 |
| IAKΩΒΟΣ ΠΟΘΗΤΟΣ |
TOY IAΚΩΒΟΥ ΠΟΘΗΤΟΥ
Τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως, κάνουν τους πολίτες να αναρωτούνται αν ζουν μέσα σε καθεστώς δημοκρατίας ή τυραννίας. Αν οι πολιτικοί είναι ανίκανοι να κυβερνήσουν την χώρα τους ή βρίσκονται μπροστά στους πιο αδίστακτους γκάνγκστερ από δημιουργία της ανθρωπότητας. Μερικά παραδείγματα θα κάνουν κατανοητή την πιο πάνω θέση.
Πρώτο παράδειγμα: Η Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως η καγκελάριος της Γερμανίας κ. Μέρκελ κι ο πρόεδρος της Γαλλίας κ. Σαρκοζί πράγματι ενδιαφέρονται για το καλό της Ευρωζώνης και για την οικονομική ανάκαμψη της Ελλάδας; Κι αν ναι, γιατί επέτρεψαν σε αυτούς τους απαράδεκτους πολιτικούς, που κατέστρεψαν την Ελλάδα, να σχηματίσουν μια κυβέρνηση σαράντα οκτώ προσώπων (πρωθυπουργός, υπουργοί κι υφυπουργοί) και δεν τους ανάγκασαν να σχηματίσουν μια κυβέρνηση με ένα πρωθυπουργό και δέκα υπουργούς όταν η γειτονική Ιταλία, που έχει πολλά εκατομμύρια κατοίκους περισσότερους από την Ελλάδα, για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση σχημάτισε κυβέρνηση με πρωθυπουργό και 15 υπουργούς κι υφυπουργούς; Μήπως επομένως τα όσα λέει η τρόικα είναι μεγάλα ψέματα; Μήπως η τρόικα θα έπρεπε να ασχοληθεί με τις ελληνικές κυβερνήσεις και τις σπατάλες της κι όχι με τον ελληνικό λαό;
Δεύτερο παράδειγμα: Ένας μικρομεσαίος επιχειρηματίας, ο διαχειριστής μιας επιχείρησης, εάν αποτύχει στην προσπάθειά του, βρίσκεται αντιμέτωπος με τους πιστωτές του, τα ασφαλιστικά ταμεία, την εφορία. Αν δεν μπορεί να καλύψει τις υποχρεώσεις του, η περιουσία του υποθηκεύεται και μετά από δικαστικές αποφάσεις, περνά στα χέρια εκείνων που έχουν αξιώσει απαιτήσεις. Ενίοτε δε, καταλήγει στην φυλακή. Οι πολιτικοί, που διαχειρίζονται την οικονομία της χώρας, όταν αποτυγχάνουν, όταν την χρεοκοπούν, γιατί μένουν ατιμώρητοι; Ποιος νόμος τους απαλλάσσει; Μήπως ένας νόμος που ψήφισαν οι ίδιοι για να μπορούν να κάνουν ότι θέλουν, ακόμα και να εγκληματούν σε βάρος της χώρας τους και των πολιτών χωρίς να διατρέχουν τον κίνδυνο να τιμωρηθούν;
Τρίτο παράδειγμα: Αν κάποιος μικρομεσαίος επιχειρηματίας βρεθεί σε δεινή οικονομική κατάσταση, έρχεται το Κράτος να του χαρίσει μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για να μην χρεοκοπήσει; Ασφαλώς κι όχι! Γιατί λοιπόν οι πολιτικοί ενισχύουν σκανδαλωδώς τις Τράπεζες με δισεκατομμύρια ευρώ ή σκανδαλωδώς πάλι, «ρυθμίζουν» χρέη προς το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία μεγάλων επιχειρήσεων; Γιατί δεν υπάρχει η ίδια πολιτική; Γιατί δεν εφαρμόζονται οι νόμοι με τον ίδιο τρόπο προς όλους;
Τέταρτο παράδειγμα: Σε μία περίοδο έκτακτης ανάγκης, όπως βρίσκεται αυτή τη στιγμή η Ελλάδα, γιατί να στερούνται μόνο οι εργαζόμενοι κι οι συνταξιούχοι κι όχι οι πολιτικοί; Γιατί τόση χλιδή, τόσους φρουρούς, τόσες σπατάλες, τη στιγμή που ο λαός υποφέρει; Γιατί όταν χρειάζεται να μετακινηθεί ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας χρειάζεται να έχει και πολλούς μα πάρα πολλούς σωματοφύλακες και φρουρά ασφαλείας; Μήπως νοιώθουν σαν τύραννοι άρα μισητοί από τον λαό και γι' αυτό λαμβάνουν αυτά τα μέτρα; Μα αν είναι έτσι, τότε και οι ίδιοι γνωρίζουν πως δεν τηρούν τους κανόνες της δημοκρατίας, της χρηστής διαχείρισης του Κράτους.
Πέμπτο παράδειγμα: Ένας παπατζής, υποσχόμενος κέρδη στους αφελείς υποψήφιους πελάτες, τους προσκαλεί έμμεσα κι όχι άμεσα, να συμμετάσχουν στο παιχνίδι του παπά. «Εδώ παπάς, εκεί παπάς, που είναι ο παπάς;» Αυτός ο άνθρωπος, συλλαμβάνεται από τα όργανα του Κράτους γιατί εξαπάτησε αφελείς ανθρώπους. Μήπως όμως κι οι πολιτικοί, δεν εξαπατούν με ψευδείς υποσχέσεις τους πολίτες με σκοπό την υφαρπαγή των ψήφων; Αυτό δεν είναι απάτη; Γιατί λοιπόν δεν συλλαμβάνονται κι αυτοί;
Ανικανότητα ή τυραννία;Δυστυχώς, τα πιο πάνω παραδείγματα μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως μας κυβερνούν αδίστακτοι τύραννοι. Σημασία δεν έχουν τα χρώματα κι οι σημαίες αλλά τα αποτελέσματα της πολιτικής τους. Είναι πρωτάκουστος ο δανεισμός της Ελλάδας αλλά και ο τρόπος με τον οποίο έγινε. Είναι τακτική κατοχής, απόλυτης σκλαβιάς, ο τρόπος με τον οποίο ασκείται σήμερα η «πολιτική» στη χώρα μας. Καταπατούν οι κυβερνώντες βασικά άρθρα του Συντάγματος και κανείς δεν τους εμποδίζει. Συμπεριφέρονται με τρομερή σκληρότητα στο λαό όπως ο αφέντης στον δούλο. Είναι κατάπτυστος ο ρόλος του Τραπεζικού συστήματος που φαίνεται με τον πρόσφατο δανεισμό των 100 εκατομμυρίων ευρώ προς το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ με εγγύηση τις μελλοντικές τους επιχορηγήσεις από το Κράτος (δηλαδή αέρας κοπανιστός γιατί είναι βέβαιο πως τα δύο μεγάλα κόμματα δεν θα έχουν την ίδια επιχορήγηση με αυτή που λαμβάνουν σήμερα αλλά πολύ μα πολύ μικρότερη και φυσικά αν υπάρχουν). Γιατί όμως έδωσαν δάνειο 100 εκατομμυρίων ευρώ οι Τράπεζες στα δύο κόμματα που χρεοκόπησαν την Ελλάδα χωρίς εμπράγματες εγγυήσεις; Μήπως μεταξύ τους υπάρχει ομφάλιος λώρος;
Ανικανότητα ή τυραννία;Την δικαιοσύνη την θέλανε τυφλή για να μη μπορεί όταν δικάζει, να ξεχωρίζει τους ανθρώπους, αν είναι συγγενείς ή άγνωστοι, γηγενείς ή αλλοδαποί, μαύροι ή άσπροι. Την θέλανε τυφλή με έναν ζυγό στο χέρι για να αποδίδει δικαιοσύνη χωρίς η ζυγαριά να γέρνει είτε από τη μία μεριά είτε από την άλλη. Δεν την ήθελαν όμως ούτε κουφή ούτε κι άνανδρη. Σήμερα, οι άνθρωποι που υπηρετούν την δικαιοσύνη θα πρέπει να αναλογιστούν τις ευθύνες τους. Και να πράξουν το υπέρτατο γι' αυτούς αξίωμα, το καθήκον τους. Τότε όλα θα μπουν σε τάξη.
Ανικανότητα ή τυραννία;Ότι από τα δύο αυτά ή και τα δύο μαζί, χαρακτηρίζει τους πολιτικούς μας, μία είναι η λύση. Να αποσυρθούν από την πολιτική, να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη για όσα έχουν κάνει και να ανοίξει ο δρόμος σε νέους ανθρώπους που έχουν οράματα, αξίες, ιδανικά, που μπορούν να υπερασπίζονται την Ελλάδα και τους Έλληνες με όλες τους τις δυνάμεις μπροστά σε οποιαδήποτε πρόκληση. Η ανάγκη ύπαρξης ηγετικής μορφής είναι επιβεβλημένη. Φυσικά το σύστημα φροντίζει να μην αναδεικνύει κάποιον που δεν έχει καμία σχέση σε οράματα και αξίες με αυτούς που μας κυβερνούν. Προβάλει συνεχώς το σαθρό, το σάπιο και προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας πείσει πως αυτό είναι το υγιές, το καλό, αυτό που θα μας οδηγήσει στην ευημερία.
Ας γυρίσουμε αλλού τη ματιά μας, ας στηρίξουμε εκείνους που αποδεδειγμένα θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν. Μοιάζουν ανίσχυροι και μόνοι γιατί όλοι εμείς έχουμε προσκολληθεί στο σάπιο, στο σαθρό σύστημα. Ας αποκολληθούμε από αυτό κι ας στηρίξουμε το νέο. Ας συμπαραταχθούμε με υγιείς δυνάμεις γιατί μόνο έτσι θα διώξουμε το γκρίζο που όσο πάει γίνεται πιο σκούρο. Ας συμπαραταχθούμε δίπλα σε εκείνους που αγαπάνε την χώρα, τους ανθρώπους και τότε θα βρεθεί η οδός που οδηγεί στην ανάπτυξη, στην πρόοδο...
Ο Ιάκωβος Ποθητός είναι δημοσιογράφος
