 |
| ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΑΚΗΣ |
ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΑΚΗ
Η εφετινή 71η επέτειος της 28ης Οκτωμβρίου 1940 συμπίπτει με την δυσκολότερη περίοδο των τελευταίων 60 χρόνων της Ελλάδας. Δυστυχώς παρά την σημαντική πρόοδο που έχει επιτευχθεί ,οι παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος και οι λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος οδήγησαν την Χώρα σε μία πρωτόγνωρη οικονομική,ηθική,κοινωνική και πολιτισμική κρίση. Η Ευρωπαική Ένωση δεν είναι φυσικά ,ανεύθυνη για την μεγάλη οικονομική κρίση που μαστίζει την Ευρώπη ,τις χώρες του Ευρωπαικού Νότου και φυσικά την Ελλάδα. Υπάρχουν συγκεκριμμένες αντικειμενικές παθογένειες κυρίως από την δημιουργία της Ευρωζώνης. Δεν ήταν δυνατόν χώρες με διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης ,διαφορετικές κοινωνίες και κουλτούρες να συμπορευτούν οικονομικά χωρίς να υπάρχει ενιαίο δημοσιονομικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα. Φαίνεται όμως ,ότι η Ευρώπη, που αντιμετωπίζει ούτως η άλλως κρίση ηγεσίας στάθηκε στα πόδια της ,αρχίζει να κινείται συντονισμένα και αποφάσισε επιτέλους να υπάρξει μια σοβαρή λύση στην οικονομική κρίση με μια συνολική ρύθμιση που δεν αντιμετωπίζει μόνο το ελληνικό πρόβλημα, αλλά κυρίως δίνει ένα σαφές μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση και κυρίως στις περιβόητες αγορές ,ότι η Ένωση μπορεί λύσει τα προβλήματά της. Οι αποφάσεις αυτές θα πρέπει απαραιτήτως να συνοδευτούν με σοβαρό αναπτυξιακό πρόγραμμα διαφορετικά θα παραμείνουν κενό γράμμα. Κυρίως όμως είναι μια δικαίωση για τις αιματηρές θυσίες που κάνει ο ελληνικός λαός που δεν πρέπει για κανένα λόγο να πάνε χαμένες. Εμείς ως Έλληνες πρέπει ,επειγόντως , να αντιληφθούμε ότι η παλιά καταδικασμένη νοοτροπία μας έχει περάσει ανεπιστρεπτί και όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουμε όλοι τόσο το καλύτερο. Καθήκον όλων μας είναι, αφήνοντας κατά μέρος τα ατομικά, κακώς εννοούμενα συμφέροντα, να γίνουμε συμμέτοχοι σε αυτήν την μεγάλη αναγεννητική προσπάθεια της κοινωνίας, που ξεκίνησε, για το μέλλον της Ελλάδας και κυρίως των επόμενων γενεών.Προσπάθεια που δεν μπορεί να γίνει με πρόχειρα μπαλώματα αλλά με μεγάλες ανατροπές. Αντί της συσπείρωσης κομμάτων και κοινωνίας μπροστά στην επερχόμενη καταστροφή, παρακολουθούμε ένα κακόγουστο θέατρο του παραλόγου όπου τον δημόσιο βίο απασχολεί η διενέργεια εκλογών και το κατά πόσον το ένα κόμμα θα νικήσει το άλλο και με πόση διαφορά. Αυτό που χρειάζεται σήμερα η χώρα δεν είναι η αναδιάταξη των υφιστάμενων δυνάμεων, αλλά κάτι διαφορετικό, τολμηρό και καινοτόμο. Η μεταπολίτευση, όπως τη ζήσαμε, εξήντλησε τα όριά της. Οι κάθε λογής συμβιβασμοί,οι μικροεξουσίες,τα μικροπροσωπικά συμφέροντα και οι μικροκομματικές αγκυλώσεις πρέπει να αποτελέσουν για όλους οδυνηρό παρελθόν. Στο τέλος-τέλος ας καταλάβουν όλα ανεξαιρέτως τα Κόμματα ότι είναι συνυπεύθυνα για την κρίση στο βαθμό που τους αναλογεί. Η μόνη ελπίδα είναι η αποκατάσταση της αξιοκρατίας σε όλους τους τομείς: στην πολιτική, στην οικονομία, στην παιδεία.,στην διοίκηση. Εχουμε ανάγκη από ανθρώπους που δεν βλέπουν την εξουσία ως αυτοσκοπό και μοναδικό λόγο ύπαρξης, οι οποίοι εργάζονται σκληρά και μπορούν να εμπνεύσουν έναν λαό που διψάει για αυτονόητες αρετές όπως είναι η λογική, η ειλικρίνεια ,η εντιμότητα και η ικανότητα. Πολιτικούς που δεν πάσχουν από προκαταλήψεις, που μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και τους οποίους μπορούν οι εταίροι να εμπιστευθούν. Φυσικά είναι απολύτως απαραίτητο να υπάρξει γενναία,ανατρεπτική και επί τέλους δίκαιη φορολογική μεταρρύθμιση , ώστε να μην πληρώνουν μόνο τα συνήθη φορολογικά υποζύγια. Επίσης μονόδρομο αποτελεί η τόνωση της πραγματικής οικονομίας με ουσιαστική ανάπτυξη. Όμως δεν πρέπει να ξαναγίνουν γεγονότα, όπως αυτά της Θεσσαλονίκης σε βάρος του Προέδρου της Δημοκρατίας και η βίαιη διακοπή των παρελάσεων με την ευκαιρία της 71ης επετείου του «ΟΧΙ» σε άλλες πόλεις της χώρας ,γιατί είναι βέβαιο ότι οδηγούν σε επικίνδυνες ατραπούς. Διχάζουν επικίνδυνα την κοινωνία, απειλούν να καταλύσουν την εθνική συνοχή και να εκτρέψουν την δημόσια ζωή και το δικαίωμα στη διαμαρτυρία, στην ανεξέλεγκτη βία και σε καταστάσεις αυτοδικίας. Αρκεί η μεγάλη ταλαιπωρία των πολιτών από τα δυσβάστακτα και σκληρά δημοσιονομικά μέτρα.Αυτές οι ενέργειες εξυπηρετούν μόνο τους αντιπάλους των πολιτών και της χώρας γενικότερα. H Ελλάδα είναι χώρα με πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα και δεν της αρμόζει τέτοιο παρόν και κυρίως μέλλον. Η αναξιοποίητη δημόσια περιουσία ,το άνοιγμα της πιο κλειστής οικονομίας του ΟΟΣΑ,οι μεγάλες επενδυτικές ευκαιρίες( οδικοί άξονες, τουριστικές κατοικίες ,λιμάνια,μαρίνες, αεροδρόμια ,ενεργειακά δίκτυα και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας),το συντριπτικό αναπορρόφητο ποσοστό του ΕΣΠΑ,το δίχτυ ασφαλείας από τους εταίρους της και κυρίως η αλλαγή νοοτροπίας, είναι τα εχέγγυα για ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία με την συστράτευση όλων ,για να πάει η Ελλάδα μπροστά.
O Βαγγέλης Δ. Χριστοφιλάκης είναι οικονομολόγος και πρώην Δήμαρχος Άνω Λιοσίων
Η εφετινή 71η επέτειος της 28ης Οκτωμβρίου 1940 συμπίπτει με την δυσκολότερη περίοδο των τελευταίων 60 χρόνων της Ελλάδας. Δυστυχώς παρά την σημαντική πρόοδο που έχει επιτευχθεί ,οι παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος και οι λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος οδήγησαν την Χώρα σε μία πρωτόγνωρη οικονομική,ηθική,κοινωνική και πολιτισμική κρίση. Η Ευρωπαική Ένωση δεν είναι φυσικά ,ανεύθυνη για την μεγάλη οικονομική κρίση που μαστίζει την Ευρώπη ,τις χώρες του Ευρωπαικού Νότου και φυσικά την Ελλάδα. Υπάρχουν συγκεκριμμένες αντικειμενικές παθογένειες κυρίως από την δημιουργία της Ευρωζώνης. Δεν ήταν δυνατόν χώρες με διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης ,διαφορετικές κοινωνίες και κουλτούρες να συμπορευτούν οικονομικά χωρίς να υπάρχει ενιαίο δημοσιονομικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα. Φαίνεται όμως ,ότι η Ευρώπη, που αντιμετωπίζει ούτως η άλλως κρίση ηγεσίας στάθηκε στα πόδια της ,αρχίζει να κινείται συντονισμένα και αποφάσισε επιτέλους να υπάρξει μια σοβαρή λύση στην οικονομική κρίση με μια συνολική ρύθμιση που δεν αντιμετωπίζει μόνο το ελληνικό πρόβλημα, αλλά κυρίως δίνει ένα σαφές μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση και κυρίως στις περιβόητες αγορές ,ότι η Ένωση μπορεί λύσει τα προβλήματά της. Οι αποφάσεις αυτές θα πρέπει απαραιτήτως να συνοδευτούν με σοβαρό αναπτυξιακό πρόγραμμα διαφορετικά θα παραμείνουν κενό γράμμα. Κυρίως όμως είναι μια δικαίωση για τις αιματηρές θυσίες που κάνει ο ελληνικός λαός που δεν πρέπει για κανένα λόγο να πάνε χαμένες. Εμείς ως Έλληνες πρέπει ,επειγόντως , να αντιληφθούμε ότι η παλιά καταδικασμένη νοοτροπία μας έχει περάσει ανεπιστρεπτί και όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουμε όλοι τόσο το καλύτερο. Καθήκον όλων μας είναι, αφήνοντας κατά μέρος τα ατομικά, κακώς εννοούμενα συμφέροντα, να γίνουμε συμμέτοχοι σε αυτήν την μεγάλη αναγεννητική προσπάθεια της κοινωνίας, που ξεκίνησε, για το μέλλον της Ελλάδας και κυρίως των επόμενων γενεών.Προσπάθεια που δεν μπορεί να γίνει με πρόχειρα μπαλώματα αλλά με μεγάλες ανατροπές. Αντί της συσπείρωσης κομμάτων και κοινωνίας μπροστά στην επερχόμενη καταστροφή, παρακολουθούμε ένα κακόγουστο θέατρο του παραλόγου όπου τον δημόσιο βίο απασχολεί η διενέργεια εκλογών και το κατά πόσον το ένα κόμμα θα νικήσει το άλλο και με πόση διαφορά. Αυτό που χρειάζεται σήμερα η χώρα δεν είναι η αναδιάταξη των υφιστάμενων δυνάμεων, αλλά κάτι διαφορετικό, τολμηρό και καινοτόμο. Η μεταπολίτευση, όπως τη ζήσαμε, εξήντλησε τα όριά της. Οι κάθε λογής συμβιβασμοί,οι μικροεξουσίες,τα μικροπροσωπικά συμφέροντα και οι μικροκομματικές αγκυλώσεις πρέπει να αποτελέσουν για όλους οδυνηρό παρελθόν. Στο τέλος-τέλος ας καταλάβουν όλα ανεξαιρέτως τα Κόμματα ότι είναι συνυπεύθυνα για την κρίση στο βαθμό που τους αναλογεί. Η μόνη ελπίδα είναι η αποκατάσταση της αξιοκρατίας σε όλους τους τομείς: στην πολιτική, στην οικονομία, στην παιδεία.,στην διοίκηση. Εχουμε ανάγκη από ανθρώπους που δεν βλέπουν την εξουσία ως αυτοσκοπό και μοναδικό λόγο ύπαρξης, οι οποίοι εργάζονται σκληρά και μπορούν να εμπνεύσουν έναν λαό που διψάει για αυτονόητες αρετές όπως είναι η λογική, η ειλικρίνεια ,η εντιμότητα και η ικανότητα. Πολιτικούς που δεν πάσχουν από προκαταλήψεις, που μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και τους οποίους μπορούν οι εταίροι να εμπιστευθούν. Φυσικά είναι απολύτως απαραίτητο να υπάρξει γενναία,ανατρεπτική και επί τέλους δίκαιη φορολογική μεταρρύθμιση , ώστε να μην πληρώνουν μόνο τα συνήθη φορολογικά υποζύγια. Επίσης μονόδρομο αποτελεί η τόνωση της πραγματικής οικονομίας με ουσιαστική ανάπτυξη. Όμως δεν πρέπει να ξαναγίνουν γεγονότα, όπως αυτά της Θεσσαλονίκης σε βάρος του Προέδρου της Δημοκρατίας και η βίαιη διακοπή των παρελάσεων με την ευκαιρία της 71ης επετείου του «ΟΧΙ» σε άλλες πόλεις της χώρας ,γιατί είναι βέβαιο ότι οδηγούν σε επικίνδυνες ατραπούς. Διχάζουν επικίνδυνα την κοινωνία, απειλούν να καταλύσουν την εθνική συνοχή και να εκτρέψουν την δημόσια ζωή και το δικαίωμα στη διαμαρτυρία, στην ανεξέλεγκτη βία και σε καταστάσεις αυτοδικίας. Αρκεί η μεγάλη ταλαιπωρία των πολιτών από τα δυσβάστακτα και σκληρά δημοσιονομικά μέτρα.Αυτές οι ενέργειες εξυπηρετούν μόνο τους αντιπάλους των πολιτών και της χώρας γενικότερα. H Ελλάδα είναι χώρα με πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα και δεν της αρμόζει τέτοιο παρόν και κυρίως μέλλον. Η αναξιοποίητη δημόσια περιουσία ,το άνοιγμα της πιο κλειστής οικονομίας του ΟΟΣΑ,οι μεγάλες επενδυτικές ευκαιρίες( οδικοί άξονες, τουριστικές κατοικίες ,λιμάνια,μαρίνες, αεροδρόμια ,ενεργειακά δίκτυα και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας),το συντριπτικό αναπορρόφητο ποσοστό του ΕΣΠΑ,το δίχτυ ασφαλείας από τους εταίρους της και κυρίως η αλλαγή νοοτροπίας, είναι τα εχέγγυα για ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία με την συστράτευση όλων ,για να πάει η Ελλάδα μπροστά.
O Βαγγέλης Δ. Χριστοφιλάκης είναι οικονομολόγος και πρώην Δήμαρχος Άνω Λιοσίων
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου