Αναφορικά με την αιφνιδιαστική και μάλλον απ' ότι άκουσα από ειδικούς όχι επαρκώς τεκμηριωμένη επιστημονικά, εισαγγελική παραγγελία για απομάκρυνση των λύκων από την Πάρνηθα, επιτρέψτε μου να παρατηρήσω τα εξής:
Εδώ και 63 χρόνια, συγκεκριμένα από το καλοκαίρι του 62, κατοικώ στους πρόποδες του βουνού, στους Θρακομακεδόνες . Τα πρώτα χρόνια πριν η περιοχή αστικοποιηθεί, συναντούσαμε τακτικότατα αλεπούδες , κουνάβια και λαγούς και μερικές φορές τα βράδια ακούγαμε και τσακάλια. Λύκους ΟΥΔΈΠΟΤΕ ούτε είδαμε ούτε ακούσαμε. Ούτε έχω ακούσει πρόσφατα για επίθεση λύκου σε κάποια από τις ελάχιστες άλλωστε πια κτηνοτροφικές μονάδες στην Αττική. Τουναντίον, το τελευταίο διάστημα συμβιώνουμε κυριολεκτικά με κοπάδια από αγριογούρουνα, τα οποία μπορεί μεν να μη είναι επιθετικά, όμως προκαλούν σημαντικές ζημιές στην προσπάθειά τους να βρουν τροφή. Και είναι φυσικό καθώς τα δάση της Πάρνηθας εξαφανίζονται και ο ζωτικός τους χώρος απειλείται συνεχώς από τον αδηφάγο ανθρώπινο παράγοντα, να διαταράσσεται η οικονομία της φύσης.
Μήπως λοιπόν αντί να απομακρύνουμε τους συκοφαντημένους ελέω ..Κοκκινοσκουφίτσας λύκους από την Πάρνηθα και να τους "ξεφορτωθούμε" δίκην απορριμάτων σε χωματερή στη Βόρεια Ελλάδα , μήπως λέω, ν' αφήσουμε την ταλαίπωρη Μητέρα Φύση να βρει μόνη της την ισορροπία της, χωρίς άκριτες παρεμβάσεις που κατά κανόνα αποδεικνύονται καταστροφικές για όλους;
Βαρβάρα Ταβλαρίδου Μπακάλη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου