Η "κουλτούρα να φύγουμε", των μαϊντανών και των βαρώνων του Δήμου

Στο τέλος, οι δημότες 

χαρίζουν σε μαϊντανούς 

και βαρώνους 

την ίδια γραβάτα…

Προσυπογράφουμε το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας ΑΧΑΡΝΑΪΚΗ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ότι οι αιτίες των επεισοδίων στο Δημοτικό Συμβούλιο είναι οι πικρίες που έχουν συσσωρευθεί από τις εκλογές του 2014 και η έλλειψη πολιτικής κουλτούρας γύρω από τους κανόνες διεξαγωγής του αυτοδιοικητικού παιγνιδιού. 

Όμως, αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, πίσω από την κόσμια φράση «έλλειψη πολιτικής κουλτούρας», μπορεί να δει κανείς τις στρεβλώσεις και τις παθογένειες του αυτοδιοικητικού συστήματος της πόλης.

Κατ’ αρχήν η έλλειψη κουλτούρας (ή καλλιέργειας επί το ελληνικότερον) δεν μπορεί να αφορά μόνο στην αυτοδιοίκηση, αλλά σε όλες τις εκφράσεις της ζωής. Κοντολογής δεν πρόκειται για έλλειψη αυτοδιοικητικής, αλλά γενικότερης κουλτούρας και δεν εκδηλώνεται μόνο με τους καβγάδες στο δημοτικό Συμβούλιο, αλλά παντού. Απλά η συμπεριφορά στη δημόσια ζωή γίνεται, λόγω της δημοσιότητας, ευρύτερα γνωστή.

Αυτό λοιπόν που λείπει από τους δημοτικούς παράγοντες δεν είναι η αυτοδιοικητική, αλλά η γενικότερη καλλιέργεια, πράγμα απόλυτα φυσιολογικό, αν μελετήσει κανείς το βιογραφικό τους. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, πρόκειται για ανθρώπους με λίγα έως ελάχιστα τυπικά προσόντα που χρησιμοποιούν την αυτοδιοίκηση για την κοινωνική τους ανέλιξη ή και το βιοπορισμό τους ακόμα. Παλιότερα, η ανάμιξη στα κοινά ερχόταν ως αποτέλεσμα της κοινωνικής και επαγγελματικής καταξίωσης. Σήμερα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Άνθρωποι από το πουθενά ή και ανεπάγγελτοι πλαισιώνουν τους συνήθεις υποψηφίους, δηλαδή τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους, αναζητώντας καταξίωση και ρόλο στα δημοτικά δρώμενα.

Πίσω απ' αυτό το αυτοδιοικητικό συνονθύλευμα κινούν τα νήματα οι μεγαλοπαράγοντες του ντόπιου και του ποντιακού στοιχείου, που τζογάρουν στις εκλογές για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Και δίπλα του το υπαλληλικό κατεστημένο που αναλαμβάνει τη διαχείριση της γραφειοκρατίας, με το αζημίωτο.

Αυτό είναι, διαχρονικά, το προφίλ των διοικήσεων του Δήμου Αχαρνών. Με ελάχιστες, όπως προαναφέρθηκε, εξαιρέσεις που όμως επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Τι να περιμένει λοιπόν κανείς απ' όλους αυτούς; Όραμα και σχέδιο δράσης για την πόλη; Οι περισσότεροι όχι μόνο δεν έχουν συνολική εικόνα για τα δημοτικά πράγματα, αλλά δεν γνωρίζουν ούτε που πέφτουν οι γειτονιές του Δήμου. Χωρίς αυτοδιοικητική συγκρότηση και γνώση των τοπικών ζητημάτων αναλώνονται καθημερινά σε εξυπηρετήσεις συγγενών και φίλων και παριστάνουν τους μαϊντανούς στα γλέντια της πλαστικής καρέκλας. Γι’ αυτό και οι περισσότεροι είναι μιας χρήσης. Καθώς οι διοικήσεις του Δήμου Αχαρνών χρειάζονται μόλις μια θητεία για να αποτύχουν, οι αυτοδιοικητικοί κομήτες επιστρέφουν στην ανυπαρξία τους.

Εξαιρούνται οι βαρώνοι που ξέρουν καλά το παιγνίδι. Επιβιώνουν πουλώντας μούρη κι αλλάζοντας γραβάτες κι απολαμβάνουν τα διαχρονικά αγαθά της αυτοδιοίκησης, δηλαδή τα γλέντια και τα ταξίδια. Με όπλα την κομματική υποτέλεια, το ψέμα και τη διαβολή μένουν για χρόνια στο κουρμπέτι, μέχρι να τους ξαποστείλουν, έστω και αργά, εκείνοι που διαπιστώνουν την ανικανότητα και την αχαριστία τους.

Αυτό λοιπόν αποκαλεί με την κομψή έκφραση «έλλειψη πολιτικής κουλτούρας» η ΑΧΑΡΝΑΪΚΗ. "Κουλτούρα να φύγουμε" δηλαδή...