Μνημόσυνο και για τον επιζήσαντα από το Νταχάου Χριστόφορο Καζανά στην Αγία Τριάδα της Πάρνηθας

Το στοιχείο που προστέθηκε στο φετινό Μνημόσυνο προς τιμήν των αμάχων Μενιδιατών Χασιωτών και Σαρακατσάνων που δολοφονήθηκαν, τον Ιούλιο του 1944, από τους Γερμανούς στην Πάρνηθα, είναι ότι αυτή τη φορά τιμήθηκε και η μνήμη του συντοπίτη μας επιζήσαντα από τα στρατόπεδα του Νταχάου Χριστόφορου Καζανά , που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας, σε ηλικία 98 ετών.

Για το γεγονός μίλησε καταρχήν ο Πρόεδρος της ΙΛΕΑ Γιώργος Φυτάς. Δείτε τι είπε

Τη συγκίνησή του εξέφρασε επίσης ο γιός του εκλιπόντος και Πρόεδρος της Αντικαρκινικής Εταιρείας Αχαρνών Φυλής Παναγιώτης Καζανάς τονίζοντας τα εξής:

Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής και βαθειά συγκινημένος που σήμερα μαζί με τους ήρωες που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς, τιμούμε και την μνήμη του Χριστόφορου Καζανά, του πατέρα μου. Απλοί άνθρωποι, ήρωες όμως, άλλοι έδωσαν το αίμα τους, ποτίζοντας κάθε σπιθαμή χώματος αυτού του τόπου και άλλοι πότισαν με δάκρυα και ιδρώτα τη γη της Γερμανίας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δουλεύοντας κάτω από τη γερμανική μπότα. Αυτό το αίμα, τα δάκρυα και ο ιδρώτας αποτελούν μέρος της ιστορίας του λαού μας και μέσα από αυτά αναδεικνύουμε τις αξίες και τον πολιτισμό μας. Ο πατέρας μου έφυγε πριν λίγες ημέρες, στα 98 του χρόνια, με πλήρη διαύγεια πνεύματος και χωρίς κανένα ίχνος μνησικακίας ούτε για τον Έλληνα προδότη που τον παρέδωσε στους Γερμανούς για μερικά αργύρια, ούτε για τους Γερμανούς δεσμοφύλακες των οποίων τις θηριωδίες έζησε στο Νταχάου. Άφησε παρακαταθήκη την φιλοπατρία, την αγωνιστικότητα, την εντιμότητα και την υπομονή. Αξίες που στην εποχή του πολέμου ήταν τα υψηλά ιδεώδη των Ελλήνων. Υπηρετώντας αυτές τις αξίες οι Έλληνες στρατιώτες έφευγαν για το μέτωπο με το χαμόγελο στα χείλη, στέκονταν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, σέρνονταν σιδηροδέσμιοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, συμμετείχαν στην αντίσταση. Αναρωτιέμαι σε τι συνθήκες μεγάλωσαν ή τι είδους εκπαίδευση έλαβαν αυτοί οι άνθρωποι και ενστερνίστηκαν αυτές τις αξίες. Κι εμείς οι σημερινοί Έλληνες; Θα πράτταμε ανάλογα; Πιστεύουμε σε αυτές; έχουμε αυτά τα ιδανικά;

Και εάν όχι τι έχει προκαλέσει την αλλαγή στην Εθνική μας συνείδηση και τα έχουμε απεμπολήσει. Ζούμε ιστορικές στιγμές κατά τις οποίες όπως ακούμε ίσως αναδιαμορφωθούν τα σύνορα κάποιων κρατών στην περιοχή μας. Άραγε εάν χρειαστεί θα πολεμήσουμε για την πατρίδα με το πάθος και τη δύναμη που χαρακτήριζε τους προγόνους μας ή θα προτιμήσουμε τη φυγή; Ας το σκεφτούμε….

Δείτε live  τι ακριβώς είπε: