Η ανθρωπιά και το ήθος του Παναγιώτη Βενετσάνου μέσα από τη μοναδική του συνέντευξη

Ο δερματολόγος Παναγιώτης Βενετσάνος, που έφυγε πριν λίγες μέρες από κοντά μας (14-11-2017), υπήρξε υπόδειγμα επιστήμονα, οικογενειάρχη και ανθρώπου. Καλωσυνάτος, ευγενής, νηφάλιος, σεμνός κι έτοιμος να βοηθήσει τον καθένα, είχε μόνο φίλους.

Την αγάπη του για το Μενίδι και τους ανθρώπους του, την καλοσύνη και τη φιλοσοφία του για τη ζωή αποτυπώνει μια συνέντευξή του στον Αργύρη Αργυρόπουλο, για λογαριασμό της εφημερίδας  ΑΧΑΡΝΑΪΚΟΣ ΤΥΠΟΣ, πριν από 11 χρόνια.

Ήταν η μοναδική φορά που μίλησε δημόσια ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους της πόλης…

Ας θυμηθούμε μερικές από τις σκέψεις του:

Για την καλοσύνη:

«Είπατε ότι έχουν όλοι να πουν μια καλή κουβέντα για μένα. Αν είναι έτσι, αυτό με ευχαριστεί πάρα πολύ. Γιατί πιστεύω ότι όλοι είμαστε αδέλφια κι ότι πρέπει να σκεφτόμαστε το καλύτερο για τους άλλους. Είναι αναγκαίο να σκεφτούμε γιατί ήρθαμε στη ζωή. Αν κάποιος σκέπτεται ότι γεννήθηκε για να γίνει Ωνάσης, τότε πιθανότατα βρίσκεται σε λάθος δρόμο. Ο άνθρωπος θα δικαιώσει την ύπαρξή του προσπαθώντας να αναπτυχθεί πνευματικά. Να γίνει καλύτερος. Να προσφέρει ανιδιοτελή αγάπη στους συνανθρώπους του. Ο άνθρωπος διαθέτει μια θεϊκή σπίθα, ας πούμε. Αυτή τη σπίθα πρέπει να ενεργοποιήσει. Η συνταγή για να είσαι καλός άνθρωπος είναι πολύ απλή. Μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν».

Πως θα γίνεις καλός άνθρωπος:

«Για να το πετύχεις πρέπει να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος και στη συγκέντρωση βοηθούν πολλοί παράγοντες, όπως η διατροφή, οι γενικότερες συνθήκες της ζωής, αλλά και η μουσική ακόμα. Όταν λχ τρώμε συνεχώς κρέας γινόμαστε νευρικοί κι επιθετικοί. Στο ζωικό βασίλειο όλα τα σαρκοφάγα είναι νευρικά κι επιθετικά. Αντίθετα τα χορτοφάγα είναι ήρεμα. Αυτός είναι ο λόγος που όλες οι θρησκείες έχουν υιοθετήσει τη νηστεία. Η αποτοξίνωση συμβάλει στην ηρεμία. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να τρέφεται μόνο με κρέας. Άλλωστε, από τα 32 δόντια που διαθέτει, μόνο τα 4 είναι κυνόδοντες. Το ίδιο συμβαίνει και με τη μουσική. Τα πάντα γύρω μας είναι δονήσεις. Η μουσική συμβάλει στην ηρεμία. Η συμβουλή μου είναι αντί να βλέπουμε τηλεόραση, να ακούμε μουσική. Σε ότι με αφορά, ακούω όλα τα είδη της μουσικής, ανάλογα με τη διάθεση και την παρέα. Ιδιαίτερη αγάπη έχω στη δημοτική μουσική και στους αυτοδίδακτους μουσικούς της. Πιστεύω ότι η μουσική αυτή είναι η ελληνική τζαζ».

Για το Μενίδι και για τη γενέτειρά του, το Σοφικό Κορινθίας:

«Στο Μενίδι ήρθα το 1976, σαν παθολόγος στο ΙΚΑ. Μετά από 1,5 χρόνο άνοιξα το δικό μου ιατρείο. Βρήκα μια κοινωνία σαν της ιδιαίτερης πατρίδας μου, του Σοφικού Κορινθίας. Στο Μενίδι συνάντησα ανθρώπους σαν αυτούς που είχα μάθει στο χωριό μου: Ευθείς, με μπέσα και σεβασμό στους άλλους. ΦΙΛΟΥΣ με κεφαλαία γράμματα. Μου πήγαινε η νοοτροπία τους. Εδώ γνώρισα και τη γυναίκα μου. Ήταν ένας επιπλέον λόγος να μείνω. Νοσταλγώ αυτό που ήταν η πόλη πριν από 30 χρόνια. Όμως τώρα πρέπει να δούμε το μέλλον. Το Μενίδι έγινε πολυπολιτισμική κοινωνία και είναι καλό να ανταμώνουν οι πολιτισμοί. Άλλωστε η Χώρα μας ήταν ανέκαθεν σταυροδρόμι πολιτισμών. Αυτό που λείπει από το Μενίδι είναι η ασφάλεια. Με ανησυχεί η ολοένα αυξανόμενη παραβατικότητα».

Για τα παιδιά και την ανατροφή τους:

«Οι κίνδυνοι για τα παιδιά είναι πολλοί, με πρώτο τα ναρκωτικά. Το πιο σημαντικό είναι η επικοινωνία των γονιών με τα παιδιά. Οι γονείς έχουν υπάρξει παιδιά, τα παιδιά όμως δεν έχουν γίνει ακόμα γονείς. Άρα οι γονείς πρέπει να επιδιώξουν την προσέγγιση. Κι επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι βασικό. Μέχρι τα 12 τα παιδιά μας ακολουθούν. Μέχρι τα 18 βαδίζουμε δίπλα-δίπλα. Μετά τα 18 πρέπει να τα ακολουθούμε. Όταν τα παιδιά θεωρούν το σπίτι απάνεμο λιμάνι, τότε είναι δύσκολο να ξεστρατίσουν. Θα βρουν τους πειρασμούς μπροστά τους, θα τους βιώσουν σαν εμπειρίες, αλλά θα γυρίσουν πίσω, αν το σπίτι τους είναι καταφύγιο. Σημαντικό επίσης για το γονιό είναι να αποφεύγει τον υπερπροστατευτισμό. Εγώ τουλάχιστον προσπάθησα, ενθυμούμενος ότι βγήκα στη ζωή πολύ νωρίς».

Για τoν υπόκοσμο και τα διαμάντια του:

«Για να σπουδάσω έπιασα βραδινή δουλειά σε ένα ξενοδοχείο, στο Μοναστηράκι. Εκεί γνώρισα αυτό που αποκαλούμε υπόκοσμο. Σε κάποιες περιπτώσεις ανακαλύπτεις κι εκεί αξιόλογους ανθρώπους. Θυμάμαι με συγκίνηση δύο κορίτσια του αγοραίου έρωτα, που γνωρίζοντας ότι είμαι φοιτητής με ρωτούσαν ποιο βιβλίο να μου αγοράσουν».

Για τη δερματολογία και την υγεία:

Βρέθηκα σαν βοηθός στο νοσοκομείο ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΥΓΓΡΟΣ, την τελευταία χρονιά μου στο Πανεπιστήμιο. Εκεί συνειδητοποίησα ότι αυτό το δρόμο ήθελα να ακολουθήσω. Το δέρμα είναι ο καθρέφτης της υγείας μας. Να προσέχουμε το δέρμα από τον ήλιο. Ο ήλιος είναι ο μεγαλύτερος φίλος, αλλά και ο μεγαλύτερος εχθρός της επιδερμίδας. Για το σκοπό αυτό συστήνω τη χρήση αντηλιακής κρέμας. Επίσης να πίνουμε πολύ νερό, γιατί το 60% του οργανισμού μας αποτελείται από νερό και να καταναλώνουμε, σε καθημερινή βάση, σαλάτες εποχής και φρούτα.