Είχα την τιμή και την τύχη να γνωρίσω από κοντά τον Μανώλη Γλέζο , όταν ήρθε πριν από χρόνια στο Πνευματικό Κέντρο Θρακομακεδόνων καλεσμένος του τότε Δ.Σ. του Εξωραϊστικού Συλλόγου Ο ΠΑΡΝΗΣ να μας μιλήσει για την Εθνική Αντίσταση.
Τότε που με άπειρη υπομονή ανέχτηκε ατάραχος την απρέπεια κάποιων άλλοτε «συντρόφων» του που επιχείρησαν ν’ ακυρώσουν το πνεύμα της επετείου μετατρέποντάς την σε κομματικό μανιφέστο. (Οι ίδιοι που του αφιερώνουν σήμερα ένα αμελητέο τετραγωνάκι στο έντυπό τους. Κρίμα!)
Τότε που μας καθήλωσε με τον άμεσο, μεστό, χειμαρρώδη, συναρπαστικό λόγο του κάνοντας και μας τους νεώτερους που δεν ζήσαμε τη φοβερή εκείνη εποχή , κοινωνούς του μεγαλειώδους πνεύματος της Εθνικής Αντίστασης όπως αυτή εκφράστηκε από το σύνολό του Ελληνικού λαού.
Δεν θα ξεχάσω μια αποστροφή της εξομολόγησής του – δεν ήταν μια τυπική ομιλία αυτό που έκανε, ήταν κατάθεση ψυχής - που καταδεικνύει πόσο γνήσιος Ελληνας πατριώτης υπήρξε.
« Πριν πάμε στη μάχη εναντίον των Γερμανών κατακτητών εκεί πάνω στα απόκρημνα βουνά μας, λουζόμασταν και χτενιζόμασταν σαν τους αρχαίους Σπαρτιάτες κι αγκαλιαζόμασταν και φιλιόμασταν μη γνωρίζοντας αν θα ξανασυναντηθούμε».
Ο Μανώλης Γλέζος έφυγε από τη ζωή, αν και όπως ό ίδιος έχει πει χαριτολογώντας «δεν θα γλυτώσετε ποτέ από μένα, θα σας κυνηγώ πάντα για να κάνετε αυτό που πρέπει». Θα ειπωθούν και θα γραφτούν πολλά για τη μεγαλειώδη πορεία του και την τεράστια προσφορά του στην πατρίδα και το έθνος μας, εγώ είμαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης για να μιλήσω για αυτήν.
Ο σημερινός αμείλικτος εχθρός που αντιμετωπίζουμε δυστυχώς δεν μας επιτρέπει να τον αποχαιρετίσουμε από κοντά όπως θα του άξιζε. Ας κάνουμε όμως κάτι που όλοι μπορούμε. Ας υψώσουμε και πάλι στα μπαλκόνια μας τη γαλανόλευκη, μεσίστια όμως. Του αξίζει, την τίμησε όσο λίγοι.
Θρακομακεδόνες, 31 Μάρτη 2020
Βαρβάρα Ταβλαρίδου Μπακάλη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου