Περιμένοντας τον κοντό...

Περιμένοντας τον Γκοντό είναι ο τίτλος θεατρικού έργου του Σάμιουλ Μπέκετ στο οποίο οι χαρακτήρες περιμένουν έναν άνθρωπο που δεν έρχεται ποτέ. 

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στο Μενίδι, με τη διαφορά ότι δεν πρόκειται για τον Γκοντό, αλλά για τον …κοντό.

Ο κοντός έφυγε από κοντά μας το 2014 και έκτοτε κανείς δεν το περιμένει γιατί όλοι ξέρουν ότι δεν πρόκειται να επιστρέψει.

Ο μόνος που δεν το ξέρει είναι ο ίδιος, γι’ αυτό και πασχίζει με κάθε τρόπο να κάνει το come back. Ίσως γιατί το πέτυχε το 2010 και καλόμαθε.

Αυτός είναι ο λόγος που φτιάχνει ψεύτικα προφίλ στο facebook και συκοφαντεί εκ του ασφαλούς τον Κασσαβό.

Φυσικά υπάρχουν κι εκείνοι που υποστηρίζουν πως ο κοντός ξέρει ότι δεν περνάει η μπογιά του κι  αμαρτάνει για ...το παιδί του. Όχι το βιολογικό, αλλά το αυτοδιοικητικό, δηλαδή για το διάδοχο που προσπαθεί να πλασάρει στα μενιδιάτικα εκλογομαγειρεία…

Ίσως να μην έχουν άδικο, καθώς στο πανηγύρι της Ζωοδόχου Πηγής  ο κοντός έβγαλε από το ντουλάπι τον αυτοδιοικητικό σκελετό του ...ψηλού και τον παρουσίασε περήφανος στο ψευτοπροφίλ του να κάνει συνομιλίες υψηλού επιπέδου.

Αν το σενάριο έχει βάση τότε υπάρχει τουλάχιστον ένας που περιμένει τον κοντό κι αυτός είναι ο επίδοξος διάδοχός του.

Μόνο που όταν θα τον πάρει στο ψηφοδέλτιο σαν πρύτανη της τοπικής αυτοδιοίκησης, τότε θα καταλάβει ότι τα φαινόμενα απατούν κι ότι ο κοντός, παρά το μικρό του ύψος, είναι ένα τεράστιο βαρ(ίδι)…

Τόσο μεγάλο που στο τέλος θα βουλιάξει μαζί του...