Αναζητείται Δήμαρχος που θ' αγκαλιάσει τους "Μενιδιάτες ανεξαρτήτως καταγωγής...

Ιάκωβος Ποθητός 

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Το 1975, μία ομάδα μαθητών του τελευταίας τάξης Λυκείου Αγίων Αναργύρων, μεταξύ των οποίων κι η φίλη μου Αθηνά Παππά (ακολούθησε καλλιτεχνική σταδιοδρομία αργότερα), με επισκέφτηκε στο σπίτι μου και μου ζήτησε να δώσω ένα ρεσιτάλ στον κινηματογράφο «Αθηνά», με τραγούδια του Κώστα Χατζή και δικά μου, προκειμένου από τις εισπράξεις, να καλύψουν μέρος ή όλα τα έξοδά τους για την καθιερωμένη πενθήμερη εκδρομή. Αποδέχθηκα την πρόταση κι η παράσταση είχε μεγάλη επιτυχία αφού δεν υπήρξε κενό κάθισμα (η αίθουσα είχε 500 καθίσματα). 

Η μεγάλη μου όμως έκπληξη – και χαρά – ήταν η παρουσία στην αίθουσα του τότε δημάρχου Αθανάσιου Δημητρίου. Και γράφω η έκπληξή μου, γιατί ο Αθανάσιος Δημητρίου ήταν αριστερών φρονημάτων, υπήρξε προσωπικός γιατρός του Άρη Βελουχιώτη, διώχθηκε επί Χούντας και ποτέ δεν έκρυψε την ιδεολογική του ταυτότητα. 

Εγώ από την άλλη, είχα εκδηλώσει τις πολιτικές μου πεποιθήσεις δημόσια (μέλος το 1965 στην τοπική οργάνωση της τότε ΕΡΕΝ και βοηθός τομεάρχη για τα Βόρεια Προάστια) και οι οποίες φυσικά ήταν αντίθετες με αυτές του αείμνηστου δημάρχου. Και η έκπληξή μου δεν ήταν γιατί είχε υπάρξει κάποια σύγκρουση μεταξύ μας, αλλά γιατί τότε όλα λειτουργούσαν τουλάχιστον για μένα, σύμφωνα με την ρήση «πας μη Έλλην Βάρβαρος», μεταφραζόμενο «κάθε αριστερός αντίπαλος». 

Ο χαρισματικός αυτός άνθρωπος και πολιτικός, που ποτέ δεν τιμολόγησε τις υπηρεσίες που προσέφερε ως γιατρός, αλλά απεναντίας, έδινε από την τσέπη του, χρήματα στις φτωχές οικογένειες για να αγοράσουν φάρμακα και τρόφιμα, μετά το πέρας της εκδήλωσης, πήρε το μικρόφωνο και μίλησε με τα θερμότερα λόγια για μένα.

Αυτός ο υπέροχος άνθρωπος, χωρίς να μου παραδώσει μαθήματα πατριωτισμού ή «να με μαλώσει» για την ιδεολογία που πίστευα, μου αφαίρεσε από το μυαλό τις παρωπίδες, μου ξερίζωσε τις αγκυλώσεις που είχα, μου άνοιξε το μυαλό.

Αυτός ο άνθρωπος, που πάντα θα μνημονεύω με αγάπη, αποτελεί ένα από τα πρότυπα που έχω για τους πολιτικούς και ιδιαίτερα για εκείνους που θέλουν να ασχοληθούν με την τοπική αυτοδιοίκηση.

Στην μακρόχρονη πορεία μου, συνάντησα κι άλλους που συγκέντρωναν αρετές, που στάθηκαν σημαντικοί παράγοντες στην διαμόρφωση του χαρακτήρα μου. Αυτοί δυστυχώς είναι ελάχιστοι, μετριούνται στα δάχτυλα.

Αντιθέτως συνάντησα πολλούς φανταχτερούς και λαλίστατους πολιτικούς, ανθρώπους που ασχολήθηκαν ή ασχολούνται με την Τοπική Αυτοδιοίκηση που αποτελούν παραδείγματα προς αποφυγή.

Σήμερα, υπάρχουν ενεργοί δημοτικοί σύμβουλοι, υποψήφιοι δήμαρχοι και υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι.

Υποχρεωτικά, αναζητώ κάποιον που να πλησιάζει έστω, σε αυτό το πρότυπό μου.

Που να βρίσκεται δίπλα στον άρρωστο.

Που να προσφέρει από το υστέρημά του στους αδύναμους, στους πονεμένους.

Που να μην βλέπει σαν εχθρό, όσους έχουν μια διαφορετική ιδεολογία ή άλλη προσέγγιση από αυτός σε διάφορα θέματα.

Που ο λόγος του να ενώνει κι όχι να διχάζει.

Που να μιλάει για σύμπνοια, για ομόνοια των ανθρώπων κι όχι να χύνει δηλητήριο στις ψυχές των πολιτών με μοναδικό σκοπό να κερδίσει πολιτικά οφέλη.

Αναζητώ τον πολιτικό εκείνο που θα αγκαλιάσει όλους τους δημότες, χωρίς να εξετάσει αν είναι γηγενείς Μενιδιάτες, αν είναι Πόντιοι, αν είναι τσιγγάνοι, αν είναι εσωτερικοί ή οικονομικοί μετανάστες. 

Αναζητώ τον πολιτικό εκείνο που θα δώσει αίγλη στο αξίωμα του δημάρχου, του δημοτικού συμβούλου κι όχι εκείνον που αγωνίζεται, μέσα από αυτά τα αξιώματα να αποκτήσει αίγλη, να νοιώσει σπουδαίος. 

Αναζητώ τον πολιτικό εκείνο, που στις δύσκολες αυτές μέρες για τη χώρα μας και την πόλη μας, θα μπορέσει να εμπνεύσει τους ανθρώπους, θα τους ενώσει και θα ξεκινήσει, με αυτόν μπροστάρη, το χτίσιμο μιας νέας εποχής. 

Εύχομαι να τον βρω…