Φεύγει από ΣΥΡΙΖΑ ο Αλιφέρης με αιχμές για τοπική Οργάνωση και Γιάννη Δέδε

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΛΙΦΕΡΗΣ

Ξαναπίνει, όπως ο ίδιος λέει, το πικρό ποτήρι της αποστασιοποίησης από τον πολιτικό του φορέα, ένα από τα ιστορικά στελέχη της αριστεράς στο Μενίδι. 

Ο Γρηγόρης Αλιφέρης είναι πλέον ελεύθερο πουλί, μετά από μια ανακοίνωση γεμάτη αιχμές για την Οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Μενίδι και την επιλογή-πριμοδότηση των υποψηφίων βουλευτών, όπου μάλλον τα βέλη στρέφονται στον Βουλευτή Γιάννη Δέδε. 

Διαβάστε την ανακοίνωσή του και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα:

Σε ΔΗΜΟΣΙΕΣ αναρτήσεις μου στο facebook στις 5 και 14/7, μετά το 62% , μεταξύ των άλλων έγραφα:  « ….. Οι Έλληνες και ιδιαίτερα οι νέοι, σήμερα ξανάγραψαν ιστορία με την θριαμβευτική υπεροχή του ΟΧΙ . Μπήκαμε στην πρωτοπορία των λαών της Ευρώπης και παγκόσμια….Ο πόλεμος ακόμα δεν κερδήθηκε, πήραμε θριαμβευτικά την πρώτη μάχη. Πρέπει ενωμένοι στη βάση, όλοι μαζί να συνεχίσουμε τον πόλεμο. Η κυβέρνηση πρέπει με σύνεση και σταθερότητα, να συνεχίσει τον αγώνα και εμείς με αγωνιστικότητα και εποικοδομητική κρητική να την ενισχύουμε. ……Μία διάσπαση στη κυβέρνηση και στο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν η ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ…. δυστυχώς υπάρχουν και Βατερλό στην ιστορία». 

         Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε να αντιμετωπίσει, ένα πραγματικά πανίσχυρο αντίπαλο.  Ο τραγικά άνισος αγώνας και η ανυπαρξία ουσιαστικά οργάνωσης κόμματος εξουσίας, (ήταν λίγο μεγαλύτερη από την αρχική του 4%)  είναι οι δύο  πραγματικότητες.  Σε αυτές τις συνθήκες ο ΣΥΡΙΖΑ ξαφνικά εγκαταλείπει τον αγώνα και  υπογράφει το 3^ου Μνημονίο. Μια πρωτόγνωρη ολοκληρωτική απώλεια Εθνικής κυριαρχίας συντελείται. Μια παραχώρηση μοναδική ακόμα και γι’ αυτήν την νεοφιλελεύθερη ουσιαστικά  Ευρώπη. Το 62% ξεπουλιέται τζάμπα.  Ανεπάρκεια και περιορισμένες ικανότητες στο ηγετικό πυρήνα; ενδοτικότητα (ξεπούλημα) χωρίς κανένα φραγμό; Αδυνατώ να δώσω απάντηση στα ερωτήματα. H ιστορία θα το αποκαλύψει.

        Η αριστερά πιστή όπως πάντα, στο μύθο του Σίσυφου, έχει υπογράψει μια νέα συμφωνία Βάρκιζας.  Η διάσπαση  του μεγαλύτερου σε ψηφοφόρους αριστερού κόμματος , αυξάνει τον τραγικά απαράδεκτο μεγάλο  αριθμό  «αριστερών» κομμάτων. Για άλλη μια φορά άλλος ένας εμφύλιος στην  αριστεράς αρχίζει. Σκληρός και αδυσώπητος όπως κάθε εμφύλιος.

       Εσωκομματικές δημοκρατικές διαδικασίες ουσιαστικά εγκαταλείπονται. H ένταξη στο κόμμα αποδεικνύεται ότι έχει την έννοια της επικύρωσης και όχι της συμμετοχής στις αποφάσεις. Κατά τ’ άλλα «μεταφορά της εξουσίας στο λαό». Το μόνο «παρήγορο» είναι  ότι αυτό καταγγέλλεται από σοβαρά στελέχη και των δύο εμπολέμων.  Η κυνική, ουσιαστικά αντισυνταγματική και αιφνιδιαστική ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ προκήρυξη εκλογών έχει προφανείς στόχους. Να μην γίνουν αισθητά τα μέτρα του 3^ου Μνημονίου. Να υφαρπαγεί η ψήφος των απληροφόρητων πολιτών και να μην προλάβουν δυνάμεις που αντιστέκονται, να οργανωθούν εκλογικά. Πρόσφατα ο βουλευτής Επικράτειας Παπάς δήλωσε «Αν δεν πάρει αυτοδυναμία ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξανακάνουμε εκλογές». Ποιους απειλεί άραγε; ποιούς εκβιάζει; Μήπως καβαλήσανε το καλάμι; Προτείνω το πριμ των 50 εδρών να δίνεται στο…. τελευταίο κόμμα!!!!! Πάντως ξαναψηφίζω ΟΧΙ άμα λάχει κανά καινούργιο Δημοψήφισμα. Αλλά που να λάχει, κορόιδα είναι, μας τέλειωσε κι αυτό.

     Διαφάνηκε τελικά, εκ του αποτελέσματος, ότι δεν υπήρχε πραγματικό άνοιγμα προς τον κόσμο. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε ουσιαστικά κλειστός και προσκολλημένος σε "σταριλίκια" (σωστό όρο χρησιμοποίησε ο Τσίπρας) και στην επιμονή ορισμένων, ελαχίστων σε αριθμό, που κρατάνε στο αυστηρά φυλασσόμενο χρηματοκιβώτιο τα κλειδιά των οργανώσεων, αρνούμενοι να ενωθούν ουσιαστικά με την κοινωνία. Η κοινωνία από ανάγκη και ελπίδα πλησίασε το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι οργανώσεις ουδέποτε δέχτηκαν, να γίνει πραγματική και ουσιαστική η ενσωμάτωση του κόσμου.     

        Το τελευταίο είναι εμφανέστατο στο Δήμο μας των 150.000 κατοίκων, όπου οι απλοί ψηφοφόροι  το Γενάρη έδωσαν απλόχερα  40%  !!! στο ΣΥΡΙΖΑ και στο δημοψήφισμα  75%  ΟΧΙ !!!!!!! , ενώ η κομματική μας οργάνωση πηγαίνει μπουσουλώντας. Δεν  επεκτείνομαι στη συζήτηση για την επιλογή των υποψηφίων βουλευτών (αξιοκρατία , προώθηση νέων σε ηλικία….) και στην οργανωμένη αντικαταστατική πριμοδότηση της σταυροδοσίας τους στη περιφέρεια μας. Έκανε κυριολεκτικά θαύματα η πριμοδότηση αυτή, Σε αυτά τα θέματα στο Δήμο μας σπάσαμε όλα τα ρεκόρ. Δεν επεκτείνομαι γιατί είναι ένα πολύ στενάχωρο θέμα.    

       Το συστημικό και διαβρωμένο καταστημένο, προφανώς ενθουσιασμένο από τον εμφύλιο και τη πολυδιάσπαση, σηκώνει κεφάλι. Καταχειροκροτεί και βοηθάει την μία πλευρά την «πιο ισχυρή» που είναι και η «πλησιέστερη» σ’ αυτούς. Μπαίνουν σε εμπροσθοφυλακή τα συστημικά ΜΜΕ, που κατασυκοφαντώντας, διαστρεβλώνοντας και προβοκάροντας, παλεύουν για την εξόντωση κάθε αντίστασης. Κωνσταντοπούλου, Λαφαζάνης μπαίνουν πρώτοι στο απόσπασμα. Επικεφαλής ο απροκάλυπτος ΑΥΡΙΑΝΙΣΜΟΣ, του «ΚΟΝΤΡΑ» και πολλοί άλλοι. Που καταντήσαμε λοχία ποιος είμαι γω ποιος είσαι εσύ.       

          Η προεκλογική μάχη μεταξύ των κομμάτων περιορίζεται έντεχνα σε κοκορομαχίες και ιδιαίτερα στο ποιός είναι ο «ΠΑΛΙΟΣ» και ποιός ο «ΝΕΟΣ»!!!!!! και όχι στα προγράμματα. Μα τι λέω ο χαζούλης, σε ποια προγράμματα να αναφερθούν αφού ένα κοινό πρόγραμμα έχουν, και αυτό  ονομάζεται 3^ο Μνημόνιο.

      Οι ψηφοφόροι τελείως πελαγωμένοι, μέσα στα τεράστια προβλήματα επιβίωσης που τους πνίγουν, αποπροσανατολισμένοι από την άριστα μεθοδευμένη επιστημονικά προπαγάνδα, προσπαθούν και παλεύουν, να ξεχωρίσουν, να καταλάβουν, τι συμβαίνει. Διερωτώνται και προβληματίζονται ποιον να ψηφίσουν. Είμαστε  λοιπόν υποχρεωμένοι όλοι, επιβάλλεται, να πάρουμε σαφή, ξεκάθαρη, θέση χωρίς μισόλογα και αοριστολογίες.    

    Με το αλτσχάιμερ – χρησιμότατο μερικές φορές -, δεν μπορώ να ξεχωρίσω, ποιος είναι «αριστερός», ποιος «δεξιός», ποιος «προοδευτικός» και ποιος «συντηρητικός».

     Δυστυχώς στο ακραία αντιδημοκρατικό, αντιμαρξιστικό ή όπως θέλετε πέστε το, ερώτημα «Ποιά η χρησιμότητα του να είναι κάποιος οργανωμένος σε ένα κόμμα;».  Η «ριζοσπαστική αριστερά» και ο συντηρητισμός, του δίνει νόημα.  Τι κι’ αν καιροφυλακτούν οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, οι απόγονοι των Χιτλερικών. Τι μας νοιάζει εμάς, η δουλειά μας να γίνεται.

     Ο Μίκης Θεοδωράκης στα 90 του χρόνια, προτείνει « κοινωνική οργάνωση αντίστασης και πάλης και μη συμμετοχή στις εκλογές. Το σύστημα είναι παντοδύναμο και διαβρώνει τα πάντα» . Μήπως έχει δίκιο;

      Ο Πορτογάλος συγγραφέας και πολιτικός διανοητής Ζοζέ Σαραμάγκου σε μυθιστόρημα του (Βραβείο Νόμπελ 1998) προφητεύει, σαν νέος Όργουελ, ότι «τα πολιτικά συστήματα θα φτάσουν σε τέτοιο σημείο αναξιοπιστίας, που το λευκό στις εκλογές  θα ξεπερνά το 80% , με διαρκώς αυξανόμενη τάση, με προφανή κατάληξη, φασιστικά μορφώματα. »  Δεν θέλω και δεν έχω τη δύναμη να το αποδεχτώ, παρά την καθημερινή επιβεβαίωση του από τις παγκόσμιες πολιτικές εξελίξεις που διαδραματίζονται.

      Πως να μην ξαναθυμηθούμε τον πάνσοφο  Αντόνιο Γκράμσι που είπε «όταν το παλιό πεθαίνει και το καινούργιο δεν μπορεί να γεννηθεί, είναι η εποχή των τεράτων».

      Οι οργανωμένοι στο ΣΥΡΙΖΑ ξέρετε πολύ καλά ότι, συνειδητά  δεν έχω ενταχτεί σε καμιά τάση ή συνιστώσα (αριστερή πλατφόρμα, προεδρικούς, …).  Ήθελα νάμαι ελεύθερο πουλί και όχι κλεισμένο σε κλουβί, για να μπορώ να προσφέρω περισσότερα. Είναι επίσης γνωστή, σε όλους όσους με γνωρίζουν,  η επακριβής και μέχρι σήμερα σταθερή ιδεολογική μου τοποθέτηση, σταθερή, εδώ και πάρα πάρα πολλά χρόνια

      Από τα πιο πάνω είναι προφανές, ότι δεν έχει καμιά έννοια και χρησιμότητα, η συνέχεια της συμμετοχής μου στην κομματική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ , που είμαι ενταγμένος τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

    Σας βεβαιώνω ότι είναι πάρα πολύ επώδυνο να φεύγεις από μια συλλογικότητα, μια ενότητα  που έχεις συνδεθεί με πολλούς αγώνες μαζί της. Όμως το έχω ξαναπιεί  το πολύ πικρό αυτό ποτήρι. Είχα μείνει έξω από οργανωμένους αγώνες, για μια εικοσαετία, μόνος, με τη πλάτη στο τοίχο και αυτό ήταν για μένα ένα  οδυνηρότατο  ξερίζωμα.  Έχω την βεβαιότητα όμως, ότι με τους περισσότερους από σας, θα συνεχίσουμε να συναντιόμαστε, σε κοινούς αγώνες, από τα ίδια χαρακώματα και μαζί με ακόμα περισσότερους. Ο πόλεμος συνεχίζεται δεν περισσεύει κανείς, ας αφήσουμε τουλάχιστον την ελπίδα να σιγοκαίει, ιδιαίτερα, οι νεώτεροι από εσάς.

        Δεν έχω δυστυχώς, την ψυχική αντοχή της αυτοπρόσωπης παρουσίας μου στη γενική συνέλευση της οργάνωσης τη Δευτέρα , για να δώσω την παραίτηση μου εκεί. Συγχωρέστε με  γιαυτό. Απλώς αφήνω αρκετά αντίγραφα της, στην οργάνωση, για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζω να είναι αρκετά επιεικείς όσοι τηρούν βάρδια στα γραφεία και να μην ρίξουν τις «αιρετικές αυτές απόψεις», εις το «πυρ το εξώτερον».