Ο Γιώργης Μασσαβέτας είναι ένας γνωστός και πολύπειρος δημοσιογράφος, που ανήκε στη σπουδαία ομάδα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, την εποχή που εκδότης ήταν ο μακαρίτης Κίτσος Τεγόπουλος.
Σήμερα, συνταξιούχος πλέον, προετείνει από την ιστοσελίδα του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ της Μαγνησίας, δηλαδή από τον όμορφο Βόλο, να μην πανικοβληθούμε από την πυρκαγιά στην Εύβοια, αλλά να αφήσουμε τη φύση να κάνει τη δουλειά της.
Υπό την προϋπόθεση ότι θα προστατέψουμε το έδαφος από τη διάβρωση, όπως το 2007 στην Πάρνηθα, που με δουλειά και υπομονή πρασίνισε και πάλι.
Διαβάστε το άρθρο γιατί δείχνει την ευαισθησία του δημοσιογράφου απέναντι στη φύση. Μια ευαισθησία που, δυστυχώς, δεν διαθέτουν πολλοί από τη γενιά μας...
Ευτυχώς δεν θρηνήσαμε ανθρώπινα θύματα. Είναι το μόνο κέρδος από την φοβερή περιπέτεια της Εύβοιας. Θα θρηνούμε όμως για δεκαετίες την μεγάλη απώλεια. Την φυσική καταστροφή. Με την ελπίδα ότι, αν δεν υπάρξουν άλλες ολέθριες ανθρώπινες παρεμβάσεις, η φύση θα καταφέρει να δώσει και πάλι ένα πυκνό δάσος, από το οποίο όμως θα λείπουν πολλά στοιχεία της χλωρίδας και της πανίδας του. Αν δεν αφήσουμε τη φύση να θεραπεύσει με τον δικό της τρόπο, αργά αλλά σταθερά, τις πληγές που προκαλέσαμε, τότε, όχι μόνο τα παιδιά μου, αλλά ούτε καν ο εγγονός μου θα μπορέσει να δει και να γευθεί τα όσα είδα και γεύθηκα εγώ, περνώντας από την συγκεκριμένη περιοχή. Πηγαίνοντας προς την παραλία της Βλαχιάς, να επισκεφθώ τον συνάδελφο Γιώργο Βότση, είχα περάσει μέσα από τα φοβερά δάση της περιοχής. Είχα κοντοσταθεί, την πασχαλιάτικη Άνοιξη, να μαζέψω άγρια σπαράγγια. Είχα ξανασταθεί, τον Δεκαπενταύγουστο, να γευθώ ζουμερά και πεντανόστιμα βατόμουρα και σύκα από αγριοσυκιές. Να πιω νεράκι από μικρές πηγές. Και να πω «ευτυχώς που δεν τον καταστρέψαμε ακόμη ετούτε τον παράδεισο». Αλλά τελικώς …τα καταφέραμε. Αν κάποιων πονά η ψυχή τους, όταν ακούν ή διαβάζουν για «μεγάλη οικολογική καταστροφή», ενός τόπου που δεν έχουν γνωρίσει, σκεφθείτε πόσος είναι ο πόνος για κάποιον που περπάτησε εκεί, Που οσμίσθηκε αυτόν τον άλλο αέρα. Που γεύθηκε δωρεάν τα ταπεινά βατόμουρα. Αυτά τα οποία, για να τα αγοράσω από το εξεζητημένο οπωροπωλείο της γειτονιάς, που απευθύνεται κυρίως σε τουρίστες του Airbnb, θέλω μισή σύνταξη για ένα κιλό. Πωλούνται γαρ με το γραμμάριο, όπως το χασίσι. Εισαγόμενα δε από Λατινική Αμερική, έχουν καταστεί, περνώντας από ψυγείου εις ψυγείο, πιο άνοστα από άχυρα. Θυμάμαι την μεγάλη καταστροφή στην Πάρνηθα. Και μου έχει μείνει στη μνήμη η δραματική έκκληση κάποιων ειδικών: Μην αρχίσετε τις άτσαλες παρεμβάσεις. Αφήστε τη φύση να θεραπεύει μόνη της τα τραύματα της. Απλώς υποβοηθήστε την. Η ζωή τους δικαίωσε. Δώδεκα χρόνια μετά, η Πάρνηθα ξαναπρασινίζει. Το ίδιο πρέπει να γίνει και εδώ. Να αρχίσουν, αμέσως, έργα για την αποτροπή της αποσάθρωσης των γαιών από τις βροχές. Να μείνει το χώμα, με όσους σπόρους κρύβει, στη θέση του. Με αξιοποίηση κορμών από τα καμένα. Όπως έγινε και στην Πάρνηθα. 1
ΠΗΓΗ: taxydromos.gr/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου