Εκπληκτικό αφιέρωμα στον ποιητή της θάλασσας Νίκο Καββαδία από τους μαθητές του1ου Γενικού Λυκείου

Δεκαπέντε παιδιά έπαιξαν και τραγούδησαν κι άλλα τόσα δούλεψαν πίσω από την κουΐντα...

Το χειροκρότημα των μαθητών τους, αποτέλεσε για τους καθηγητές Άρη Αεράκη και Πέρσα Μπαλλή την αναγνώριση της προσφοράς τους κι όχι μόνο στην παράσταση...

Με ένα εκπληκτικό αφιέρωμα στο Νίκο Καββαδία, έναν από τους πιο σπουδαίους, αλλά  λιγότερο προβεβλημένους, στον καιρό του, ποιητή, ανέδειξε, το βραδάκι της Κυριακής 20 Φεβρουαρίου, τις τεράστιες δυνατότητες των μαθητών του, το 1^ο Γενικό Λύκειο των Αχαρνών. Γνωστό, εδώ και χρόνια, για τις σπουδαίο πολιτιστικό έργο που παράγει, το ιστορικό σχολείο των Αχαρνών αποτελεί φάρο πολιτισμού, στην τσιγγανοκρατούμενη πλευρά της Χαραυγής. Λίγα μέτρα πιο μακριά από το σημείο, όπου ανθεί το εμπόριο ναρκωτικών και όπου την προηγούμενη, μόλις μέρα, είχε βρεθεί σε κωματώδη κατάσταση ένας νέος άνθρωπος, οι μαθητές του σχολείου έδειξαν ότι υπάρχει ελπίς, αρκεί να αξιοποιήσουμε αυτό το πλούσιο ανθρώπινο δυναμικό που παράγει η πόλη. Δεκαπέντε παιδιά με  πρόσωπα ξαναμμένα και μάτια που άστραφταν στο μισοσκόταδο, έπαιξαν και τραγούδησαν με επαγγελματική δεξιοτεχνία τα μελοποιημένα, ως επί το πλείστον από το Θάνο Μικρούτσικο, ποιήματα του Καββαδία, κεντώντας με νότες το εξαιρετικό βιογραφικό ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του. Πίσω από την κουΐντα, τουλάχιστον άλλα τόσα υποστήριζαν με συνέπεια την παράσταση, στα ηχητικά, στις φωτογραφίες και στις άλλες βοηθητικές δουλειές, όπως η ετοιμασία του μπουφέ. Μπράβο λοιπόν σε όλους. Άλλωστε το κέρδισαν με το σπαθί τους από το πολυπληθές κοινό, που τους χειροκρότησε, θερμά, σε πολλά σημεία της παράστασης Κι ακόμα πιο πολλά μπράβο στους Άρη Αεράκη και Πέρσα Μπαλλή, τους δύο καθηγητές, που λες και ξεπήδησαν από την κινηματογραφική ταινία «ο κύκλος των χαμένων ποιητών». Κόντρα στον παραλογισμό των -αποβλακωτικών- εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Υπουργείου και της δημοσιοϋπαλληλίας, οι δύο καθηγητές υπερασπίσθηκαν, με το ζήλο τους, τη χαμένη τιμή των εκπαιδευτικών. Άξιος ο μισθός τους. Και ασφαλώς δεν εννοούμε το ταπεινωτικό και γλίσχρο μεροκάματο της πείνας που τους προσφέρει το Ελληνικό δημόσιο, αλλά τον απεριόριστο σεβασμό και την εκτίμηση όλων μας για το ήθος και την επαγγελματική τους επάρκεια...