Ναι αλλά, φτάνει τώρα…

Της Εύης Τριανταφύλλου 

Αναμφίβολα μέχρι όλο αυτό με την πανδημία να τελειώσει, η αναζήτηση ευθυνών, που φυσικά και πρέπει να υπάρξει, καθώς και το καταγγελτικό ύφος, δεν βοηθά κανέναν. 

Οι σκέψεις ωστόσο είναι ελεύθερες κι ευτυχώς για να τις εκφράσουμε δεν χρειάζονται κωδικοί, αποστολή SMS κι εγκρίσεις μετακίνησης… 

Γι’ αυτό και πολλοί από εμάς που ζούμε αυτές τις πρωτόγνωρες στιγμές προβληματιζόμαστε, για πράγματα, απλά. 

Χαζεύοντας λοιπόν αυτές τις γλυκανάλατες διαφημίσεις της Πολιτικής Προστασίας στην TV , αναρωτιέμαι αν μόλις ανακαλύψαμε τη μπαρούτη. 

Δηλαδή τώρα καταλάβαμε την αξία των γιατρών και των νοσηλευτών; Κανείς μας και ποτέ δεν βρέθηκε σε μια δύσκολη στιγμή; Δεν βρέθηκε με άρρωστους γονείς, με άρρωστα παιδιά ή και ο ίδιος σε νοσοκομείο; 

Κανείς δεν κρεμάστηκε από τα χείλη τους; Από τον επαγγελματισμό, την ευσυνειδησία και την ανθρωπιά τους; Μήπως έχει κανείς αμφιβολία ότι πρόκειται για την κορυφαία των Επιστημών αφού έχει να κάνει με την ανθρώπινη ζωή; Δηλαδή τώρα καταλάβαμε τι σημαίνει γιατρός και νοσηλευτής; 

Δηλαδή κάποιοι τώρα, άρχισαν να σέβονται και να καταλαβαίνουν την αξία του φαρμακοποιού, της κοπέλας στο super market; του παιδιού που κάνει delivery; του οδηγού στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; των ανθρώπων στην καθαριότητα, των εκπαιδευτικών και τόσων άλλων κλάδων που δεν βρίσκονται μόνο τώρα στην πρώτη γραμμή αλλά διαχρονικά! 

Και γιατί δηλαδή με όλα αυτά θα γίνουμε καλύτεροι; 

Θα πάψουν κάποιοι ασυνείδητοι να καταναλώνουν με αφθονία το πλαστικό και να πετούν τα σκουπίδια τους όπου να ‘ ναι. Μα και τώρα το έκαναν. Το είδαμε όλοι! Έχει γεμίσει ο τόπος από πεταμένα πλαστικά γάντια και μάσκες. Απ΄την άλλη, όσοι σε καθημερινή βάση προσπαθούμε ν' ανακυκλώνουμε όσο περισσότερο μας δίνεται η δυνατότητα και μπορούμε, θ' αλλάξουμε συνήθεια; Όχι φυσικά. Θα εξακολουθήσουμε να το κάνουμε με τον ίδιο ζήλο. 

Κι εν τέλει ας μη γελιόμαστε οι καλοί θα εξακολουθήσουν να είναι καλοί και οι κακοί, κακοί! 

Δεν είναι η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα βρίσκεται σε φάση πανδημίας. Έχει συμβεί ξανά. 

Φτάνει λοιπόν η υποκρισία γιατί κουραστήκαμε. Υπομονή και ψυχραιμία αλλά χωρίς μελό διαφημιστικά παραμύθια. Πήξαμε!