Έρημη πόλη στην “καραντίνα” που κρατάει ένα χρόνο και βάλε…

Της Εύης Τριανταφύλλου 

Σάββατο βράδυ... 22:00

Να περπατάς και ν’ ακούγονται τα βήματα ένα – ένα

Να είναι πολιτισμός κάποιες φωτισμένες βιτρίνες συνοικιακών μαγαζιών

Να είναι περισσότερες οι σκιές απ΄ τους ανθρώπους

Να φτάνουν απ΄ τα κλειστά σπίτια, φωνές, γέλια, μουσικές, τηλεοράσεις

Να συναντάς τρελούς σαν εσένα μετρημένους στο ένα χέρι

Να κουνιέται ίσως, μόνο ένα φύλλο και να μοιάζει με σινιάλο. Του Θεού;

Κι αν τύχει να σε σταματήσει η αστυνομία επειδή είσαι “παράνομος” κι αν σε ρωτήσει “που πας;” να μην ξέρεις τι να απαντήσεις…

“Στο διάολο!”