«O αγώνας της Γυναίκας δεν θα σταματήσει μέχρι την πλήρη δικαίωσή της
στον οικονομικό και κοινωνικό δημόσιο
βίο της, μέχρι την ισότιμη συμμετοχή της
σε όλα τα κέντρα εξουσίας των κέντρων
και των επιλογών.»
Μελίνα Μερκούρη
Ιούλης 1993
Η «ΕΝΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
(Ε.Γ.Ε.)», Ιδρύθηκε το 1976, από γυναίκες σοσιαλίστριες - φεμινίστριες
έχει έδρα την Αθήνα,
αποτελείται από τα Παραρτήματά της σ΄ όλη την
Ελλάδα, και
συμμετέχει στο Ευρωπαϊκό LOBBY Γυναικών.
Αγωνίζεται για ίσα
δικαιώματα και σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ανδρών και γυναικών. Για την
εφαρμογή των σκοπών και των αρχών που περιλαμβάνονται στην Παγκόσμια Διακήρυξη
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των άλλων Διεθνών Συμβάσεων, τις οποίες έχει κυρώσει
η χώρα μας, την θέσπιση μέτρων και την δημιουργία κοινωνικών υποδομών εκ μέρους
της Πολιτείας,
για τη μητρότητα και
την ανατροφή των παιδιών,
την νεολαία και την
τρίτη ηλικία,
την υγεία των
γυναικών και τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, για
την εξάλειψη της
οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής περιθωριοποίησης της
γυναίκας,
για την εξάλειψη της
κοινωνικής αδικίας.
Αναλαμβάνει
πρωτοβουλίες ή συνεργάζεται με συλλόγους, ΟΤΑκαι άλλους φορείς για
την προστασία του περιβάλλοντος,
την προστασία και
βελτίωση της ποιότητας ζωής,
την υγεία της
γυναίκας, την προώθηση της πολιτιστικής και πολιτισμικής μας ανέλιξης και
την συνειδητοποίηση
της λαϊκής μας παράδοσης.
Δραστηριοποιείται για
την ανάπτυξη προγραμμάτων σε πανελλαδικό,περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο με σκοπό και
σε συνεργασία με
άλλους φορείς,
Εθνικούς ή Διεθνείς Οργανισμούς ή
όργανα της Ευρωπαϊκής
Ένωσης και
Κοινωνικούς Εταίρους
Από τα
πρώτα χρόνια της ίδρυσής της,
η δημιουργία της Ε.Γ.Ε., ως ανεξάρτητη
γυναικεία οργάνωση, δεν άρεσε σε αρκετά «υψηλά» ιστάμενα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ούτε όμως
και σε ορισμένα στελέχη των Νομαρχιακών του Επιτροπών στη περιφέρεια. Γιατί,
όπως έλεγαν, εφόσον ο αγώνας ενός σοσιαλιστικού κινήματος έχει κυρίως να κάνει
με τα ανθρώπινα δικαιώματα και επομένως και με τα ανθρώπινα δικαιώματα των
γυναικών, η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου γυναικείου κινήματος από σοσιαλίστριες
γυναίκες εκτός κόμματος δεν έχει καμία
λογική. Στην ουσία αυτό που τους ενοχλούσε ήταν ότι
δεν θα μπορούσαν να το ελέγχουν.
΄ Όμως η Ε.Γ.Ε τράβηξε τον δρόμο της και το ΠΑΣΟΚ
τον δικό του…
Το γεγονός
ότι η ΕΓΕ εξακολουθεί να υπάρχει και να είναι απλωμένη πανελλαδικά,οφείλεταιστην
απόφαση που πήρανε τότε, όπως επίσης
δείχνει την αναγκαιότητα ύπαρξης μιας τέτοιας οργάνωσης αλλά και το σθένος των γυναικών να στηρίξουν και την οργάνωση και την συνεχή διεκδίκηση
των δικαιωμάτων των γυναικών σε όλα τα επίπεδα.
τα αιτήματα που απευθύνονταν προς τους
αρμόδιους κυβερνητικούς φορείς για την αλλαγή του οικογενειακού δικαίου ,
τη δημιουργία κοινωνικών υπηρεσιών και
υποδομών στήριξης της εργαζόμενης
γυναίκας, τη νομιμοποίηση της άμβλωσης
και γενικότερα την προώθηση
λύσεων για τα προβλήματα που προέκυπταν από τις άμεσες και έμμεσες διακρίσεις
που γίνονταν σε βάρος των γυναικών στους τομείς της εργασίας, της εκπαίδευσης,
της υγείας κλπ.
Οι γυναίκες της Ε.Γ.Ε,
προωθούσαν και στηρίζαν πολλές από τις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ που
αφορούσαν στις εργαζόμενες γυναίκες, στις κοινωνικές υποδομές, στην οικογένεια
και στην τρίτη ηλικία….
Για να
πετύχουν τους στόχους τους δημιούργησαν εκείνη την εποχή, μαζί με τις άλλες
γυναικείες οργανώσεις , ένα συντονιστικό όργανο που συνερχόταν κάθε βδομάδα και
έκτακτα εφόσον υπήρχε ανάγκη. Το
συντονιστικό αυτό όργανο αποφάσιζε ομόφωνα και καθόριζε πότε , πού και με τι
συνθήματα θα γίνονταν οι πορείες ή οι καθιστικές διαμαρτυρίες έξω από τη Βουλή
ή συνέτασσε τα αιτήματα που απευθύνονταν προς τους αρμόδιους κυβερνητικούς φορείς
για την αλλαγή του οικογενειακού δικαίου , τη
δημιουργία κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών στήριξης της εργαζόμενης γυναίκας, τη
νομιμοποίηση της άμβλωσης και
γενικότερα την προώθηση λύσεων για τα
προβλήματα που προέκυπταν από τις άμεσες και έμμεσες διακρίσεις που γίνονταν σε
βάρος των γυναικών στους τομείς της εργασίας, της εκπαίδευσης, της υγείας κλπ.
Είχαν μια πολύ καλή συνεργασία με όλες τις γυναικείες οργανώσεις, . κυρίως
όμως με τον Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, με πρόεδρο τότε την Αλίκη Μαραγκοπούλου και γραμματέα (
εξακολουθεί να είναι και σήμερα) τη Τέρψη Λαπρινοπούλου, εξαίρετες
γυναίκες και σωστές αγωνίστριες. Επίσης με την
ΟΓΕ, και με την Κίνηση Δημοκρατικών Γυναικών, επικεφαλής της οποίας
ήταν η Καίτη Κωσταβάρα, πολύ γνωστή για τους αγώνες της στο γυναικείο κίνημα.(σύμφωνα
με την σχετική συνέντευξη της Τιτίνας Πανταζή, σημερινής προέδρου του
Πανελλαδικού Διοικ. Συμβουλίου της Ε.Γ.Ε.
Τελικά
το όνειρο της αλλαγής του οικογενειακού δικαίου έγινε πραγματικότητα το
1982, με το νόμο 1250/82. Ενώ το 1983
κυρώθηκε από την Ελληνική Βουλή με νόμο του Υπουργείου Δικαιοσύνης ( ν.
1342/83) η Διεθνής Σύμβαση του ΟΗΕ για την εξάλειψη κάθε μορφής διάκριση σε
βάρος των Γυναικών (CEDAW). To νέο
οικογενειακό δίκαιο, κατά γενική ομολογία ήταν ένα από τα προοδευτικότερα της
Ευρώπης …… όσο και αν σας φαίνεται περίεργο…
Με το νέο
οικογενειακό δίκαιο, πέρα από το γεγονός ότι κατήργησε απαράδεκτες διατάξεις,
όπως τον επαίσχυντο θεσμό της προίκας, η γυναίκα δεν είχε απλά το δικαίωμα αλλά
υποχρεωνόταν πλέον από το νόμο, να κρατήσει
το πατρικό της όνομα, και μόνον αν ήθελε μπορούσε να προσθέσει και το
όνομα του συζύγου της. Κάτι που την εποχή εκείνη δεν ίσχυε
σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Και το δεύτερο ήταν η άμβλωση. Στην Ιρλανδία δεν ξέρω αν έχει λυθεί ακόμα αυτό
θέμα. Τονίζω αυτά τα δύο σημεία γιατί
υπάρχει και ένα επιχείρημα που λέει ότι
ήταν η ένταξή μας στην ΕΟΚ που επιτάχυνε τις αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο
σχετικά με τη θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία. Το επιχείρημα αυτό
είναι μόνον εν μέρει σωστό. Διότι οι
δύο βασικές οδηγίες της ΕΟΚ τότε, αφορούσαν αποκλειστικά και μόνον στον τομέα της αγοράς εργασίας , δηλαδή στην ίση
πρόσβαση ανδρών και γυναικών στην αγορά εργασίας και στην ίση αμοιβή για ίσης
αξίας εργασία. Η κοινωνική διάσταση της ισότητας των φύλων αρχίζει να μπαίνει
δυναμικά στη θεματολογία της ΕΟΚ από το
1984 και μετά, όταν η μέχρι τότε adhoc Επιτροπή
Έρευνας για τη Θέση της Γυναίκας στην Ευρώπη μετεξελίσσεται σε Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ως
Ειδική Επιτροπή για τα Δικαιώματα της Γυναίκας to 1984
και ως Μόνιμη (πλέον) Επιτροπή για τα
Δικαιώματα της Γυναίκας to 1989. Επομένως, η αλλαγή του οικογενειακού δικαίου,
το Συμβούλιο Ισότητας των δύο φύλων, που ήταν το πρώτο κυβερνητικό όργανο για
την προώθηση της ισότητας των δύο φύλων (νόμος 1288/82) και ο νόμος για τη νομιμοποίηση της άμβλωσης ήταν το
αποτέλεσμα του μακροχρόνιου αγώνα του ελληνικού γυναικείου κινήματος και της
πολιτικής βούλησης της τότε κυβέρνησης. Σημαντικό επίσης ρόλο προς αυτή τη
κατεύθυνση έπαιξε και το γεγονός ότι πρόεδρος
της Ε.Γ.Ε την εποχή εκείνη ήταν η Μαργαρίτα Παπανδρέου η οποία είχε τη
δυνατότητα να ασκεί πιέσεις στην τότε κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη και από
άλλες εξέχουσες γυναίκες του χώρου, όπως η Μελίνα Μερκούρη, η Κάκια Γεννηματά,
η Ντιντή Γιαννοπούλου, η Μαρία Κυπριωτάκη
και άλλες…
Η «ΕΝΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
(Ε.Γ.Ε.)»
Συνεχίζει να αγωνίζεται, παρά τη συρρίκνωση του γυναικείου κινήματος,
ενισχυμένη με τη δημιουργία νέων παραρτημάτων της, για την υποστήριξη της
ισότητας και των γυναικείων δικαιωμάτων, που είναι Ανθρώπινα Δικαιώματα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου