Το «εναλλασσόμενο» ρεύμα.

Γιώργος Κουλόγιαννης 

  Του Γιώργου Κουλόγιαννη 

Προσεγγίζοντας νέους με ανησυχίες και αντικρουόμενες απόψεις-σκέψεις, προσπάθησα να αντιληφθώ και να κατανοήσω προσδοκίες, σκέψεις και όνειρα μιας θολής εικόνας με απροσδιόριστους προσανατολισμούς, απόρροια μιας ατέρμονης προσμονής χωρίς ελπίδα προς το μέλλον.

Σύγχρονες διαπιστώσεις, μιας ίσως καμένης γενιάς, που φρόντισε η γενιά του πολυτεχνείου και όχι μόνο να περιθωριοποιήσει, σε μια κοινωνία πολλών και καλά βολεμένων σημαιοφόρων, της απαστράπτουσας και εμφανής λογικής-πρακτικής που ονομάζεται «ατομικό συμφέρον». Μέσα σε μια γενική θεώρηση των κοινωνικοπολιτικών δεδομένων, κυρίως μετά την μεταπολίτευση, που εξέθρεψαν το τέρας της αδηφάγους προοπτικής των πολιτών, για ευημερία, αποκατάσταση επαγγελματική και οικονομική και όλα τούτα μέσα σε μια νύχτα. Ζητούμενο εκείνης της εποχής, η αμεσότητα της εξασφάλισης, ο ατομισμός, η προβολή, η διαπλοκή, η ελαφρότητα της επικοινωνίας, η απαρχή της επαγγελματικής διευκόλυνσης και φυσικά, «ότι δηλώσεις είσαι». 

Εξέλιξη, που τερατοποίησε ένα άπληστο κράτος, που και αυτό με τη σειρά του γέννησε και συντήρησε για πολλές δεκαετίες καλοδουλεμένους και καλό βολεμένους πολίτες, οι οποίοι ζούσαν την ευδαιμονία της απόλυτης ουτοπίας.

Και σήμερα τι, πως, με ποιον τρόπο; όχι για τη δική μας, των πιο «ώριμων» υπαρξιακή δικαίωση, προερχόμενη από ένα ηθικά επιλήψιμο παρελθόν, που και αυτό με τη σειρά του κτίστηκε επάνω σε κομματικούς και ιδεολογικούς συσχετισμούς, αλλά μέσα από την έμπρακτη προοπτική του Νέου που αποτίναξε τις δικές μας μικρόψυχες ιδεοληψίες και ανακάλυψε το δικό του δρόμο μακριά από τα οικειοποιημένα στενόμυαλα σύνορα των δικών μας προσδοκιών.

Η δυναμική των Νέων δεν πρέπει να έχει σύνορα, πρέπει να επαναπροσδιοριστεί από κανόνες της σύγχρονης πραγματικότητας, χωρίς τα ταμπού του παρελθόντος, χωρίς την δική μας περιορισμένη θεώρηση των γεγονότων, αλλά αξιοποιώντας την πλούσια καλή και κακή εμπειρία στην παγκοσμιοποιημένη εποχή, σε μια νέα εποχή με αξιοπρέπεια, όχι κατά το δοκούν. Απαλλαγμένη από τους δικούς της εσωστρεφής δράκους που περιορίζουν τη σκέψη και τη δυναμική προς το μέλλον.

Δεν αλλάζει τίποτα χωρίς Πίστη, ευελιξία, δύναμη, πρωτογενή σκέψη. Βαλτώνουν τα πάντα όταν το νερό της ζωής θολώνει και η σκέψη μουχλιάζει, όταν η εσωστρέφεια σε αποπροσανατολίζει και το άδικο σε τελειώνει, όταν η ελπίδα χάνεται και το μαύρο κυριαρχεί, όταν η λογική εξαφανίζεται και ο πανικός πρωτοστατεί, όταν ο Νέος χάνεται μέσα στον εαυτόν του και η ενέργεια που παράγει είναι εναλλασσόμενη, αυτοκαταστροφική με αποτέλεσμα την ηλεκτροπληξία της ελπίδας, των προσδοκιών και των ονείρων του.

Ο Martin Luther King, έλεγε ότι «το σκοτάδι δεν μπορεί να διώξει το σκοτάδι. Μόνο το φως μπορεί να το κάνει αυτό».

Οι Νέοι του 21ου αιώνα επιβάλλεται να κάψουν το παλιό σενάριο, οργανώνοντας και επιβάλλοντας ένα νέο άφθαρτο και αμόλυντο, οικοδομώντας το μέσα στη πρακτική της σύγχρονης αναλγησίας, δημιουργώντας όνειρα με χρώματα δυναμικής φυγής προς τα μπρός.

Έτσι, το «εναλλασσόμενο» ρεύμα της ενέργειας που παράγει η νέα γενιά, να αποτελέσει εφαλτήριο ελπίδας και δημιουργίας, ανατροπής και πραγματικής ρήξης.

Οι Νέοι μας είναι το φως μιας αυτόφωτης Ελλάδας, σε μια Ευρώπη που έχει ανάγκη το φως της Ελλάδας, που ως ενέργεια «εναλλασσόμενη», μέσω των δυο αυτών πόλων, το φως που θα παραχθεί θα ανατείλει τη Νέα εποχή που έρχεται.