Χριστούγεννα άλλοτε και τώρα

Της Βαρβάρας Ταβλαρίδου Μπακάλη

Βλέποντας αυτήν την εικόνα σε μια εφημερίδα, θυμήθηκα τον αείμνηστο πατέρα μου Θωμά Ταβλαρίδη που έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα πριν από 10 χρόνια. Θυμήθηκα τις διηγήσεις του για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια στην Καβάλα όπου βρέθηκε προσφυγάκι σε ηλικία 5 χρονών από την Πόλη μαζί με τους γονείς και τ' αδέλφια του. Ορφάνεψε από πατέρα στα 9 του χρόνια κι από τότε δούλευε και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να συνεισφέρει στα πενιχρά οικονομικά εισοδήματα της οικογένειάς του. Ενας από αυτούς τους τρόπους ήταν το καράβι για τα κάλαντα των Χριστουγέννων. Καλλιτέχνης ων από τα παιδικάτα του, έφτιαχνε από τενεκέ ένα καράβι, το έβαφε το στόλιζε και έβγαινε για τα κάλαντα. Κι ήταν τόσο ωραίο και εντυπωσιακό που γέμιζε από τα πλούσια κεράσματα των νοικοκυραίων, κουραμπιέδες, τσουρέκια, φοινίκια, ξηρούς καρπούς αλλά και νομίσματα και τότε γύριζε περιχαρής στο σπίτι του έχοντας εξασφαλίσει τα γλυκά των εορτών και ένα πολύτιμο χαρτζιλίκι.

Σήμερα όλα αυτά αποτελούν μακρινές αναμνήσεις και αντικείμενο λαογραφικών καταγραφών. Ομως τότε ενσάρκωναν το πνεύμα των Χριστουγέννων που δυστυχώς πια έχει καταντήσει μια πομφόλυγα από πολύχρωμα λαμπιόνια και τους Αη Βασίληδες της κοκα-κόλα. Χαρακτηριστικά, οι δυο ..μαντράχαλοι που ήρθαν να μου πούν τα κάλαντα πάνω στα ηλεκτρικά πατίνια τους με στολισμένα τα κεφάλια τους με κέρατα ταράνδου που αναβόσβηναν! OH TEMPORA, OH MORES!

Συγχωρείστε μου τη φλυαρία , αλλά ένοιωσα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις σκέψεις μου ( συνομήλικοι γαρ!)

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ

Βαρβάρα Ταβλαρίδου Μπακάλη