Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Λάμπρου Πορφύρα: «Το Θέατρο» Δεν ξέρω πώς να σου το ειπώ. Μα ο δρόμος, χθες το βράδυ, μες στη σταχτιά τη συννεφιά σα θέατρο είχε γίνει. Μόλις φαινόταν η σκηνή στ' ανάριο το σκοτάδι και σα σκιές φαινόντανε μακριά μου οι θεατρίνοι. Τα σπίτια πέρα κι οι αυλές και τα κλωνάρια αντάμα έλεγες κι ήταν σκηνικά παλιά και ξεβαμμένα, κι εκείνοι έβγαιναν κι έπαιζαν τ' αλλόκοτο τους δράμα, κι άκουγες βόγκους κι άκουγες και γέλια ευτυχισμένα. Εγώ δεν ξέρω. Εβγαίνανε κι εσμίγαν κι επαγαίναν κι ήτανε μια παράσταση και θλιβερή κι ωραία. Κι έβγαινε, Θε μου! κι η νυχτιά, καθώς επαρασταίναν, έβγαινε, Θε μου, κι έριχνε τη μαύρη της αυλαία. 
|
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου