Εβλεπα πριν λίγες μέρες στην τηλεόραση τα εγκαίνια των νέων σταθμών του ΜΕΤΡΟ στον Πειραιά, έργο που δρομολογήθηκε από το 2006, με ανάμικτα συναισθήματα. Απ' τη μια μεριά χάρηκα κι απ' την άλλη ένοιωσα την καρδιά μου να σφίγγεται από παράπονο και ζήλεια. Γιατί άραγε τόσα χρόνια στην πολυπληθή και πολύπαθη περιοχή μας, όχι μόνο δεν ξεκίνησε ένα τέτοιας αναγκαιότητας και σημασίας έργο, αλλά ούτε καν απ' όσο γνωρίζω δεν έχει διατυπωθεί κάποιο σχετικό αίτημα από ΚΑΝΕΝΑ Δημοτικό άρχοντα ή βουλευτή έστω για επέκταση του υπάρχοντος ΗΣΑΠ;;;;;; Και να πω ότι δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις ή η μεγάλη ευκαιρία; Χωράφια άκτιστα ως επί το πλείστον μέχρι την Κηφισιά και Ολυμπιακοί αγώνες του 2004 όπου δαπανήθηκαν δισεκατομμύρια! Αλλά εμείς τίποτε καμιά διεκδίκηση, αρκεστήκαμε στα ανέξοδα...ταρατατζούμ της ανακήρυξης των Αχαρνών ως Ολυμπιακού Δήμου!
Κάπως έτσι η συγκοινωνιακή αναβάθμιση της ευρύτερης περιοχής των Αχαρνών παραμένει " Ενα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό.." που λέει και το γνωστό τραγούδι του αείμνηστου συμπολίτη μας Απόστολου Καλδάρα.
Θα μου πείτε τι το ψάχνεις; Εδώ παραμένουν αναξιοποίητα και ρημάζουν 18 ολόκληρα χρόνια τα ακίνητα του Ολυμπιακού Χωριού και δεν συγκινείται κανείς, η επέκταση του ΜΕΤΡΟ σε μάρανε; Ελα μου ντε!
Βαρβάρα Ταβλαρίδου Μπακάλη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου