαστικά για να τους αποβάλει.
Χρόνια τώρα, δημοτικές αρχές εναλλάσσονται στην εξουσία, αλλά δυστυχώς καμία από αυτές δεν τόλμησε να κάνει ουσιαστικές παρεμβάσεις που θα βεβαίωναν την απόφασή της να αμβλύνει σταδιακά το μέγεθος της εγκληματικότητας.
Σημειώνουμε την παρέμβαση του τότε δημάρχου Σωτήρη Ντούρου στην οδό Κύπρου όπως και την μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών από τον οποίο ζητούσε «Την άμεση επέμβασή σας και την απόδοση ευθυνών σε όλους όσοι έχουν αδιαφορήσει για την κατάσταση που επικρατεί στον Δήμο μας , την οποία έχουμε κατ’ επανάληψη γνωστοποιήσει στις Αρχές και κυρίως στην Ελληνική Αστυνομία» καθώς και τις διεκδικήσεις του Γιάννη Κασσαβού και της σημερινής δημοτικής αρχής από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη μετά τον άδικο χαμό του μικρού Μάριου που απέδωσαν κάποιους καρπούς αλλά λύση δεν έδωσαν.
Οι δημότες των Αχαρνών σήμερα απαιτούν από την πολιτεία να πατάξει την εγκληματικότητα στον Δήμο Αχαρνών. Είναι εφικτό αυτό;
Αξίζει να σκεφτεί κανείς, τα μέτρα που ελήφθησαν από την πολιτεία όταν άρχισαν τα ναρκωτικά να εξαπλώνονται ραγδαία στη χώρα. Δημιουργήθηκαν οι θεραπευτικές κοινότητες κι έγιναν πιο ελαστικοί οι νόμοι για τους εμπόρους ναρκωτικών!
Ας θυμηθούμε τα μέτρα της πολιτείας κατά της αθρόας εισόδου λαθρομεταναστών στη χώρα καθώς και τον ρόλο των Προξενείων στη Ρωσία και την Αλβανία. Ξέφραγο αμπέλι η Ελλάδα, έμπαινε κι έβγαινε όποιος ήθελε, εργοστάσια παραγωγής πλαστών διαβατηρίων τα προξενεία. Έτσι, στην Ελλάδα των μυρίων προβλημάτων, βρήκαν καταφύγιο και άνθρωποι που αναζητούσαν μια δεύτερη ευκαιρία, ένα καλύτερο αύριο γι’ αυτούς και τα παιδιά τους, αλλά και πλήθος κακοποιών.
Ποιοι ευθύνονται; Ασφαλώς όχι οι κακοποιοί! Μία σωστά οργανωμένη πολιτεία, με έντιμους πολιτικούς, με δημόσιους λειτουργούς που τιμούν τον θεσμικό τους ρόλο, δεν θα επέτρεπε να γίνουν όλα αυτά. Ασφαλώς και ελάχιστα κακοποιά στοιχεία θα κατάφερναν με διάφορους τρόπους να εισέλθουν στη χώρα. Όμως δεν θα υπήρχε αυτός ο μεγάλος αριθμός.
Το μέγεθος της εγκληματικότητας σε μια χώρα, εξαρτάται κι από τα θέλω της κάθε κυβέρνησης.
«Βολεύει» την εξουσία να φοβάται ο κόσμος. «Βολεύει» την εξουσία εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών να είναι συνέχεια μαστουρωμένοι είτε με ναρκωτικά είτε με ψυχοφάρμακα. «Ντίλερ» της εξουσίας είναι οι μεγαλέμποροι ναρκωτικών αλλά κι οι μεγάλοι λαθρέμποροι πετρελαίου. Κι αν κάποιες φορές γίνονται συλλήψεις, αυτές είτε αφορούν κάποιους που θέλουν να μπουν στον χώρο χωρίς όμως να έχουν την απαιτούμενη «άδεια λειτουργίας» είτε για τα μάτια του κόσμου.
Ας μην υπάρχουν αυταπάτες λοιπόν.
Στην πόλη των Αχαρνών όπως και σε συγκεκριμένους Δήμους της Αττικής, η εγκληματικότητα αναπτύχθηκε πρώτα γιατί η όποια δημοτική αρχή και οι δημότες επέτρεψαν την εγκατάσταση παραβατικών στοιχείων είτε γιατί δεν έδωσαν την απαιτούμενη προσοχή είτε γιατί δεν πίστευαν πως θα δημιουργηθεί ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα αλλά και γιατί η εξουσία ήθελε και θέλει να υπάρχουν αυτές οι δραστηριότητες.
Αν πραγματικά θέλουν οι πολίτες να ξεκινήσει σε όλη τη χώρα η καταπολέμηση της εγκληματικότητας τότε ας φροντίσουν, οι επιλογές που κάνουν είτε στις βουλευτικές είτε στις Νομαρχιακές αλλά πολύ περισσότερο, στις Δημοτικές εκλογές, να είναι άτομα που να έχουν τις ίδιες σκέψεις, τα ίδια οράματα, τα ίδια «θέλω» με αυτούς.
Αλλιώς, θα μπορούν ασφαλώς μετά από κάθε δραματικό περιστατικό να διαμαρτύρονται για το μέγεθος της εγκληματικότητας αλλά να μην περιμένουν ουσιαστικά μέτρα αντιμετώπισης, βελτίωσης της ποιότητας ζωής τους, ασφάλεια για τα παιδιά τους, για την οικογένειά τους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου