Αντάμωσαν ξανά, μετά από 36 χρόνια οι συμμαθητές του 1ου Λυκείου Αχαρνών
36 χρόνια μετά, υπέγραψαν
μια ακόμη κοινή σελίδα της ζωής τους οι
απόφοιτοι του 79
Της Εύης
Τριανταφύλλου
Το κουδούνι
χτύπησε, η προσέλευση ξεκίνησε και το "απουσιολόγιο" βγήκε στην επιφάνεια ... Τα ονόματα άρχισαν
να πέφτουν βροχή από το Άλφα ως και το…
ας πούμε, Ωμέγα!
Ταυτόχρονα, άρχισαν να ξετυλίγονται και τα συναισθήματα.
Αναμνήσεις, συγκίνηση για τους απόντες που δεν είναι πια στη ζωή αλλά και
γέλια, χειροκροτήματα, αγκαλιές, ενθουσιασμός!
Για να πάρουμε όμως
τα πράγματα με τη σειρά τους, για να τα βάλουμε σε μία τάξη, θα πρέπει να απαντηθούν
τα «δημοσιογραφικά» ερωτήματα: Πως; Που; Πότε; Ποιοι; και…Γιατί;
Αρχίζοντας από το
τελευταίο που είναι και το πιο εύκολο, η απάντηση είναι «Γιατί κάποια πράγματα,
πρόσωπα και καταστάσεις, δεν μπορούμε και κυρίως δεν θέλουμε να τα ξεχάσουμε.
Όπως για παράδειγμα τους συμμαθητές μας αλλά και τους δασκάλους μας με τους
οποίους ζήσαμε μερικά από τα πιο ανέμελα και πιο όμορφα χρόνια της ζωής μας…»
Η απάντηση στο
Ποιοι; είναι «Οι απόφοιτοι του 1ου Λυκείου Αχαρνών εν έτει 1979».
Στο Πότε; Το
μεσημέρι της Κυριακής 15 Νοεμβρίου του 1915.
Στο Που; «Στην
φιλόξενη ταβέρνα Πίνδος, της οδού Πάρνηθος»...
Η απάντηση στο Πως;
έχει τη δική της ιστορία… Ας την ξεκινήσουμε λοιπόν.
Όλα άρχισαν όταν οι
συμμαθήτριες Φωτεινή Ράπτη και Λουΐζα Φρέρη, σκέφτηκαν πως 35 χρόνια μετά την
αποφοίτηση τους από το 1ο Λύκειο Αχαρνών είχε έρθει η ώρα για μια
σχολική μάζωξη! Έτσι ξεκίνησε ένας επίπονος αγώνας δρόμου, προκειμένου μαθητές
και καθηγητές να ανταμώσουν ξανά. Η
πρώτη απόπειρα με τη συγκέντρωση 45 συμμαθητών στην ταβέρνα του Κιτσαρώνα έγινε
τον περασμένο Μάιο. Έλα όμως που αυτό δεν ήταν αρκετό...
Τότε ήταν που ο
Δημήτρης Μπατσούλης που πλέον κατοικεί στην Κόρινθο, (καθώς εκεί ερωτεύτηκε και
παντρεύτηκε), αποφάσισε πως μια φορά μόνο,
δεν φτάνει, πολλώ δε μάλλον γιατί οι απουσίες ήταν πολλές. Πήρε εκ νέου πρωτοβουλία λοιπόν και συνεπικουρούμενος από τη Φωτεινή και τη
Λουΐζα που ανέλαβαν δράση, ξεκίνησαν εκ νέου τον αγώνα, για μια δεύτερη φορά.
Οι κιτρινισμένες από το χρόνο ατζέντες
ανοίχτηκαν ξανά και τα τηλέφωνα πήραν φωτιά! Κάπως έτσι το μεσημέρι της Κυριακής
στην ταβέρνα της Πίνδου, δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο. Το σχολικό κουδούνι στην
είσοδο καλούσε κάθε τρεις και λίγο τους συμμαθητές που κατέφταναν ο ένας και η
μια μετά τον άλλο και την άλλη. Χαμόγελα, απορία, ενθουσιασμός, φιλιά, γέλια,
ζεστές αγκαλιές. Όλα αυτά μαζί κι ακόμη πιο πολλές οι αναμνήσεις.
Εκεί όμως που η
χαρά ξεπέρασε κάθε προσδοκία ήταν όταν άρχισαν να καταφτάνουν οι καθηγητές. Ο
Δημήτρης Φράγκος, ο Μαθηματικός, η Παναγιώτα Παπαδολιοπούλου η Φιλόλογος, ο
Δαμιανάκος ο Φιλόγολος, ο Αλεξανδρής ο Φιλόλογος, η καθηγήτρια Γαλλικών κα
Γιαννακάκη που ταξίδεψε ως εδώ από την Καλαμάτα, η έτερη «Γαλλίδα» κα Μπρέμπου,
αλλά και οι Νίκος Παπαθανασόπουλος – Φιλόλογος και Δημήτρης Μαραγιάννης
Μαθηματικός.
Εκεί κανείς καταλάβαινε,
πως, το περίφημο χάσμα των
γενεών, που στα εφηβικά- μαθητικά χρόνια φαντάζει απέραντο, έρχεται καιρός που
όχι απλά μηδενίζεται αλλά μετατρέπεται σε σεβασμό, βαθιά εκτίμηση κι αγάπη.
Γι΄αυτό ίσως κι ο
μαθηματικός Δημήτρης Φράγκος, όταν για πρώτη φορά χτύπησε το τηλέφωνό του το
Μάιο του 2015 με αφορμή την αρχική συνάντηση, νόμιζε ότι πρόκειται για φάρσα!
«Τριάντα πέντε χρόνια μετά, αποκλείεται να με θυμούνται. Φάρσα θα είναι…»
απάντησε στη γυναίκα του που του μετέφερε την τηλεφωνική πρόσκληση. Κι όμως δεν
ήταν… Γι αυτό και τελικά βρέθηκε με ιδιαίτερη χαρά από την κατοικία του στα
Σπάτα, κοντά στους μαθητές του.
Όσο για τον
Μαραγιάννη, τον έκαναν, «κομμάτια»!
Καθώς η συνάντηση συνέπεσε με τα γενέθλιά του, η έκπληξη που του
επεφύλαξαν ήταν μια τούρτα «βιβλίο» (δια χειρός Φωτεινής Ράπτη) . Στη μια της
σελίδα έγραψαν «Χρόνια πολλά κε καθηγητά» και στην διπλανή. «Είμαστε κι εμείς
μια σελίδα από τη ζωή σας»
Τι άλλο να
περιγράψει κανείς μετά από αυτό. Απλά ότι ήταν ένα αντάμωμα συμμαθητών από αυτά που δεν συμβαίνουν συχνά.
Από αυτά που ο εκ των διοργανωτών, Δημήτρης Μπατσούλης ξεκίνησε από την Κόρινθο (φέρνοντας μαζί τα τσίπουρα και τους μουσικούς του) και δύο
ακόμη, ο Σήφης Δενδάκης και Θοδωρής
Λιόντος, κατέφτασαν απ΄την Κρήτη!
Μαζεύτηκαν 90 συμμαθητές που
έμειναν μαζί για πολλές ώρες και δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν. Χόρεψαν,
τραγούδησαν, θυμήθηκαν, γέλασαν, νοστάλγησαν, συγκινήθηκαν, μέχρι που βράδιασε
για τα καλά, αλλά το κουδούνι δεν έλεγε να χτυπήσει για σχόλασμα…
Κάπως έτσι όλοι
μαζί, υπέγραψαν μιαν ακόμη κοινή σελίδα
της ζωής τους…
Δείτε ζωντανά τις Φωτεινή Ράπτη και Λουΐζα Φρέρη να παίρνουν απουσίες και τον Δημήτρη Μπατσούλη να απευθύνει έναν σύντομο χαιρετισμό, παρουσιάζοντας και τους μουσικούς που στόλισαν την συνάντηση
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου