Μ' ένα χέρι να μου σφίγγει της καρδιά, έφτασα το πρωί της Τρίτης στις εγκαταστάσεις του Κατσέλη για το
ρεπορτάζ. Άχαρη αποστολή. Να μιλήσεις με ανθρώπους γεμάτους αγωνία για το
αύριο. Με ανθρώπους, που εδώ και δύο χρόνια παλεύουν με θυσίες για να κρατήσουν
όρθια την επιχείρηση και τη δουλειά τους, από τη μια στιγμή στην άλλη να βρίσκονται
στο δρόμο. Να μην ξέρουν αν θα έχουν αύριο τη δόση για το δάνειο του σπιτιού τους ή το
νοίκι τους, αν θα έχουν να πληρώσουν το φροντιστήριο του παιδιού τους, να
καλύψουν βασικές ανάγκες. Το σημαντικότερο, να πάνε ένα κομμάτι ψωμί κι ένα
πιάτο φαΐ στο σπίτι τους. Είκοσι – τριάντα χρόνια εργαζόμενοι στον Κατσέλη.
Άνθρωποι, που μπήκαν νέοι στην
επιχείρηση και σήμερα τα μαλλιά τους έχουν ασπρίσει … Εργαζόμενοι που ήθελαν λίγα χρόνια για τη σύνταξή τους και
ξαφνικά κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο. Έφυγα με βήματα βαριά και την
υπόσχεση ν’ αναδείξω τον αγώνα τους.
Τράβηξα στη συνέχεια για το σχολείο των παιδιών. Έπρεπε να πάρω τους βαθμούς
τους. Στο γυρισμό μπήκαν μέσα στο αμάξι οι κόρες μου μαζί με μια συμμαθήτρια
τους. Κορίτσια 14 και 15 ετών. Δεν ήξεραν από πού ερχόμουν. Ούτε ήθελα να τους
μαυρίσω την ψυχή. Αυτή η μεγάλη πόλη όμως, όταν δεκάδες συντοπίτες μας χάνουν
τη δουλειά τους γίνεται μικρή… «Η μαμά
της φίλης μας της Αγάπης δούλευε στον Κατσέλη και είναι πολύ
στεναχωρημένη γιατί έκλεισε» μου
ανακοίνωσε η μία. Κι ο μπαμπάς της Λένας εκεί δούλευε και η μαμά της είναι
άνεργη εδώ και καιρό, αναφώνησε η άλλη. Κι ο δικός μου ο πατέρας δεν έχει
δουλειά στην οικοδομή αντέτεινε η τρίτη της παρέας. Κουβέντα δεν έβγαλα απ’ το
στόμα μου μην τύχει και μου φύγει ο λυγμός που έκρυβα. Τι να πεις σ’ αυτά τα
παιδιά. Σ’ αυτά τα παιδιά που αντί να βλέπουν τη ζωή που ανοίγεται μπροστά τους
με αισιοδοξία, γυρνούν απ’ το σχολείο και βλέπουν γονείς σκυθρωπούς. Γονείς
ανασφαλείς, που δεν έχουν τη δυνατότητα να τους εξασφαλίσουν τα προς το ζην.
Γονείς που ντρέπονται να τα κοιτάξουν στα μάτια. Γονείς που έχουν χάσει το χαμόγελό
τους. Κι όπως πολύ ωραία το έχει τραγουδήσει ο Σαββόπουλος, «πώς να κρυφτείς
απ΄ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα…»
Εύη Τριανταφύλλου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου