Πηγή: https://www.eleftherostypos.gr/
Από τις Αχαρνές στην Τραπεζούντα με ποδήλατο – Τι λέει ο ποδηλάτης στο ET Magazine
13/10/18 • 00:00 | UPD 13/10/18 • 17:28
Πώς θα σας φαινόταν αν σας έλεγαν πως θα κάνετε μια απόσταση περίπου 5.300 χιλιομέτρων με ένα ποδήλατο μέσα σε 68 ημέρες ξεκινώντας από το Μενίδι και θα πηγαίνετε προς Τουρκία μεριά και πιο συγκεκριμένα στην Τραπεζούντα; Δύσκολο; Ακατόρθωτο; Τρελό;
Γράφει ο Ανδρέας Ντίνης
Ε, λοιπόν εμείς στο ET Magazine του EleftherosTypos.gr βρήκαμε τον άνθρωπο που το ![]()
έκανε όχι μία αλλά… δύο φορές.
έκανε όχι μία αλλά… δύο φορές.
Ποδηλάτησε σε 60 και περισσότερες ημέρες από την μία «πατρίδα» του το Μενίδι στην «πατρίδα» της καρδίας του την Τραπεζούντα.
Εμείς, τον παρακολουθήσαμε σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού του και σε όλες τις συναντήσεις που είχε. Απρόσμενες και μη και σας το παρουσιάζουμε στο πρώτο (για την νέα σεζόν) ET Magazine.
O λόγος για τον Βασίλη Καρυοφυλίδη, έναν 33χρονο νέο, που ξεκίνησε από το Μενίδι και συγκεκριμένα από το αρχαίο θέατρο Αχαρνών με το ποδήλατο του στις 16 Ιουλίου πήγε στην Τουρκία και συγκεκριμένα στις περιοχές του Πόντου και επέστρεψε πάλι εκεί από όπου ξεκίνησε (αρχαίο θέατρο Αχαρνών) στις 21 Σεπτεμβρίου.
Μια διαδρομή 5.300 χιλιομέτρων σε 68 ημέρες. Με μόνη συντρόφια το ποδήλατο και βεβαίως τον συνοδοιπόρο του Θωμά Γερασίμου, ο οποίος όπως μας είπε ο Βασίλης, ήταν ο άνθρωπος που φρόντισε τα πάντα κατά την διάρκεια του ταξιδιού και χωρίς αυτόν θα ήταν δύσκολα.
Μιλώντας με τον Βασίλη μας είπε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα για το ταξίδι του και τον τρόπο με τον οποίο τον υποδέχτηκαν στην Τουρκία.
Πώς σου ήρθε αυτή η ιδέα το να κάνεις ένα ταξίδι στην Τραπεζούντα με το ποδήλατο το 2012;
Ήταν 10 Σεπτεμβρίου του 2012 όταν πήρα τη μεγάλη απόφαση να ξεκινήσω από το Ολυμπιακό Χωριό των Αχαρνών για να προσκυνήσω τη γη των προγόνων μου, που βίαια ξεριζώθηκαν από τον Πόντο, μετά από τη Γενοκτονία που υπέστησαν το 1919.
Μια μεγάλη απόφαση κι ένα μεγάλο γεγονός για τη μνήμη τους, καθώς ήμουν ο πρώτος απόγονος γενοκτονημένων που επισκέφθηκε τις ρίζες του, με έναν ιδιαίτερο τρόπο: το ποδήλατο. Σκοπός μου ήταν να φτάσω στην Παναγία Σουμελά να ανάψω ένα κερί.
Και τώρα; Γιατί αποφάσισες να το ξανακάνεις;
Αυτός ο μαγνήτης που λέγεται «Πόντος», από την πρώτη μέρα που επέστρεψα στο σπίτι μου από την πρώτη μου δράση έγινε ακόμα πιο ισχυρός, πιο έντονος. Η επιθυμία μου να ποδηλατήσω και πάλι προς την πατρίδα των προγόνων μου έγινε ακόμα πιο ισχυρή. Έτσι, τα χρόνια πέρασαν και στη σκέψη μου υπήρχε πότε θα πάω πάλι στην πατρίδα. Θα πάω, είπα, και πάλι στον Πόντο!
Τι συμβολίζει η αφετηρία και ο τερματισμός; Γιατί γίνονται από το Αρχαίο θέατρο Αχαρνών;
Αυτή τη φορά σκέφτηκα να κάνω κάτι πιο δυνατό, συμβολικό, και κυρίως κάτι που με αγγίζει ιδιαίτερα, όχι όμως σαν ένα προσωπικό τάμα όπως το πρώτο μου εγχείρημα αλλά κάτι πιο ουσιώδες. Αποφάσισα λοιπόν να αναδείξω το αρχαίο θέατρο, της πόλης που κατέληξαν οι γενοκτονημένοι πρόγονοί μου και την πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα.
Αν θέλετε είναι το ευχαριστώ ενός Πόντιου στον ντόπιο πληθυσμό, για τα χώματα που καρποφορήσαμε και αγαπήσαμε όλοι μας. Το αρχαίο θέατρο της πόλης μου είναι αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο και σημαντικότερο εύρημα της ευρύτερης περιοχής.
Ήθελα να περάσω κάποια μηνύματα επειδή με αγγίζει και το πολιτιστικό κομμάτι καθώς είμαι και χοροδιδάσκαλος.
Κατά την διάρκεια του ταξιδιού περάσατε σε περισσότερες από 60 πόλεις σε Ελλάδα και Τουρκία. Τι σου έλεγε ο κόσμος που σε περίμενε και σε συναντούσε;
Στην Ελλάδα είχαμε όμορφες υποδοχές όπου πηγαίναμε. Μου έλεγαν πως με περιμένουν στην επιστροφή μου και να έχω ένα καλό ταξίδι. Είχαμε μικρές «γιορτές» σχεδόν όπου πηγαίναμε.
Στην Τουρκία; Πώς σε υποδεχόντουσαν;
(Γέλια)… όσο και αν ακουστεί περίεργο, είχαμε πολύ θερμές υποδοχές και εκεί. Φαντάσου ότι έκαναν ακόμα και γιορτές σε χωρία στα οποία φτάσαμε. Μας τίμησε πολύς κόσμος. Βγήκαμε εκτός προγράμματος από όλα όσα μας έκαναν. Μας τίμησαν. Δήμαρχοι, κοινοτάρχες και απλοί πολίτες. Γίναμε ένα μαζί τους. Ήμασταν οι «διάσημοι» των περιοχών.
Ο Τραπεζουνταίος δήμαρχος του Beylikdüzü Κωνσταντινούπολης, Ekrem İmamoğlu, μαζί με την υπεύθυνη Τύπου του Δήμου, Sibel Karakurt, αγκαλιάζουν τη δράση «Αχαρνές-Τραπεζούντα-Αχαρνές: Ποδηλατώντας για τον πολιτισμό»!
Σε πολλές πόλης οι δήμαρχοι μας έδωσαν τιμητικές πλακέτες ενώ συμμετείχαμε και σε γιορτές.
Φαντάσου ότι στην Σερίενα ο δήμαρχος μας κάλεσε σε ένα τριήμερο φεστιβάλ και ήμασταν οι επίτιμοι προσκεκλημένοι. Τους έπαιξα ακόμα και μουσική, χορέψαμε όλοι μαζί και μας είχαν στο ίδιο τραπέζι με τους εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης. Πραγματικά γίναμε ένα με τον κόσμο.
Να σου πω την αλήθεια ακόμα δεν το πιστεύω και εγώ πως εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα. Μας αγκάλιασαν.Πιστεύω πως με τον απλό κόσμο στην Τουρκία δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Έχουμε κάποιες διαφορές αλλά μέχρι εκεί.
Μεταξύ άλλων είχες και μια συνάντηση με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας,
Ναι. Στο ξενοδοχείο στο οποίο μέναμε την επόμενη ημέρα είχαν εγκαίνια και θα τα έκανε ο τούρκος υπουργός Άμυνας. Όταν το μάθαμε θέλαμε να του πούμε για την δράση μας και να του πούμε για τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς που είχαν συλληφθεί. Ήταν δύο μέρες πριν τους αφήσουν ελεύθερους. Στα λίγα λεπτά που συναντηθήκαμε μου έκανε διάφορες ερωτήσεις, όπως το γιατί διάλεξαν την Τουρκία και την Τραπεζούντα.
Μεταξύ άλλων ο Βασίλης συναντήθηκε και με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο οπού πήρε την ευλογία του
Συνάντησες κάποιο πρόβλημα στο ταξίδι από τους Τούρκους;
Μπορώ να πως όχι. Φαντάσου ότι πάνω στο αυτοκίνητο και στο ποδήλατο είχαμε αυτοκόλλητα χορηγών μας που είναι «κόκκινα πανιά» για του Τούρκους. Για παράδειγμα είχαμε ένα αυτοκόλλητο πάνω στο αμάξι από τον Σύλλογο Ποντίων Έβρου και το σήμα του είναι ο αριθμός 353.000, που είναι ουσιαστικά οι νεκροί από την Γενοκτονία των Ποντίων. Είχα την Ελληνική σημαία πάνω στο ποδήλατο. Μπορώ να πω πως δεν ασχολήθηκαν καθόλου. Καμία σχέση με την πρώτη φορά.
Τι έγινε το 2012; Τι προβλήματα αντιμετώπισες;
Την πρώτη φορά που ήταν και κάτι πρωτόγνωρο για αυτούς μπορώ να πω ότι με παρακολουθούσαν οι μυστικές υπηρεσίες. Έπαιρναν φίλους μου στην Κωνσταντινούπολη και ρωτούσαν τι δουλειά είχα εκεί. Αυτήν την φορά δεν είχαμε τίποτα.
Σκοπός της δράσης σου ήταν να πας και να ανάψεις κερί στην Παναγία Σουμελά. Τα κατάφερες;
Ναι τα κατάφερα και μάλιστα ανήμερα το Δεκαπενταύγουστο. Περάσαμε, απαγορευμένη ζώνη με δική μας ευθύνη γιατί θέλαμε να πλησιάσουμε το μοναστήρι. Φτάνοντας εκεί ήταν ένας ορειβάτης και άλλος ένας υπεύθυνος που μας «εμπόδισαν» και μας είπαν πως πρέπει να γυρίσουμε πίσω. Εμείς του παρακαλέσαμε να ανάψουμε κεριά και αυτοί μας είπαν ότι μπορούμε μόνο ένα, αλλά τελικά ανάψαμε πέντε κεριά συμβολικά και φύγαμε.
Βέβαια κάναμε και κάτι το οποίο δεν έχει ξαναγίνει. Άναψα για πρώτη φορά (όπως μας είπαν οι κάτοικοι) κερί στα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, ύστερα από τον μεγάλο ξεριζωμό του 1923. Αυτό μου προκαλεί μεγάλη συγκίνηση.
Πώς διατηρούνται οι εκκλησίες εκεί;
Κοίτα οι Τούρκοι, εστιάζουν πολύ στον θρησκευτικό τουρισμό, από ότι κατάλαβα και αναστηλώνουν πολλές εκκλησίες και μνημεία. Το στενάχωρο όμως είναι ότι κάποια από τα μνημεία τα «ονομάζουν Οθωμανικά» και τα καπηλεύονται ως δικά τους.
Πόσες μέρες κράτησε το ταξίδι;
Κράτησε 68 ημέρες. Δεν βιαζόμασταν για να γυρίσουμε και μπορέσαμε να κάνουμε πολλά και θέλαμε να αγγίξει πολύ κόσμο όπως και έγινε. Πήραμε μηνύματα σχεδόν από όλο τον κόσμο. Μας έστειλαν από Γερμανία, Αμερική ακόμα και από Αυστραλία και μας έδινα συγχαρητήρια αλλά και κουράγιο για την δύσκολη δράση μας.
Και πόσα χιλιόμετρα ποδηλάτισσες;
Εδώ μου είναι το στενάχωρο. Αν και στην πρώτη μου δράση είχα κάνει 4,500 χιλιόμετρα και αυτήν την φορά ήθελα να σπάσω το ρεκόρ μου. Αλλά δυστυχώς όπως είπαμε, πολλά από αυτά που κάναμε στην Τουρκία μας τράβηξαν πίσω στο πρόγραμμα. Έτσι έκανα 3,800 χιλιόμετρα. Αυτά τα χιλιόμετρα που δεν ποδηλάτησα, σε καμία περίπτωση δεν θα τα άλλαζα ούτε με χρήματα, ούτε με τίποτα υλικό.
Τα μηνύματα που ήθελες να περάσεις;
Τα μηνύματα είναι πολλά. Ο καθένας μπορεί να το εκλάβει διαφορετικά. Μπορείς να πεις πως ένα από αυτά ήταν ότι ο πολιτισμός ενώνει. Για αυτό και ξεκίνησα από το αρχαίο θέατρο Αχαρνών και ήταν και ο τίτλος της δράσης μου. (Αχαρνές-Τραπεζούντα-Αχαρνές: Η δράση «ΠΟΔΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ)
Σκέφτεσαι να το ξανακάνεις; Αν ναι, θα ήθελες να σε ακολουθήσουν και άλλοι;
(Γέλια)… σήμερα σκεφτόμουν μήπως φτιάξω έναν σύλλογο ποντίων ποδηλατών. Θεωρώ πως θα είχε επιτυχία. Αλλά ακόμα δεν ξέρω. Δεν το επιδιώκω. Όσον αφορά το επόμενο ταξίδι, στην διαδρομή της επιστροφής, είπα πως θα ξαναπάω στον Πόντο. Είναι «μικρόβιο».
Τι θα ήθελες να πεις σε όσους μας διαβάζουν και βλέπουν αυτό που έκανες;
Ότι μπορούν να πάρουν το ποδήλατο και να κάνουν τρεις πεταλιές και θα φτάσουν στην «Τραπεζούντα» που θέλουν…
Φωτογραφίες και βίντεο από το ταξίδι:
«+Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος 2.8.2018»![]()
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου