Αφιέρωμα στον Καζαντζάκη, από τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ του Μενιδίου

Στο βήμα διακρίνεται ο Νίκος Λεμοντζής, αλλά κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο φιλόλογος Σπύρος  Κατάρας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

H Τ.Ο. Αχαρνών - Θρακομακεδόνων με αφορμή τα 57 χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη  διοργάνωσε μια λιτή εκδήλωση τιμής και μνήμης αφιερωμένη στον μεγάλο συγγραφέα, με κεντρικό ομιλητή τον συναγωνιστή και φιλόλογο Σπύρο Κατάρα.

Την εκδήλωση προλόγισε το μέλος της κεντρικής επιτροπής, περιφερειακός σύμβουλος Ιονίων Νήσων και Εκπαιδευτικός Νικόλαος Λεμοντζής, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε ότι ο Νίκος Καζαντζάκης  έχει αφήσει κυρίως στην Ελληνική νεολαία μια μεγάλη και σημαντική παρακαταθήκη: το Λόγο του, την αξεπέραστη γραφή του, τις ιδέες του, τις οποίες όλοι μας  οφείλουμε να γίνουν ο φάρος για το αύριο της νεολαίας μας . 

Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο συναγωνιστής Σπύρος Κατάρας ο οποίος μεταξύ άλλων είπε τα εξής:

Ο Ν. Καζαντζάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 18 Φεβρουαρίου 1883. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες και ως ο περισσότερο μεταφρασμένος παγκοσμίως. Όσον αφορά τα παιδικά του χρόνια λαμβάνει στο Ηράκλειο την στοιχειώδη μόρφωση κι έπειτα το 1897 εγγράφεται στη Γαλλική Εμπορική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Νάξο. Φοιτά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1906 παίρνει το δίπλωμα του διδάκτορα της Νομικής με άριστα. Το 1909 εκδίδει στο Ηράκλειο τη διατριβή του επί υφηγεσία Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη Φιλοσοφία του Δικαίου και της Πολιτείας. Όσον αφορά την προσωπική του ζωή το εν λόγω χρονικό διάστημα, εγκαθίσταται το 1910 μόνιμα στην Αθήνα και το 1911 παντρεύεται τη Γαλάτεια Αλεξίου, στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου, στο νεκροταφείο Ηρακλείου και αυτό γιατί δεν επιθυμούσε να μάθει ο πατέρας του για το γάμο. Η Γαλάτεια με τη σειρά της ήταν πεζογράφος, ποιήτρια και θεατρική συγγραφέας. 

Μία απ’ τις προσωπικότητες που επέδρασε στο πνεύμα του μεγάλου διανοητή ήταν ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός με τον οποίο συνδέονταν φιλικά. Μαζί ταξίδεψαν στο Άγιον Όρος, όπου διέμειναν περίπου σαράντα ημέρες, ενώ περιηγήθηκαν και σε πολλά ακόμα μέρη της Ελλάδας αναζητώντας όπως έλεγαν: «τη συνείδηση της γης και της φυλής τους». Χαρακτηριστικό είναι το Απόσπασμα απ’ το έργο ασκητική: 

Είσαι ένα φύλλο στο μέγα δέντρο της ράτσας. Να νιώθεις το χώμα ν΄ ανεβαίνει από τις σκοτεινές ρίζες και ν΄ απλοκαμιέται στα κλαριά και στα φύλλα. Δεν είσαι ένας· είσαι ένα σώμα στρατού. Μια στιγμή κάτω από τον ήλιο φωτίζεται ένα από τα πρόσωπα σου. Κι ευτύς σβήνει κι ανάβει άλλο, νεώτερο σου, ξοπίσω σου...’’

\Η "Ασκητική" είναι ο Νίκος Καζαντζάκης. Και ο Νίκος Καζαντζάκης είναι η Ασκητική Ο Καζαντζάκης ταξίδεψε πολύ στη ζωή του: Νάξος, Αθήνα, Παρίσι, Άγιον Όρος, Καύκασος, Βιέννη, Βερολίνο, Ιταλία, Κύπρος, Παλαιστίνη, Αίγυπτος, Σινά, Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία, Ισπανία, Τσεχοσλοβακία, Αγγλία, Γαλλία, Ολλανδία, Γερμανία, Αυστρία, Γιουγκοσλαβία κ.α. τα έργα του αποτελούνται για να το πούμε αφηρημένα από ΕΛΛΑΔΑ.. Το φως του ελληνισμού, η ιερότητα της γης των θεών των αρχαίων ελλήνων αλλά και το αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της γης, η ελληνική φυλή υμνούνται από τον Καζαντζάκη στο έπακρο. Όλα αυτά έχουν αποδοθεί στο έργο του με ανιδιοτελή αγάπη για την πατρίδα και τους Έλληνες. Και για όποιον θέλει να ονομάζεται εθνικιστής ο Καζαντζάκης έδειξε το δρόμο ως εξής με το έργο αναφορά στο Γκρέκο: 

Ξέρω καλά πως ο θάνατος δε νικιέται· μα η αξία του ανθρώπου δεν είναι η νίκη, παρά ο αγώνας για τη Νίκη. Και ξέρω ακόμα ετούτο, το δυσκολότερο: δεν είναι ούτε ο αγώνας για τη Νίκη· η αξία του ανθρώπου είναι μια μονάχα, ετούτη: να ζει και να πεθαίνει παλικαρίσια και να μην καταδέχεται αμοιβή. Κι ακόμα ετούτο, το τρίτο, ακόμα πιο δύσκολο: η βεβαιότητα, πως δεν υπάρχει αμοιβή, να μη σου κόβει τα ήπατα παρά να σε γεμίζει χαρά, υπερηφάνια κι αντρεία...