Για την Ημέρα της Γυναίκας - Οι γιαγιάδες του Έβρου

Της Βαρβάρας Ταβλαρίδου Μπακάλη

Στις 8 του Μάρτη θα «γιορτάσουμε» και πάλι με τα συνήθη… ταρατατζούμ την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, που μόνο παγκόσμια δεν είναι αν αναλογιστούμε την κατάσταση των γυναικών στον αποκαλούμενο τρίτο κόσμο και ιδίως στις μουσουλμανικές χώρες. 

Επίσης ο Μάρτης είναι ο μήνας της επετείου της Εθνικής Παλιγγενεσίας που σήμερα με τα τελευταία δραματικά γεγονότα στα σύνορά μας αποκτά μια ιδιάζουσα διάσταση πέρα και πάνω από τις επαναλαμβανόμενες κοινοτοπίες. Σ’ αυτήν την εθνική εξέγερση ο ρόλος της Ελληνίδας υπήρξε καταλυτικός , κάτι που εν πολλοίς δεν έχει αναδειχθεί όσο θα έπρεπε. Σουλιώτισσες, Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογένους κι ως εκεί. Σχεδόν καμία επίσημη αναφορά στην τεράστια συμβολή της ανώνυμης Ελληνίδας μάνας, συζύγου, αδελφής. 

Κι όμως ! Ξένοι παρατηρητές και ιστορικοί εκείνης της εποχής γράφουν χαρακτηριστικά: 

• Μπλανκάρτ (Γάλλος ιστορικός): « Εις τας Ελληνίδας οφείλεται ιδιαιτέρα προσοχή και εκτίμησις. Κατά τον ιερόν αγώνα της ανεξαρτησίας, ατρόμητοι ως οι άνδρες ερρίφθησαν εις την πάλην, χωρίς καν να αποβλέψουν ως οι άνδρες εις την δόξαν. Εζήτησαν την αμοιβήν εις τας ταλαιπωρίας με την πεποίθησιν ότι εθυσιάζοντο δι’ ό,τι είχον προσφιλές…». 
• Η Μαργαρίτα Αλβάνα Μηνιάτη στο βιβλίο της που συνέγραψε για τον αγώνα: «Τι θα εγίνετο το Ελληνικόν έθνος υπό τον βαρύν ζυγόν εάν δεν είχε την ιεράν αψίδα των γυναικών τούτων οι οποίες έκαμαν τον ζυγόν αυτόν ανεκτόν; Οι άνδρες υπέκυψαν ενίοτε εξ ανάγκης εις τον τύραννον. Αλλά οι γυναίκες εξηγέρθησαν πλήρεις πίστεως εις την πατρίδα την οικογένειαν και την θρησκείαν, εξήσκησαν όλας τας αρετάς οι οποίες είναι το έρεισμα της ανθρωπότητος και η ισχύς παντός πολιτισμού.» 
• Και στη σκληροτράχηλη Μάνη όπως γράφει ο Μπαφφενέλ «οι γυναίκες παρηκολούθουν τους άνδρες εις την μάχην διατηρήσασαι τας στωϊκάς αρετάς των αρχαίων Σπαρτιατίδων». 

Μα μήπως κάτι παρόμοιο δεν έγινε και το 40 με τις γυναίκες της Πίνδου και στη συνέχεια με τις αγωνίστριες της Εθνικής Αντίστασης ; 

Αυτήν τη μοναδική, ένδοξη παράδοση συνεχίζουν σήμερα «Οι γιαγιάδες του Εβρου» με την αυθόρμητη και συγκινητική συμπαράστασή τους στα στρατευμένα νιάτα της πατρίδας μας που καλούνται για άλλη μια φορά να διαφυλάξουν αλώβητα τα εθνικά μας σύνορα. Αυτές οι μιας κάποιας ηλικίας γυναίκες, αγρότισσες στην πλειονότητά τους με τα ροζιασμένα χέρια και τα σκαμμένα από τον ήλιο πρόσωπα δίνουν και πάλι με όσες δυνάμεις έχουν το «παρών» στην πρώτη γραμμή δηλώνοντας χαμογελαστές « Δεν φοβόμαστε»!! 

Δεν ξέρω αν τις ακολουθούν και οι νεώτερες, αν βέβαια έχουν μείνει νεώτερες στα ξεχασμένα διαχρονικά από την Ελληνική Πολιτεία χωριά της ακριτικής Θράκης. Κι είναι καιρός πια αυτό επιτέλους ν’ αντιστραφεί. 

Γιατί σήμερα και πάλι ο Οθωμανός βρυχάται και απειλεί τα 

«Χλωρά, μοσχοβολούντα 

νησία του Αιγαίου πελάγους, 

ευτυχισμένα χώματα 

όπου η χαρά κ’ η ειρήνη εκατοίκουν…..» ( Α. ΚΑΛΒΟΣ, Τα Ηφαίστεια) κι όχι μόνο… 

Να ‘ναι καλά λοιπόν οι χαλκέντερες «γιαγιάδες του Εβρου» που μας εμψυχώνουν. Κι εμείς προς τιμήν τους στις 8 του Μάρτη ας τους αφιερώσουμε το δημοτικό τραγούδι για τις Ελληνίδες του 1821 που λέει: 

« Εύγε σας ματαεύγε σας / γυναίκες άντρες γίνετε/ σαν ανδρειωμένες μάχεσθε/ σαν Αμαζόνες κρούετε » .