Σε λίγες μέρες έρχεται η μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης, το Πάσχα. Ένα Πάσχα που θα γιορτάσουμε τελείως διαφορετικά απ’ όλα τα προηγούμενα εκτός κι αν γίνει κάποιο θαύμα. Θαύματα όμως στις μέρες μας μέχρι στιγμής δεν γίνονται ή τουλάχιστον δεν γίνονται από μόνα τους. Χρειάζεται κι αυτό που έλεγαν οι σοφοί αρχαίοι ημών πρόγονοι « Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Αυτό προσπαθεί να μας πείσει να εφαρμόσουμε η επιστημονική κοινότητα κι η συντεταγμένη πολιτεία με το σύνθημα «μένουμε σπίτι».
Θα μείνουμε σπίτι λοιπόν φέτος για να ξορκίσουμε τον επάρατο κορωνοϊό που ενέσκηψε ως μάστιγα κι έχει ξεθεμελιώσει τις ζωές μας. Τέρμα οι εξορμήσεις στα χωριά, η συνοδεία του Επιταφίου, τα βεγγαλικά της Ανάστασης, τα ομαδικά σουβλίσματα του οβελία, οι επισκέψεις των επισήμων στα στρατόπεδα κτλ κτλ. Ο COVID-19 αλλά κι ο… Χαρδαλιάς παραμονεύουν!
Δύσκολο βέβαια. « Εστησ’ ο Ερωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη/ κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκειά της ώρα/ και μες στη σκιά που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσχους/ ανήκουστος κελαϊδισμός και λιποθυμισμένος..» ψάλλει θαυμαστά ο Διονύσιος Σολωμός ξεσηκώνοντάς μας. Κι αλήθεια, πώς ν’ αντισταθείς σ’ αυτό το κάλεσμα της μεθυστικής ελληνικής Ανοιξης, πώς να συμβιβαστείς μέσα σε τέσσερις τοίχους με μόνη διέξοδο μια ψυχρή, άοσμη οθόνη;
Ωστόσο πάντα υπάρχουν τρόποι για να γιορτάσουμε τις άγιες αυτές ημέρες κατά το δυνατόν εγγύτερα στο πνεύμα που επιβάλλει αυτό καθεαυτό το Πάσχα. Θυμηθείτε τους διωκόμενους πρώτους χριστιανούς που έκαναν τις τελετές λατρείας στις κατακόμβες. Φέρτε στο νου σας τους ξενιτεμένους σε αλλόθρησκες χώρες και τους ναυτικούς μας που γιορτάζουν τις περισσότερες φορές το Πάσχα υποχρεωτικά μακριά απ’ την πατρίδα και τ’ αγαπημένα τους πρόσωπα. Αναλογιστείτε επίσης όλους όσοι έζησαν οδυνηρούς αναγκαστικούς εγκλεισμούς προκειμένου να επιβιώσουν όπως π.χ. η Αννα Φρανκ. ( Αραγε πόσοι έχουν διαβάσει το συγκλονιστικό ημερολόγιό της;)
Εγώ λοιπόν, ίσως και επειδή έχω βιώσει πάρα πολύ επώδυνες Πασχαλιές, με το φτωχό μου το μυαλό θα σας προτείνω κάποιες λύσεις ενδεχομένως αυτονόητες:
Παρακολουθήστε τις ακολουθίες της Μ. Εβδομάδας απ’ την τηλεόραση. Το βράδυ της Μ. Παρασκευής ανάψτε ένα σκούρο κερί μαζί μ’ ένα θυμιατό και το καντηλάκι σας - αν έχετε - στο μπαλκόνι σας όπως κάναμε παλιά στα παράθυρα των σπιτιών όταν περνούσε ο Επιτάφιος. Και το βράδυ της Ανάστασης ότι καιρό κι αν κάνει, βάλτε τα καλά σας και βγήτε όλοι στα μπαλκόνια ή τις αυλές σας με αναμμένες τις άσπρες λαμπάδες και τα φαναράκια σας να πλημμυρίσει ο τόπος φως. Δεν πειράζει που δεν θα είναι το Αγιο Φως που φθάνει κάθε χρόνο με τιμές αρχηγού κράτους απ’ τα Ιεροσόλυμα, πραγματικά «Αγιο» είναι αυτό που λάμπει στις ψυχές μας. Ψάλτε μ ‘ όλη τη δύναμη των πνευμόνων σας το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ να φτάσει ως τα ουράνια, τσουγκρίστε τα κόκκινα αυγά, υψώστε το ποτήρι σας κι ανταλλάξτε ευχές φωναχτά με τους γείτονές σας έστω κι από μακριά. Ανάψτε και κάνα μικρό βεγγαλικό, με προσοχή όμως…
Την Κυριακή του Πάσχα οι περισσότεροι όλο και κάποιο αρνάκι θα ψήσετε στο φούρνο σας ή στις ψησταριές σας και, πιστέψτε με, αυτή τη φορά θα σας φανεί πιο νόστιμο, έτσι συμβαίνει πάντα με τους απαγορευμένους καρπούς! Και σίγουρα τα τηλέφωνα και τα κομπιούτερ από τις ευχές μεταξύ συγγενών και φίλων θα πάρουν φωτιά. Θα είναι ένα μοναδικό Πάσχα που θα μας μείνει αξέχαστο αρκεί να παραμείνουμε όρθιοι και υγιείς κι εμείς κι οι αγαπημένοι μας κι η Ελλαδίτσα μας. Ηθικόν ακμαιότατον λοιπόν! Don’t worry, be happy που λένε κι οι «φίλοι» μας οι Αγγλοι. (Είδατε τι παθαίνουν αυτοί για ν’ ακούνε τον τουρκόσπορο τον Μπόρις αντί του Τσιόδρα!)
Μην ξεχάσετε μόνο να ευχηθείτε χρόνια πολλά και στους μοναχικούς συμπολίτες μας. Τι πιο απλή αλλά ουσιαστική συμμετοχή στην τρανή γιορτή της Αγάπης;
«Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι.
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι ..»
τραγούδησε κάποτε σπαρακτικά η αλησμόνητη Βίκυ Μοσχολιού. Η μοναξιά σ’ όλες της τις εκφάνσεις είναι κάτι αβάσταχτο ιδιαίτερα τέτοιες μέρες. Ας προσπαθήσουμε να την απαλύνουμε.
ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Βαρβάρα Ταβλαρίδου Μπακάλη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου