Σε κλίμα θλίψης αλλά και σεβασμού, με την παρουσία πολλών συντρόφων, συγγενών, φίλων και κατοίκων του Μενιδίου πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Δευτέρας έξω από το δημαρχείο Αχαρνών η τελετή αποχαιρετισμού του συντρόφου Βασίλη Τοπαλλιανίδη που έφυγε από τη ζωή το περασμένο Σάββατο.
Παρευρέθηκε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με τα μέλη του ΠΓ Κύριλλο Παπασταύρου, Γιάννη Πρωτούλη και Θοδωρή Χιώνη.
Ο σύντροφος Βασίλης υπήρξε στέλεχος του Κόμματος ως το τέλος της ζωής του. Αγωνιστής γιατρός που επί σειρά ετών εκπροσώπησε το ΚΚΕ στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Αχαρνών, υπερασπιζόμενος τις θέσεις του Κόμματος και τις ανάγκες του λαού της πόλης.Εκ μέρους του ΚΚΕ τον αποχαιρέτισε ο Γιώργος Τάτσης μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου Περιοχής Αττικής. Από την ΚΝΕ η Δημοφιλή Χαλκιώτη μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ. Εκ μέρους της οικογένειας ο γιος του Γιώργος, επίσης ο παιδικός του φίλος και κουμπάρος Δημήτρης Στριλάκος.
Γ. Τάτσης: «Αποχαιρετάμε ένα λαϊκό αγωνιστή, τον κομμουνιστή γιατρό»
«Αποδείχτηκες μαχητής και παλικάρι» σημείωσε στον επικήδειο ο Γιώργος Τάτσης. Αναλυτικά:
Σύντροφε Βασίλη,
Είμαστε σήμερα όλοι εδώ, για να σε αποχαιρετήσουμε, η οικογένειά σου, οι σύντροφοί σου, οι συναγωνιστές σου, οι ασθενείς σου, όλοι αυτοί που σε γνωρίσαμε και σε αγαπήσαμε μέσα στους καθημερινούς σου αγώνες στους δρόμους, στο ιατρείο, στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης, σε κάθε μετερίζι που σε χρέωσε το Κόμμα μας.
Με δάκρυα στα μάτια αλλά και με σφίξιμο της γροθιάς σε αποχαιρετούν οι εργατικοί - λαϊκοί άνθρωποι της πόλης μας, γνωρίζοντας ότι σήμερα αποχαιρετούν έναν δικό τους άνθρωπο, έναν αταλάντευτο και ακούραστο υπερασπιστή των δικαιωμάτων τους και των δίκιων τους.
Σε αποχαιρετούμε με περηφάνια, γιατί ακόμα και στην τελευταία μάχη που έδωσες με την ασθένειά σου, αποδείχτηκες μαχητής και παλικάρι. Έφυγες όρθιος, και μέχρι το τέλος παρά τις πολλές δύσκολες στιγμές σου, κατάφερες να διατηρήσεις την εικόνα που είχαμε για σένα όλοι όσοι είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε. Την εικόνα σου με το χαμόγελο, με αυτό το διαπεραστικό γοητευτικό σου βλέμμα, με την αγωνιστική αισιοδοξία ότι τα πράγματα θα πάνε καλά.
Από αυτή την άποψη κατάφερες και βγήκες πάλι νικητής!
Με απέραντο σεβασμό η ΚΕ, η ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, όλο το Κόμμα αποχαιρετάμε σήμερα το λαϊκό αγωνιστή, τον κομμουνιστή γιατρό, το στέλεχος του ΚΚΕ, σ. Βασίλη Τοπαλλιανίδη.
Ο σ. Βασίλης γεννήθηκε το 1962 στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν από γονείς πολιτικούς πρόσφυγες. Οργανώθηκε στην ΚΝΕ στα τέλη της δεκαετίας του 70, όταν ήταν μαθητής Λυκείου στην περιοχή του Κορυδαλλού. Το 1981 έγινε μέλος του ΚΚΕ και την ίδια χρονιά ξεκινάει τις σπουδές του στην ιατρική σχολή του Λένινγκραντ με υποτροφία του Συλλόγου Ελληνοσοβιετικής Φιλίας. Εχοντας ζήσει και σπουδάσει στο σοσιαλισμό είχε ζωντανές εικόνες και μνήμες από τις κατακτήσεις των σοσιαλιστικών χωρών, εμπειρίες και ιδανικά που καθημερινά προσπαθούσε να μεταλαμπαδεύσει. Το 1987 τελειώνει την παιδιατρική και επιστρέφει στην Ελλάδα όπου παίρνει την ειδικότητα του πνευμονολόγου στο νοσοκομείο Σωτηρία.
Ο σ. Βασίλης ήταν και παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του, μέλος και στέλεχος του ΚΚΕ. Για πολλά χρόνια εκπροσώπησε το Κόμμα μας από πολλές και διαφορετικές θέσεις ευθύνης. Υπήρξε σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ, για πολλά χρόνια υποψήφιος Δήμαρχος και επικεφαλής του ψηφοδελτίου που στηρίζει το ΚΚΕ στο Δήμο Αχαρνών, ενώ για πάνω από 20 χρόνια βρέθηκε στα έδρανα του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αχαρνών, μεταφέροντας κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα του λαού μας, διεκδικώντας να ικανοποιηθούν δίκαια αιτήματα του λαϊκού κινήματος της περιοχής.
Ο σ Βασίλης την ιδιότητά του ως μέλος και στέλεχος του ΚΚΕ δεν τη διαπραγματεύτηκε ποτέ. Απεχθανόταν τις προσπάθειες διαφόρων που προσπαθούσαν να διαχωρίσουν τον ίδιο, την εκτίμηση και την αναγνώριση που είχε κερδίσει, από το ίδιο του το Κόμμα και την επιλογή του να είναι κομμουνιστής. Το αντιλαμβανόταν ως ένα στοιχείο μιας πιο ύπουλης αν θέλετε επίθεσης απέναντι στον ίδιο αλλά και απέναντι στο Κόμμα. Την πίστη του στην υπόθεση της εργατικής τάξης, στα ιδανικά του Σοσιαλισμού - Κομμουνισμού την επιβεβαίωνε κάθε μέρα, κάθε ώρα.
Ακόμα και όταν ενημερώθηκε πρώτη φορά για την ασθένειά του ο σ Βασίλης το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ενημερώσει την κομματική οργάνωση, όχι για να ζητήσει κάποια βοήθεια αλλά για να γνωρίζουμε ότι μπορεί από κάποιες κομματικές δουλειές να απουσιάζει. Φρόντιζε να μην αφήνει κανένα περιθώριο να πιστέψει ή να νομίσει κανείς, ότι μπορεί το οτιδήποτε να τον απομακρύνει από το Κόμμα του. Ταυτόχρονα ήταν αποφασισμένος να δώσει τη μάχη και να κερδίσει έστω και μία μέρα παραπάνω ζωής.
Οπως χαρακτηριστικά μας έλεγε «μην αγχώνεστε τα ιατρικά προγνωστικά, εγώ θα τα διαψεύσω» και έτσι έκανε, τα διέψευσε και ήταν εξαιρετικά χαρούμενος και περήφανος για αυτό. Τις παραπάνω μέρες ζωής που με τον αγώνα του και με τη βοήθεια των γιατρών του κέρδισε, δεν σκέφτηκε ποτέ και δεν ήθελε να τις περάσει άσκοπα. Τις διέθεσε και αυτές στην οικογένειά του που τόσο αγαπούσε, στους ασθενείς του, στο Κόμμα του και στον αγώνα του. Την περίοδο που προετοιμαζόμασταν για τη μάχη των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών ο σ. Βασίλης είχε αντιληφθεί ότι είχαμε δισταγμό να του προτείνουμε να εκπροσωπήσει ξανά το Κόμμα από τη θέση του υποψήφιου δημάρχου. Ο δισταγμός πρόκυπτε από το γεγονός ότι δε θέλαμε να τον φορτώσουμε με άγχος και παραπάνω δουλειές, δε θέλαμε σε καμία περίπτωση να επιβαρυνθεί η υγεία του από μια τέτοια επιλογή.
Μας φώναξε να συζητήσουμε, και μας είπε « μη διστάζετε, αυτή τη μάχη θέλω να τη δώσω. Θα την φτάσω ως το τέλος έστω και μπουσουλώντας». Το είπε και το έκανε, την έφτασε ως το τέλος, όπως είχε συνηθίσει να κάνει με ότι του ανέθετε το Κόμμα. Και την έφτασε ως το τέλος όχι μπουσουλώντας, αλλά όρθιος.
Ανάμεσα στις χημειοθεραπείες, πραγματοποιούσε περιοδείες, μιλούσε σε συγκεντρώσεις, στις πρόσφατες πυρκαγιές βρέθηκε στο πλευρό των πυρόπληκτων της Αγίας Παρασκευής, συνομιλούσε καθημερινά με το λαό της περιοχής για την ανάγκη ενίσχυσης του ΚΚΕ. Ηταν και φέτος στη θέση του, στις εκδηλώσεις του 49ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή. Είχε άγχος να ανταποκρίνεται μέχρι την τελευταία στιγμή στην ιδεολογική και πολιτική διαπάλη, γι' αυτό το λόγο το μόνο που ζητούσε ήταν να φροντίζουμε να του ανανεώνουμε τη συνδρομή στο "Ριζοσπάστη" για να τον έχει κάθε πρωί στο σπίτι και να μπορεί να τον διαβάζει.
Ως γιατρός για πολλά χρόνια και ως το τέλος της ζωής του εργάστηκε στο Κέντρο Υγείας του Δήμου Αχαρνών. Διατέλεσε μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιατρών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Δίκαια κατέκτησε τον τίτλο του λαϊκού γιατρού, αφού υπήρξε στην κυριολεξία υπηρέτης του λαού. Δεν ήταν μόνο ότι ως γιατρός δεν είχε ωράριο και βρισκόταν πάντα εκεί που υπήρχε ανάγκη, δίπλα στους ασθενείς του, δεν ήταν μόνο η επιστημονική του κατάρτιση που πολλοί εξαίρουν στα μηνύματα που λαμβάνουμε μετά την είδηση της απώλειας του .
Ο σ. Βασίλης κατέκτησε τον τίτλο του λαϊκού γιατρού γιατί όπως είχε ο ίδιος πει « δεν ξεχωρίζουμε την επιστημονική μας ιδιότητα από την πολιτική μας δράση. Τα βάζουμε σε ένα ενιαίο πλαίσιο δράσης. Ταυτόχρονα με την επιστήμη σου να παίρνεις και την πολιτική σου θέση, άλλωστε είναι καθήκον της επιστημονικής κοινότητας να παίρνει θέση.» Ναι και ο σ. ο Βασίλης είχε πάρει θέση. Δεν έμεινε μόνο στη μάχη για να θεραπεύσει τους ασθενείς του με όσα εργαλεία είχε στη διάθεσή του. Δεν έκατσε μόνο πάνω από τα ιατρικά βιβλία για να εξελίξει την επιστημονική του κατάρτιση. Αλλά αγωνίστηκε για να διατεθούν όλα τα επιστημονικά επιτεύγματα στην υπηρεσία του λαού και της υγείας του.
Δεν συμβιβαζόταν με τις υποστελεχωμένες υπηρεσίες υγείας που έβαζαν και συνεχίζουν να βάζουν το λαό στον κίνδυνο. Αντιπάλεψε μέχρι την τελευταία στιγμή την πολιτική που θεωρεί κόστος την υγεία του λαού, που οδηγεί στο ράβε - ξήλωνε και στο τέλος πάντα την πληρώνει ο λαός. Μέχρι και πριν λίγες μέρες επικοινωνούσε με το Κόμμα να το ενημερώσει για τις μετακινήσεις προσωπικού από το κέντρο υγείας Αχαρνών στο ογκολογικό νοσοκομείο, μας έλεγε τη γνώμη του για τις παρεμβάσεις που έπρεπε να κάνουμε.
Σήκωνε συνεχώς το αγωνιστικό του ανάστημα για να υπερασπιστεί το κοινωνικό αγαθό της δημόσιας δωρεάν υγείας, απέναντι στην εμπορευματοποίησή της που στόχο έχει να κερδίζουν οι λίγοι, οι επιχειρηματικοί όμιλοι της υγείας. Ο σ. Βασίλης κατέκτησε τον τίτλο του λαϊκού - κομμουνιστή γιατρού γιατί δίπλα στις επιστημονικές του γνώσεις πρόσθεσε και το όπλο των επαναστατικών του ιδεών. Δίπλα στα ιατρικά όπλα που διέθετε, πρόσθεσε και τα όπλα της προκήρυξης και της διεκδίκησης. Δεν έκλεισε την ιατρική ποδιά στους τέσσερις τοίχους του ιατρείου αλλά την έβγαλε στο δρόμο του αγώνα μαζί με τους ασθενείς του και όλο το λαό. Οχι υποβιβάζοντάς τη αλλά εξυψώνοντάς τη.
Ο σ Βασίλης αγαπούσε τη ζωή γι' αυτό το λόγο πάλεψε όσο μπορούσε και για τους ασθενείς του και για τον ίδιο. Λόγο και της επιστημονικής του ιδιότητας ο σ. Βασίλης γνώριζε από ένα σημείο και μετά πολύ καλά ότι τα περιθώρια στενεύουν. Ποτέ όμως δεν μας εξέφρασε τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του γύρω από αυτό το θέμα. Σαν έμπειρος αγωνιστής και κομμουνιστής μας έλεγε μόνο τα δεδομένα για την εξέλιξη της ασθένειάς του και για το σχεδιασμό που είχε, για να την αντιπαλέψει. Απεχθανόταν να τον λυπούνται και η αλήθεια είναι ότι δεν του ταίριαζε καθόλου. Για αυτό το λόγο καθ' όλη τη διάρκεια της περιπέτειας της υγείας του κάθε φορά που τον ρώταγες «πώς είναι;», αυτός απάνταγε μονότονα «μια χαρούλα». Είχε τέτοια αποθέματα ψυχής που ορισμένες φορές σε έκανε να νιώθεις ότι «έβγαζε τη γλώσσα του στο θάνατο»
Λίγες μέρες πριν φύγει από τη ζωή μας ζήτησε να βρεθούμε από κοντά και να συζητήσουμε. Εμείς πιστέψαμε ότι ήρθε η ώρα να μας μιλήσει για την εξέλιξη της υγείας του και τους προβληματισμούς του πάνω σε αυτό το θέμα. Ομως μας διέψευσε. Μας μίλησε με ικανοποίηση για τη δράση του Κόμματος για τον πόλεμο που διεξάγεται στην Παλαιστίνη, για τη στήριξή μας στον Παλαιστινιακό λαό, για τον αγώνα να μην εμπλακεί η Ελλάδα στο μακελειό. Ηταν χαρούμενος που δεν περνάει αμάσητη η άθλια προπαγάνδα στήριξης του κράτους - δολοφόνου του Ισραήλ, που ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις προσεγγίζουν το Κόμμα. Μας επισήμανε την ανάγκη να βρεθούμε ως Κόμμα έτοιμοι μπροστά στις νέες παγίδες που επιχειρούν να στήσουν αστικές πολιτικές δυνάμεις, κύρια με την αναδιάταξη στο χώρο της σοσιαλδημοκράτιας.
Ο σ. Βασίλης έφυγε ήσυχος γιατί δεν είχε ταλαντεύσεις. Είχε διαλέξει πλευρά στη ζωή του. Είχε διαλέξει την πλευρά των ανθρώπων του μόχθου και του μεροκάματου, την πλευρά των αδικημένων. Με όλους αυτούς δέθηκε, και αγαπήθηκε από αυτούς. Γι' αυτό το λόγο η πολιτική του και κοινωνική του δράση ήταν συνυφασμένη με τη δράση του ΚΚΕ. Στην τελευταία του ομιλία στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση εδώ στο Δημαρχείο Αχαρνών απαντώντας σε ορισμένους που αξιοποιούσαν τα προβλήματα της υγείας του στην προεκλογική αντιπαράθεση είπε: «Είμαι εδώ παρών, είμαστε εδώ παρών, και θα είμαστε και στις 8 Οκτώβρη, θα είμαστε και στις 10, θα είμαστε και την 1η Γενάρη. Και ας μην έχουν αυταπάτες, έχουμε πάρα πολλούς από πίσω, νέα γενιά, νέα φουρνιά που μπορεί να έρθει επάξια να αντικαταστήσει χωρίς να κάνει βήμα πίσω. Και αυτό μπορώ να σας το διαβεβαιώσω για όλους όσους γνωρίζω.»
Ετσι είναι σ. Βασίλη,
Θα συνεχίσεις να είσαι εδώ γιατί άφησες βαθύ αποτύπωμα με την προσφορά σου στο Κόμμα, στους αγώνες, στη συνολική σου διαδρομή. Και εμείς σου υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε τα πάντα να καλύψουμε το μεγάλο κενό που εσύ αφήνεις. Σε αποχαιρετούμε με σεβασμό και περηφάνια, εκφράζοντας τα πιο θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους συγγενείς σου, στη σύζυγό σου Βιβή και στο γιo σου Γιώργο.
Δ. Χαλκιώτη: Παράδειγμα σεμνότητας και πίστης στα ιδανικά του ΚΚΕ
Εκ μέρους του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ και της Τομεακής Οργάνωσης Βορειοδυτικής Αττικής της ΚΝΕ η Δημοφίλη Χαλκιώτη ανέφερε:
«Αποχαιρετάμε σήμερα με βαθιά θλίψη έναν αταλάντευτο αγωνιστή που υπήρξε παράδειγμα σεμνότητας, εντιμότητας και πίστης στα ιδανικά του ΚΚΕ. Εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του.
Η συγκίνηση είναι μεγάλη γιατί είναι δεκάδες τα μέλη της ΚΝΕ και του Κόμματος που γνώριζαν τον Βασίλη από μικρά παιδιά, όταν ακόμα έκαναν τα πρώτα τους βήματα στην οργανωμένη ζωή και δράση. Οι πρώτες αναμνήσεις που έρχονται στο μυαλό είναι ένας άνθρωπος με μεγάλη καρδιά, που αγαπούσε τη ζωή, έντιμος, μαχητικός, με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη και συχνά με το καλαμπούρι αλλά πάντα με πολιτική συνέπεια, με σταθερή αγωνιστική πορεία. Ένα παράδειγμα κομμουνιστή, που ως στέλεχος του Κόμματος, απ’ όπου κι αν βρισκόταν, πρωτοστατούσε στον αγώνα του λαού και της νεολαίας. Είχε πάντα έγνοια για τα παιδιά του λαού μας και είχε τη δική του συμβολή στο να καλλιεργήσουμε εμείς οι νεότεροι ταξικά αντανακλαστικά αφού πάντα αναδείκνυε και φώτιζε το κριτήριο του κέρδους που μπαίνει εμπόδιο στην κάλυψη των αναγκών μας. Ως κομμουνιστής γιατρός, μπήκε μπροστά στον αγώνα για υψηλές παροχές δημόσιας δωρεάν υγείας για όλο τον λαό, αντιπαλεύοντας την εμπορευματοποίηση αυτού του κοινωνικού αγαθού ενώ ταυτόχρονα δεν αρνήθηκε ποτέ τη βοήθεια σε κανέναν ασθενή του.
Παραδειγματιζόμαστε από τη μαχητική στάση του στο μεγάλο αγώνα που έδωσε όλο αυτό το διάστημα με την υγεία του. Κυρίως όμως παραδειγματιζόμαστε από την αναγνώριση και το δέσιμο που είχε με πλατιά λαϊκά τμήματα της περιοχής, που αγαπήθηκε ακριβώς γι’ αυτό που ήταν : κομμουνιστής γιατρός και λαϊκός αγωνιστής, στέλεχος του Κόμματος ως το τέλος της ζωής του, ιδιότητα που δεν διαπραγματεύτηκε ποτέ. Γι’ αυτό είναι μεγάλη και η παρακαταθήκη που αφήνει σήμερα στην ΚΝΕ, τη νεολαία του ΚΚΕ. Μεγάλη η έμπνευση από την αλύγιστη στάση του, την αντοχή και την αταλάντευτη πάλη του για το δίκιο της εργατικής τάξης μέσα από τις γραμμές του Κόμματος.
Σύντροφε Βασίλη σε αποχαιρετάμε με σεβασμό και υπερηφάνεια γνωρίζοντας ότι μας αφήνεις μια μεγάλη ευθύνη. Γιατί, όπως πρόσφατα διαβεβαίωσες, και είναι αλήθεια, είμαστε πάρα πολλοί όσοι ακολουθούμε από πίσω, η νέα γενιά, η νέα φουρνιά που επάξια πρέπει να τιμήσουμε το παράδειγμά σου, να συνεχίσουμε στο δύσκολο μα όμορφο δρόμο της συνειδητής επιλογής του αγώνα.
Δίνουμε όμως το λόγο μας ότι θα γίνουμε ακόμα περισσότεροι! γιατί θα θυμόμαστε το χαμόγελό σου και θα πεισμώνουμε: ότι πρέπει να γίνουν πιο πολλά τα νεανικά χαμόγελα που θα παλεύουν με θάρρος και αυταπάρνηση για την τελική νίκη του λαού μας, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό!»
«Ο πατέρας μου με δίδαξε τι σημαίνει να είσαι αγωνιστής»
«Σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να αποχαιρετήσουμε έναν άνθρωπο που δεν είναι απλώς ο πατέρας μου αλλά ένας πυλώνας αφοσίωσης και ανιδιοτελούς προσφοράς για όλους είχαν την τιμή να το γνωρίζουν» ανέφερε ο γιος του Γιώργος. Σημείωσε ακόμα «ο πατέρας μου ένας γιατρός, ένας κομμουνιστής γιατρός, ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στο κοινό καλό πάντα δίπλα στους ασθενείς του ένας αληθινός φίλος και ένας πατέρας που δίδαξαν με το παράδειγμά του η ανιδιοτέλεια και αφοσίωση του στο συνάνθρωπο ήταν θεμελιώδη αρχή της ζωής του.
Ως γιατρός αφιέρωσε ατελείωτες ώρες δίπλα στον κάθε ασθενής του προσφέροντας όχι μόνο ιατρική φροντίδα αλλά και να ακούραστα ανθρώπινο άγγιγμα ως πολιτικός η πίστη του στις αξίες και τα ιδανικά του κομμουνισμού ήταν να διαπραγματευτεί με μια ακλόνητη αφοσίωση στην ισότητα και όντας πραγματικά μέχρι και την τελευταία στιγμή στην πρώτη γραμμή ο πατέρας μου ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε την πόλη και τους συμπολίτες του με κάθε κομμάτι της καρδιάς πάντα έτοιμος να υποστηρίξει κάθε κοινωνική πρωτοβουλία να σταθεί δίπλα στους αδύνατους και να προσφέρει μια βοήθεια σε όποιον τη ζητούσε μέχρι και την τελευταία στιγμή, αφοσίωσή της στο δήμο ήταν αδιάκοπη και ακατάπαυστη.
Ορμώμενος πάντα από την ιδεολογική του κατάρτιση και την πίστη στις αξίες του κομμουνισμού ο πατέρας μου ήταν ο άνθρωπος που πάντα θα έβρισκες δίπλα σου έτοιμος να ακούσει, να συμβουλεύσει και να βοηθήσει η ειλικρίνειά του. Η καλοσύνη και γενναιοδωρία του ήταν στοιχεία που τον καθιστούσαν αληθινό φίλο με το χαμόγελό του και την αισιόδοξη στάση του ήταν πάντα εκεί για να φωτίζει τις στιγμές μας προσφέροντας απλόχερα συγνώμη, προσφέροντας απλόχερα τη θετική του ενέργεια σε κάθε δύσκολη στιγμή στεκόταν αλληλέγγυος και ενθαρρυντικός ενισχύοντας την πίστη μας στην ανθρώπινη καλοσύνη αυτή η αξιοθαύμαστη ικανότητά του να συνδέεται με τους ανθρώπους να τους καταλαβαίνει και να τους στηρίζει ήταν μια από τις πολλές ιδιότητες που τον έκαναν τόσο ιδιαίτερο στις καρδιές όλων μας. Ηταν το απόλυτο παράδειγμα ανιδιοτέλειας και αγάπης πάντα παρών δίπλα μου προσφέροντας υποστήριξη, κατανόηση και αγάπη έθετε πάντα τις ανάγκες της οικογένειας πριν από τις δικές του.
Για μένα προσωπικά ήταν το πρότυπό μου ο ήρωάς μου. Ο άνθρωπος που με δίδαξε με το παράδειγμά του τι σημαίνει να είσαι μαχητής, πραγματικός αγωνιστής. Η δύναμή του, η γενναιοδωρία του πνεύματος και καταπονεί τη φροντίδα του για μας είναι τα δώρα που θα φέρουμε πάντα μαζί μας. Σήμερα αποχαιρετώ τον πατέρα μου αλλά εξίσου θα ζούνε μέσα μας για πάντα ας τιμήσουμε τη μνήμη του όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις συνεχίζοντας το έργο του φροντίζοντας τον συνάνθρωπο και διατηρώντας τις αρχές της αλληλεγγύης και της ανθρώπινης καλοσύνης που ενστερνίστηκε ολόψυχα ευχαριστώ όλους για την παρουσία σας εδώ σήμερα ας θυμόμαστε και ας εμπνευστούμε από τη ζωή του καθώς προχωράμε μπροστά θα μας λείψεις πατέρα αθάνατος.»
Ο παιδικός του φίλος και κουμπάρος Δημήτρης Στριλάκος ανέφερε μεταξύ άλλων «ήρθαμε εδώ για να αποχαιρετήσουμε τον φίλο των παιδικών και εφηβικών μας χρόνων. Το παλικαράκι που στάθηκε δίπλα μας όταν ξεκινούσαμε τη ζωή μας, τον φίλο που ήμασταν τυχεροί να τον συναντήσουμε νωρίς στη ζωή μας, τον άνθρωπο που μας τίμησε με τη φιλία του και μας έκανε καλύτερους ανθρώπους.
Μιλάμε για το σπουδαίο φίλο με τα μάτια γυάλινα και την ψυχή στεγνή. Η ζωή θα προχωρήσει, θα την κυνηγήσουμε και θα μας κυνηγήσει αλλά δεν θα ξεχάσουμε γιατί όταν φεύγουν οι άνθρωποι γυρίζουν οι στιγμές ο Βασίλης ήταν ο φίλος που θα παίρνει πάντα τη θύμησή του πίσω μέσα στις καρδιές μας.»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου